Czarne zwierciadło, nie rozpoznaję siebie w twej toni. Jedyne, co widzę, to jego oczy: bramę wiodącą w otchłań jego duszy. A w niej okrucieństwo, którego zaznał za moją przyczyną. Spalam się więc w piekielnym ogniu winy [Nie ja napisalam ten tekst, po prostu udostepniam na tej stronie zebyscie mogli przeczytac. I to nie jest zaden plagiat.]

Od wygrania przez Harry'ego ostatniego pojedynku, wieńczącego II wojnę czarodziejów, upłynęły już ponad dwa lata, podczas których mężczyzna zdecydował usunąć się w cień. Przeciwnicy zostali pokonani i pojmani, rany zaleczone i tylko wciąż złamane serca goiły się własnym rytmem. Harry stanął przed trudnym zadaniem. Po raz pierwszy w życiu nikt nie mówił mu już, kim powinien być i czego dokonać. W nowym, powojennym świecie zabrakło miejsca dla bohaterów przeszłości, którą ludzie woleli już zatrzeć w swej pamięci. Aż do czasu, gdy nad Londynem po raz kolejny zaczęły kłębić się czarne chmury niepokoju. Młodzi czarodzieje różnego pochodzenia zaczęli nagle znikać, a ich osuszone z krwi, zmumifikowane ciała odnajdywali zazwyczaj w miejscach publicznych przypadkowi przechodnie. Trzeba było znów stanąć do boju z ciemnością, w każdym tego słowa znaczeniu. Harry jeszcze nie wiedział, że przyjdzie mu walczyć nie tylko ze zmęczeniem, lękiem, frustracją, nowymi przeciwnikami, ale też z rodzącym się w nim, zakazanym uczuciem, którego nie spodziewał się odnaleźć akurat w tej osobie. Ostrzeżenie: Opowiadanie zawiera treści nieodpowiednie dla wrażliwych użytkowników: opisy morderstw, sceny dla dorosłych oraz przekleństwa.

Zbiór wymyślonych przeze mnie one-shotów w tematyce Drarry. #Fanart na okładce nie należy do mnie, jest tylko z lekka przerobiony. Nie doczytałam się nazwiska autorki, więc nie podam. Ale jest piękny.#

W magicznym świecie poza wojną, której nieodłącznym elementem jest strach, jest jeszcze ciemność. Miejsce, w którym błądzą ludzkie cienie, dawno zapominając jak to jest naprawdę błyszczeć. Ci, którzy utracili swoje osobiste szczęście i zdecydowali się na życie w zamku z papieru. Papierowi ludzie, w papierowych domach, grający w papierowe gry. Strzępy rozpamiętującej przeszłości, fałszywie pogrywający z własnym losem. To ich taniec. Ich prawda. Ich ból. Witając fałszywymi uśmiechami, zapraszają do zabawy. Niewiarygodnym jest, jak stoczyć potrafi się odrzucona istota. Nawet bohater wojenny nie jest w stanie uratować, skrzywdzonego serca. Ale próbuje, bo nie może znieść widoku cierpienia, wypisanego w jednym spojrzeniu szarych oczu. Oczu, w których z czasem dostrzega piękno. Ale raz wchodzący do jego umysłu, pozostanie w nim na zawsze...

© wylan 2020-2021 A gdyby tak historia dobiegła końca wraz z rozbitą przepowiednią? ─ Trzymaj się z daleka ode mnie. ─ Wylądowaliśmy w tym samym sierocińcu, Malfoy. Czasem nawet skrajnie różne dusze czują to samo. Katergoria wiekowa: 13+ Ilustracja na okładce: sanhomaydraw (ig)

"Był kiedyś taki czas, że Potter nigdy nie odmawiał jointa. Pamiętam moment, w którym odkryłem to po raz pierwszy, blask w jego oku na widok skręta, sposób, w jaki wypuszczał powietrze przez nos po pierwszym buchu. Jakby ktoś nagle zdjął cały ciężar świata z jego ramion. Nachyliłem się do niego wtedy blisko, wykrzywiając brwi, a on przyłożył rękę do mojej twarzy i odepchnął mocno od siebie. Wiedział wtedy, że ja wiem, a nie chciał, żebym wiedział. Nie pasowało to w końcu do tego na kogo się kreował, albo może do tego na kogo kreowali go inni."

„Wystarczył jeden moment, w którym przebiegła między nimi iskra. Każde trafione uderzenie było jak słodycz na języku i w głębi ducha wiedział doskonale, że to dopiero początek; że dopiero teraz, po pięciu latach, uświadomił sobie, co znaczy naprawdę nienawidzić". *** „Gniew był najmniej niebezpieczny. Gdyby miał wybierać, zawsze wybrałby gniew i nie sądził, by akurat to mogło być sygnałem alarmowym. Nikt nie chciał być słabym, rezygnować ze swojej racji. To też było ludzkie; wybieranie gniewu. Wiedział to i rozumiał. Dlatego tak roznosiło go, że ból nie malał". *** Trigger warning: w opowiadaniu występują przekleństwa, sceny erotyczne, toksyczne relacje, różne rodzaje przemocy oraz temat depresji.

„Niewielkie, lśniące płatki wirowały na wietrze, na ziemi zdążyła powstać cienka warstwa puchu. Wargi rozciągnął mu bezwiedny uśmiech - błonia niknęły w ciemności i drobinach bieli i było pięknie. Było cudownie; szkło w ręce paliło zimnem, mróz kąsał odkrytą skórę, a kiedy spojrzał na Malfoya, zorientował się, że śnieg zatrzymuje się na jego włosach i ramionach". *** „Oto Draco, zwykle ten lodowaty, tym razem emanował ciepłem". Opis to wersja robocza, ale ze sporym prawdopodobieństwem taki już zostanie, whoops

„Draco na niego patrzył, stojąc obok drzwi, z rękami w kieszeniach spodni. Harry w jego wzroku zobaczył wszystko. Oczy miał przepełnione rozdarciem, tęsknotą i rozpaczliwym, pustym szczęściem. Były oceanem, w którym każda kropla miała inny skład, tworząc coś niemożliwego do opisania. Pełne emocji, dławiących się pragnień i wyrzutów. Pełne uczucia, niepoprawnego, niechcianego, ale płonącego stale, wybuchającego deszczami iskier, kiedy on sam, Harry, dokładał kolejnych drewien. Oczy nie mogły kłamać. Oczy były szczere. Wiedział już wszystko." Pierwsza z najprawdopodobniej dwóch części drarry. Mój pierwszy poważniejszy projekt, do którego miałam plan wydarzeń i jakiekolwiek przygotowania, przy tym chyba pierwsza praca, którą ukończyłam. Kanon postaci starałam się zachować i raczej się udało, ale czasami nie było innej drogi niż odbiegnięcie od realiów. Życzę miłego czytania, zapraszam do krytyki. Art na okładce należy do alek.dar (Instagram), alek.r (Tumblr), alekartt (vk). Tutaj nie będę rozpisywać się o sytuacji związanej z prawami autorskimi, po szczegóły można napisać.

Wydarzenia jedynie nawiązują do książki, nie są jej odzwierciedleniem. Harry na własnej skórze przekona się jak łatwo jest kogoś osądzić i że nie wszystko jest takie jakie nam się wydaje, czasem po prostu na niektóre sprawy patrzymy ze złej strony. Czy będzie miał szansę na naprawienie błędu?