Hikaye de yetişkin içerik bulunmaktadır! Bunu bilerek okumanızı tavsiye ederim. "Seni meşgul ediyorum bu saatte ama dün telefonum sende kalmış onu alabilir miyim?" dedim. Elini sağ ön cebine sokup çıkarttı ve bana uzattı. Telefonumu almak için elimi uzatınca geriye çekti. Kaşlarımı çatarak ona baktım. "Bugün o puşt aradı, açtım." dedi. "Neden?" dedim. "Canım istedi." dedi. "Canın istedi diye benim telefonumu açamazsın." dedim. Kaşlarını çattı ve bir adım yaklaştı. "Ama açmak istiyorum." dedi. Anlamazca yüzüne baktım. "Ne demek istiyorsun Arslan Abi?" dedim. Gözlerini kapatıp soluğunu bıraktı. Gözlerini açıp dişlerini sıkarak konuştu. "Bak işte bunu istemiyorum. Bana abi demeni istemiyorum. Senin için abi olmak istemiyorum." dedi. Benim için abi olmak istemiyor muydu? Şaşkınlıkla gözlerimi açıp kalbimin hızlanmasıyla ona baktım.

Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahallenin mektep gören üç beş kişisinden biri. Nagehan'ın ayarsız dili. & Bir Köse'yle bir Mektepli'nin hikayesi... & Kapak tasarımı: @EmilyJules34 Başlama tarihi, 11.09.2017 Yayımlanma tarihi, 01.01.2018

#platonikaşk 1. Sırada (13.08.2019) #platonik 2. Sırada (10.10.2019) #şiir 3.sırada (09.02.2020) #platonik 1.sırada (05.04.2020) ~ "Ona aşık olduğumu anladığım zaman çok ağladım. Öyle ağladım ki utandım kendimden. Yaşım kaçtı ve o kimdi? Sonra alışmaya başladı kalbim o yabancı hisse. Kendimden utandığım için utandım bu seferde. Ona aşık olduktan sonra bulmuştum asıl beni çünkü. Sanki aşık olmak için doğmuş gibiydim. 14 yaşında aşık olmuş bir kız, bu üç yılda onu unutamadıysa ve her gece onu düşlediyse, her kahkahasını onun için attıysa, her gözyaşını onun için döktüyse ve her nefes alış verişinde onun için alıp verdiyse, başka ne için gelmiş olabilir ki bu dünyaya."

"Yeter ama bu kadarı fazla!" sinirden gözüm dönerken Savaş abi yanıma gelip omuzlarımdan tuttu. "Yeter mi? Yüsra ben yanında olduğum sürece kimse sana yaklaşamaz." Ben onu itmeye çalışırken o daha sıkı tutuyordu. "Kendine gel, Sen benim abim değilsin kendini bu kadar kaptırma! Sen bana karışamazsın anladın mı?" gözleri kararmaya başladığında onu daha çok kızdırdığıma emin oldum. "Karışamam. Öyle mi?" inatla kafamı sallarken nasıl yola girdiğimden haberim bile yoktu... Sert Çehre ile isimli yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi ' 28.07.2019 '

Sakin bir aşk hikayesi... Üniversite için farklı şehirlerden gelen ve arkadaş olan iki kız yurt hayatından hoşlanmaz ve ayrı bir eve çıkmaya karar verirler.. Ailelerinin onayını zar zor alıp taşındıkları mahallede tamirci kardeşlerle tanışırlar vee hikayemiz de böylece başlar.. ****** Genç kız ellerini üzerindeki kıyafete sürterek gergince durdu tamirci adamın karşısında, nasıl söze başlayacağını bilemedi, "Biz yeni taşındık da buraya." Eliyle sanki görünüyormuş gibi kaldıkları öğrenci evini işaret etti, "Kaloriferlerden birinde sorun var." nedensizce ekledi sonra, "Fıs fıs edip duruyor." Tahir karşısında derdini anlatmaya çalışan kızın önce rahatsız haline güldü, sonra da dediğine, "Fıs fıs mı ediyor?" ******* "Alo Esma.." Karşı taraftan yanıt gelince hevesle konuşmaya devam etti Eslem, elindeki bıçağa ve az önce binbir uğraşla söktüğü gider borusuna sırıtarak bakıyordu, "Şey ya, ben bulaşık yıkıyordum az önce... Bu gider sağlam değilmiş herhalde durup dururken patladı çıktı, bir şeyler oldu yani buna.." Genç kızın telefonun diğer ucunda yalancı bir hayretle söylediklerini dinledi gülmemek için dudaklarını bastırarak, sonra dile getirdi asıl istediğini, "İşte şey diye aradım seni..." dudağının kenarını kaşıyıp tavana doğru baktı oturduğu yerde, "Ben Mahir'in arayamam şimdi sen arasana gelsin de baksın.."

