"Oysa herkes öldürürdü sevdiğini.." Ne kadar yanabilirdi en fazla insan? Her bir zerrem binlerce parça küle çevrilmesine rağmen içimdeki sevginin büyüsüne kapılmıştım. Mantığımı ele geçiren kalbim, söz dinlemiyor tüm acılara hala uçuşmaya devam eden kelebekler beni adeta sürüklüyordu uçuruma. Ben.. Herkesi kaybetmek uğruna sevdim. Herkesi karşıma ala ala sevdim. Nereden bilebilirdim, midemde uçuşan kelebeklerin beni ölüme sürükleyebileceğini..

AŞK İNSANI NE KADAR YAKARDI? Beni yakmıştı. Ben kaçarken tutulmuştum ona, zihnimin her köşesinde tekrar eden ismi kesiyordu nefesimi. İmkansızlığı yakıyordu ruhumu. Benliğimi kaybettim, ben. Ruhumu kaybettim. "Aşkın sen hali," devam etti, "aşkın Ulaş hali." Ve ben; Elisa Hanzera. Beni öldürmek istediler, inadına yaşadım. Nefesimi kesmeye çalıştılar inatla doğruldum hayata. Tek bir şeye yenildim, nefesim kesildi ölüm her zerremi ele geçirdi. Ve aşk, her zerremi esareti altına altı.