Lexie Beckett pragnie się wykazać i udowodnić braciom, że jest samodzielna i można jej powierzyć odpowiedzialne zadania. Dlatego kiedy jeden z wrogów watahy, wampir Lucien Anderson, proponuje wspólną akcję, by pogrążyć senatora Luizjany wspierającego działania przeciwko nieludziom, Lexie bez namysłu zgłasza się na jego wspólniczkę. Wprawdzie mają udawać małżeństwo, by przeniknąć do kręgów bliskich senatorowi, ale nie to jest najgorsze. Najgorsze jest to, że Lexie wyczuwa w wampirze swojego partnera. Doskonale wiedząc, że jej bracia nigdy nie zgodziliby się na ten związek, a Lucien widzi w niej jedynie chwilową zabawkę, Lexie próbuje zachować swoje odkrycie w tajemnicy i trzymać dystans od przystojnego, aroganckiego wampira. Nic jednak nie poradzi na wzajemne przyciąganie, które od razu się między nimi pojawia. Kiedy ich misja okazuje się bardziej niebezpieczna, niż na początku sądzili, i Lexie odkrywa, że mogą liczyć tylko na siebie nawzajem, jej serce przestaje być bezpieczne. Tylko czy Lucien rzeczywiście nic do niej nie czuje? Okładka by: Justyna Es - grafik

Gdy Juniper Jones, jedyne medium współpracujące w Nowym Orleanie z policją, zostaje wezwana na miejsce zbrodni, jeszcze nie wie, że to początek jej kłopotów. Jedno nieopatrzne słowo z jej ust, które podchwytuje dziennikarz, sprawia, że wilkołaki i wampiry niemalże rzucają się sobie do gardeł, a Pepper odwiedza sam egzekutor sfory, domagając się wyjaśnień. Remy Beckett ma dość problemów i bez mediów rozdmuchujących konflikt pomiędzy watahą a wampirzą rodziną. Ich przyczynę widzi w długim języku swojej partnerki, od której usiłuje trzymać się z daleka. Jedna wizyta w jej domu sprawia, że Remy zaczyna zmieniać zdanie. Pepper jest pyskata, bezczelna i zbyt samodzielna jak na jego gust, ale równocześnie inteligentna, waleczna i bardzo seksowna. Wkrótce może się jednak okazać, że mimo swojej niezależności będzie potrzebowała ochrony watahy... Okładka: https://www.facebook.com/justyna.es.grafik

Świat zamieszkują cztery rasy: ludzie, wampiry, wilkołaki i wiedźmy. Ludzie, z natury obawiający się tego, co nadprzyrodzone, nie potrafili zrozumieć istnienia istot posługujących się magią, co budziło w nich przerażenie. Ludzkość uznała wiedźmy za zagrożenie. Ich magia mogła zabić, bez trudu pozbawiając życia. Uważali, że wszystko, co złe, jest winą magii; według nich, wszelkie nieszczęścia miały swoje źródło w nadprzyrodzonych mocach. W rezultacie podjęli wielkie polowanie na czarownice. Wiele z nich zginęło, broniąc się, ale ich wysiłki okazały się bezskuteczne. W końcu najwyższa z czarownic, pragnąc ocalić swój gatunek, zabrała ze sobą te, które przeżyły - zaledwie dwieście wiedźm. Znalazły bezpieczne miejsce, gdzie ukryły się na kilkanaście lat. Dopiero po tym czasie zdecydowały się ujawnić. Tym razem były bardzo ostrożne, pragnąc, aby ich magia kojarzyła się z czymś dobrym. Ujawniły się jako znachorzy, medium, jasnowidze i pomocnicy dusz. Ich plan powiódł się - przestały być postrzegane jako mroczna siła, a stały się wsparciem, z którego korzystały wszystkie rasy. Jedną z tych wiedźm jest Elizabeth, dziewczyna uznawana za jedną z lepszych uzdrowicieli. Wieści o jej umiejętnościach rozeszły się szeroko, przyciągając kolejnych gości. Wśród nich znalazło się kilka wilkołaków, które prosiły ją o pomoc. Pojechała bez wahania, nie wiedząc, co napotka na nieznanych terenach, a raczej, kogo spotka. Zimnego i upartego wilkołaka, który dąży do perfekcji w swojej karierze, wilkołaka, który nie chce swojej mate Obecność wiedźmy na terenach watahy sprawi, że wilkołak zacznie pragnąć jej towarzystwa, zacznie czuć zazdrość kiedy Elizabeth będzie pracować z innymi. Zapragnie jej całej, tylko dla siebie lecz uświadomi to sobie, gdy będzie już za późno.