(Tamamlandı) "Kendine iyi bak ölü adam. Ben öldürdüğün kız. " Acı bir sis misali sararken etrafımı Çekip al istedim beni oradan Bekledim, beklemenin anlamsızlığını fark edene kadar Gelmedin, acılar nam saldı yüreğimde Gelmedin, küçük bir kız öldü o sisin içinde. Wattys2018 kazananı. -24 Temmuz 2016 -14 Ağustos 2018 Bu isimle yayımlanan ilk hikaye.

" A-Ali abi, bırak! Hala ne diyorsun?". " O piçi etrafında görürsem nefesini keserim o veledin." Sinirle belimi saran kollarını sıktım. " Ne hakla diyorum bende sana he?! Ne hakla?! Hayatımdaki insan o olacak belki. Belki sevgilim olacak!" " Sevgilin! Öyle mi?" " Öyle, belkide ilerde kocam olacak!" Elalarının ateşle yandığına yakından şahit oldum.Sinirle daha da üzerine çekti beni. Dehşetle açıldı gözlerim. " Kocan olacak ? O ibne? O cibilliyetini s*ktiğim! Senin kocan olacak?" Onun sinirini anlamıyordum. Hele şuanki pozisyonumuzu asla. Allahım ne yapıyorduk biz? " Olamaz. İzin vermem.." ~3.Bölümden Kesit~ Başlangıç tarihi: 19.06.18 Kapak: @ruhsuzkalemler

Can dostunun, ona emanet ettiği kardeşini korumak zorunda olan; Karanlık dünyasında ona nasıl aydınlık olacağını bilmese bile emanete sahip çıkacak kadar yürekli bir adam. Hayatını mahveden bir olaydan sonra konuşamayan bir genç kız. Şehit abisinin isteği üzerine ona güvenebilecek mi? Peki emanete sahip çıkarken kalbine girerse bu emanet? Hesaplarında olmayan saf bir aşk. Acılarla dolu anıları yok ederek mutluluğu bulabilecekler mi?

Ben ilk kez onun yangınında onunla yanarken bulmuştum kendimi. ''Alacalı...'' dedi büyülenmiş gibi. Alnı alnıma yaslandı. ''Alacalı Ahuşan... Bana yazılmış gibisin.'' Kaç kere döndü durdu parmakları tenimde sayamadım. ''Sabrın sonu selametse...'' Elleri benden ayrılıp bir iki adım karşıma geçse de sözleriyle beni kendine mühürledi sanki. ''Yemin ederim benim selametim bir sen, tek sen olacaksın.'' Bu hikaye bir kadının kocaman bir adamın kalbine düşüp büyümesinin hikâyesiydi.

Ağzımı açacakken kendini toparlayıp bana doğru eğilip sesini yükseltmeden bağırmanın nasıl olduğunu öğretti bana. "Saçma sapan anlık heveslerinle tüm bağlarımızı koparmaya yemin etmiş olabilirsin ama ben bunu duymam, görmem ! Seni kardeşten öte görmedim, görmem de !" Gözümden hemen damlalar döküldü. Yaşların akışını izlerken beni yakmaya devam etti. "Ağla. Şimdi sen ağlaki ilerde hepimiz ağlamayalım. Şu an çocukluk edebilirsin ama devamı olmasın." Kafamı yere eğip ağlamamı kesmeye çalıştım. Arkamı döndüm ona, görmesin istedim, gurursuz da değildim ki... Sanki arkamı dönmemi fırsat bilir gibi hızla tezgahtan sırtını çekip kapıya yürüdü. Anlık bir korkuyla koluna yapıştım. "Böyle gidecek misin ?" Kolundaki elimi tüy gibi hafifçe tutup kollarından kurtardı. "Bırak." Dedi sadece. "Salih... lütfen. Bu Yaptığın... gitme işte." Tüm hislerim birbirine karışmıştı. Konuşalım, bana böyle bakmasın, yüz yüze bakacak yüzümüz kalsın istiyordum. Yüzümü bomboş gözlerle kapıyı çarpıp çıkıp gitti. Onun kapattığı kapılar ardında utanmış, kırılmış, incinmiş bir ben kaldım.