Bir aşk ve mafya hikayesi sentezidir. +18 Bölümler vardır. Şimdiden söyleyeyim. İstemeyen okumayabilir. Küçük yaştakiler hatta hiç okumasın! İçinde erotik bölümler de olacak olsa o amaçla yazılmamıştır. Herkesin dikkatine! Bana ahlak dersi vermeye de kalkmayın sakın. 😂 #5- Mafia 13/07/2020 #1- Mafia 4/11/2020

Ateş, yaktığını düşünüyordu, ta ki Güneş'in saf alevinde kavrulana kadar... ..... Ellerini saçlarımın arasından geçirerek dudaklarımızı birbiriyle kenetledi. Öpüşmemiz derinleştiğinde artık Ateş ile önümüzde bir engel kalmadığını anlamıştım. Biz birbirimiz olmak için hazırdık. Ateş'in dudakları dudaklarımdan ayrılıp yanaklarımı oradan da boynumu bulduğunda yatak odasına Ateş'in kucağında bacaklarım beline dolanmış şekilde gelmiştik. Ateş'in birden boynumdan kendini geriye çekmesi ile şaşırarak ona baktım. Gözlerime anlayamadığım bir ifadeyle ile bakıyordu. "ne oldu? Niye o şekilde bakıyorsun?" Diye sordum. Ateş "sen hala sarhoş musun? Eğer sarhoşsan..."Diye konuşurken sözünü kestim. "Hayır Ateş sarhoş değilim ve kendimdeyim. Kendini benim sarhoşluğumdan yararlanıyormuş gibi hissetme lütfen. Şu anda sarhoş değilim ve seninle..." Diye konuşurken cümlemin bitmesine bu seferde o fırsat vermedi ve tekrar dudaklarımızı birleştirdi. Sanki hiç ara vermemiş gibi kaldığı yerden devam etmeye başladı. Ne ara üzerimden geceliğimin çıktığını bilmiyordum. Sırtım yatağı bulduğunda Ateş'in dudaklarımdan dudaklarını ayırıp emin misin der gibi bakması üzerine kollarımı boynuna doladım. Bu hareketim ile verecek olduğum cevabı almıştı. Ateş'in tekrar dudaklarını hissettiğimde yerimin onun kolları, elleri ve dudakları olduğuna emindim. Ondan başka bir erkeğin bana dokunmasına asla izin veremezdim. Ateş'ten başka hiç bir erkeğin dokunuşunu kabul edemezdim. Onunla şu an yaşadıklarımı kimseyle yaşamak istemeyecek olduğum gibi. Değişik duyguları ve hisleri de yaşıyordum. Benim mutlu olmam için elinden geleni yapıyordu. Ayrıca mutluydum da....

Sevmek yürek ister derdi babam. Kendisinin yüreksiz olduğunu, o yüzden beni sevemediğini söylerdi. Ben doğarken annesini öldürmüş, bu yüzden babası tarafından ölüden beter edilmiş bir genç kızdım. Zor olan bu hayatta hiç mutlu olamayacağımı sanarken, ona rastladım. Arslan Karanoğlu'na. Adına destanlar yazılacak kadar yakışıklı, İstanbul kadar güçlüydü. Beni sevsin istedim. Belki biraz beni canımdan bezdirmişti ancak sonunda sevmişti. Hemde çok güzel sevmişti.