Jest rok 2035, od piętnastu lat świat wie o wampirach i wilkołakach, które przejęły władzę nad światem. Pozornie dużo się nie zmieniło, ludzie mogą żyć jak do tej pory, nie są ścigani ani zabijani, ale pod warunkiem, że raz do roku odbędzie się ''wyścig'', który okazał się tygodniem łowów dla drapieżników u władzy.

- Chyba już - powiedział w końcu, kciukiem lekko głaszcząc moją wargę. - Boli? - Może troszkę - przyznałam schrypniętym głosem. Odchrząknęłam. - Dziękuję. Wpatrywał się w moje usta. Nie byłam w stanie zaprotestować, gdy jego twarz była coraz to bliżej mojej. A gdy nasze usta się spotkały... Przeszedł przeze mnie prąd podniecenia i pożądania, jakiego jeszcze nigdy wcześniej nie czułam. A był to prosty, delikatny pocałunek. Zaskoczyłam samą siebie. Oddając pocałunek. Jemu chyba spodobało się to, że nie jestem obojętna i przejechał ostrożnie językiem po mojej wardze, a ta w natychmiastowym tempie przestała tak bardzo boleć. - Brian - szepnęłam, kładąc dłoń na jego karku i wplatając palce w jego loki. Przedłużył pocałunek, a przez mój umysł nie przetoczyła się chociażby jedna myśl, aby zaprotestować. W końcu jednak skończył pocałunek, a ja westchnęłam błogo w jego usta. - Widzisz? - spytał z uśmiechem. Zdziwiłam się. - Co? - To dowód na to, że zakochani nie potrzebują nieustannie rozmowy - przypomniał swoją tezę.

Ten świat różni się od naszego. Istnieje tu wiele różnych stworzeń, zaczynając od ludzi i zmiennokształtnych, a kończąc na psotnych gnomach ogrodowych i gremlinach. Wszyscy starają się żyć w jako takiej harmonii i nie wchodzić sobie w drogę. Jednak istnieje pewna rasa, owiana tajemnicą. Nie mają swojej "nazwy" i żyją, ukrywając się przed wścibskimi oczami. Inna Rasa - jej przedstawicieli jest niewielu. Zamieszkują głównie dzikie puszcze i nie lubią kontaktu z Takedami - jak nazywani są wśród istot magicznych, przedstawiciele rasy ludzkiej. W sumie wiadomo o nich niewiele. Nawet ich wygląd nie jest dokładnie znany, gdyż każde źródło donosi co innego. Tylko jedna cecha wydaje się spójna z innymi doniesieniami - przypominają ludzi. Ostrzeżenie! W powieści pojawią się fragmenty +18. Czytasz na własną odpowiedzialność!

Charlotte jest inwalidką. Jak była mała w wypadku samochodowym strąciła czucie w nogach i porusza się na wózku. Jadąc przez park, zostaje zaczepiona przez czwórkę mężczyzn, którzy chcą od niej nie wiadomo czego. Niespodziewanie pojawia się ON - przystojny mężczyzna, który każe odejść reszcie. Charlotte jest mate Seta - Alfy pobliskiej watahy. Zabiera ją do siebie, ale ona nie ma zamiaru tak łatwo podporządkować się. Nie akceptuje tego, że została komuś „przywłaszczona" i musi zostać z Setem do końca jej dni. Ona chce skończyć szkołę, chce żyć. Czy Charlotte uda się uciec? Jeżeli tak, to czy wataha Seta nie zostanie zmieciona z powierzchni ziemi? A może Charlotte zda sobie sprawę, że bez Seta nie może żyć?

''Martwe serce kocha najmocniej'' ⚠ SCENY EROTYCZNE, PRZEKLEŃSTWA, PRZEMOC.

Dziewczyna chcąc zacząć sobie wszystko układać, wyjeżdża do zupełnie nowego miasta i tam zaczyna szukać sobie pracy. Na jej drodze pojawia się chłopak, który może zmienić wszystko. Książka o wilkołaku. Więcej dowiesz się czytając 😉 Opowiadanie jest pisane częściowo na ff, ale skupiam się bardziej na wilkołakach. Dla fanów BTS, główny bohater był wzorowany na Jungkooku, ale w książce będę używać jego pseudonimu "JK".

Więź mate jest koszmarem. Ogłupia i nakazuje z kim mamy być. Lecz Lara St. John postanowiła zbuntować się i unikała tego przez bardzo długo, dzięki pewnemu darowi. Napatrzyła się na cierpienie swojej mamy, kiedy ta straciła swoją drugą połówkę. Leczy czy będzie mieć wybór? Została obiecana komuś w zamian za przymierze . Natomiast Nick Blackthorn wiedział, czego chciał on i jego wilk, chcieli wszystkiego... wszystkiego co zostało im odebrane.