"Kimi öldürdün?" diye sordu sanki normal bir şeymiş gibi. "Sevgilimi." dedim yutkunarak. "Ne istediğini iyi bilir misin Pranpriya?" diye sordu ellerini motorun iki yanına koyup üzerime eğilerek, beni kesinlikle bu kısa süre zarfında deli edivermişti. Kafamı aşağı yukarı sallayarak ona cevap verdim, buradan kaçmak ist...
hakim "gereği düşünüldü" deyip tokmağını vurduğu anda salonda tüm sesler kesilmişti. sırasıyla kararını açıkladığında lisa'nın derin bir nefes verdiğini duydum. o salonda, o anda duyduğum tek şey buydu. bu kadar mı bıkmıştı benden? kurtulmak bu kadar mı rahatlatıcıydı?
"Sen, kalbimin soğuk ve karanlık yerlerine sıcak duygular veriyorsun, huzurla dolmasını sağlıyorsun." Gecenin soğuk esintisinden dolayı saçları yüzüne geliyordu. Ama ben böyle bile gözlerinin içinin bir an bile olsa parladığını görmüştüm.
"Etrafım onları becermem için yalvaranlarla dolu ama kızım sana lanet olası bir ilgi duyuyorum." !Uyarı! İlk bölümler hariç düz yazı.
"Ne kararı?" Salladığı ayağını izlerken sordum. "Ölmelerine karar vermeni." Kaşlarımı çattım ve ondan biraz daha uzaklaştım. Sinirleniyordum. "Bu kararı ben veremem seni lanet olası!" Bağırdığımda şaşırmıştı. Benden böyle bir tepki beklemiyordu. "Bazı insanlar ölmeyi hak eder Lalisa."
Neden yaşadığını bilmeyen bir film yıldızı, ona neden yaşadığını anlatacak olan kadınla bin dokuz yüz altmış dört yılında tekrar rast gelecekti.