Bir kız var, içine kapanık kız. Belli bir alanı var kendince güvenli olan. Bu güvenli alanın dışına çıkmayan bir kız. Bu kız arkadaşı telefonlarına cevap vermeyince, arkadaşının ağabeyinin telefon numarasını alır. Ona verilen numaranın yanlış numara olduğunu bilmeden yazar o numaraya. Sonrasında büyük bir kırgınlık. Peki, kimdi yazdığı adam? Daha önemlisi hayatına nasıl dahil olacaktı? Kalbini ilk konuşmada paramparça eden adam, onun hayatına nasıl iyi gelebilirdi?

Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır. Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar. Annesinin zoruyla gittiği bir düğünde gözü bir Külhanbeyine çarpar, ama başı diktir, pek yüz vermek istemez. Düğün boyu bakışırlar, tek kelime etmezler. Adam da pek bir hoşuna gitse de Hasret bunca bakışı hayra yormaz, yine de içi kıpraşır. Beyaz gömleğine, yanık tenine, kara kaşına, üstünden ayrılmayan kara gözüne... Sonra nasıl olduysa düğünün gecesinde evine gitmiş, saçılmış dökünmüşken penceresinden bir ses işitir, akşamki adamı daha görmeden tanır. Penceresinin köşesine siner, perdesinin arkasına saklanır. Sesini duyar adamın, sonra sesini duyurur. Onca yıllık Hasret bir toz olur bir duman. Sonrası dere kenarı, dut ağaçları, üzüm bağları.. Geçmişten gelen bir Köygöçüren lafı, Hamza'nın Görgülü belası... ..... Tarihi bir hikayedir.

Kadın gitti, defalarca itti adamı. Bir aşk ne kadar büyük olabilirdi ki? Onun aşkı büyüktü. Ahu'nun kalbinden daha büyüktü. Nasıl karşılık verecekti ki? " Aranızda hiçbir zaman bir şey olmayacak bunu biliyorsun değil mi?" dedim hiç acımadan,onun gözlerine bakarak. Hiçbir şey canını yakmazdı onun, ben hariç. Sözlerim onu derinden yaraladı. Dağ gibi adamın ifadesinin bir an sarsıldığını fark ettim. Bunu gizlemedi ama kendini toplarladı. " Seveceksin Ahu, zamanla sana olan sevdamı gördükçe sen de beni seveceksin. " Kendinden emin net bir sesle söyledi tüm bunları. Nasıl bu kadar inançlıydı ki? Nasıl biliyordu onu seveceğimden? Zaman dedi yüreğim, bırak su aksın yolunu bulsun...

"Çok özledim,"diye mırıldandı, dudakları boynumu talan ettiği sırada. Dokunuşu,beni ilk önce en uç noktaya çıkarsa bile ardından hakikat kanatlarımı kırdığında ben,yere sertçe çakıldım. "Sana dair her şeyi özledim..." Alt dudağı,köprücük kemiğimden çeneme doğru sürtünerek süzüldü. Kasıklarımda başlayan,bedenime uyarılar veren yoğun istek üzerine kendimi sıktım. Sırtımı kapıya daha da verip oradan güç alarak ayakta kalmaya çabaladım. "Gelmeyeceğim demiştin,"dedim. Gitmeden günler önce dönmem diyen adam şimdi kanlı,canlı karşımda duruyordu. Onu bir daha göremem sanmıştım,benim için hatıra kalır sanmıştım. Ancak öyle olmadı. "Karımı almaya geldim, evime götürmeye." Sehven Altan, ilk gördüğü an aşık olduğu adamla evlendiğinde her şey masallarda olduğu gibi yaşanır sanmıştı fakat kendi hikayesini yazan biri olacağından habersizdi. İlk kez sevdi. İlk kez incindi. İlk kez gidenin ardında kaldı. Bekledi. Günlerce. Vazgeçti. Her şeyden. ZAYNAHARA'DAN

Bir adamın evlilik teklifini reddederken iki defa düşünün. Sonrasında siz ona teklif etmek zorunda kalabilirsiniz. 💦 "Ne düşünüyorsun?" dedim daha fazla dayanamayarak. "Kabul edecek m-" "Sana teklif ettiğim ettiğim günü hatırlıyor musun?" dedi sertçe araya girerek. Avcundaki bardağı sıkıca kavramıştı. "O kahrolası eteklerinden birini giymiştin. Ayağa kalktığında restorandaki tüm pezevenklerin çatal düşürme bahanesiyle eğildiği o kırmızı mini eteğin." Yutkundum, hatırlamasını beklemiyordum. Ayrıca aramızdaki güç dengesinin yavaş yavaş ona kaymasıyla oldukça gerilmiştim. "Seni düşledim. Beni reddettikten sonra, eve geçtim ve altımda kaldığın, çırpındığın onlarca sahneyi hayal ettim. Senden hoşlanıyordum. Kara sevdaya bağlayacak kadar şuursuz değildim ama benimle evlenseydin, her gece, seninle aşkla sevişirdim." Yanaklarım kızardı ve bu, onu eğlendirmiş gibiydi. "Yanaklarının kızarması bile yapmacık, değil mi Nazenin?" Bardağı gürültüyle bırakıp eğildi, kalın kolları üzerime üzerime geliyordu. "Teklifine ne cevap vereceğimi mi merak ediyorsun?" Başımı aşağı yukarı sallarken bir tutam saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Seni bu masaya yatırıp becermemek için kendimi çok zor tutuyorum. Şimdi güzellikle kalkar, benimle lavaboya gelir ve o tatlı kıçını benim için açarsın." Güneş yüzüme düşmüş gibi hissederken bu anımdan yararlanıp genişçe gülümsedi. Parmakları çeneme çıktı, baş parmağıyla alt dudağımı okşadı. "Seni duvara dayar ve sertçe beceririm. Restoran çığlıklarınla inler ve içinden çıktığımda, bacaklarını kapatamayacak hale gelirsin. Eğer bunu kabul ediyorsan seninle siktiğimin evliliğini yaparım Nazenin."

Küçücük bir kıvılcımın beni tutuşturacağını asla bilemezdim. Ateşi yakan oydu, Yangını başlatan oydu, Yangını harlayan oydu, Yangın oydu, Yanansa bendim.. Berrak, içi dışı görünen sığ bir su kadar Saftım, beyazdım. O ise sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu kadar Derindi, siyahtı. Yakışsın yada yakışmasın, uysun veya uymasın beyazım karasına bir kere bulaşmıştı. Bildigim, bilmediğim bütün yollar bir tek ona çıkarken kaçışım yoktu. Sığ suların saf kızı dipsiz, zifiri bir kuyuya teslim olmuştu. Belki de farkında olmadan o derinlik saflığa mahkum olmuştu. Evet,evet... Siyaha bulaşan beyaz değildi. Beyaza bulaşan siyahtı. Derinlikte kaybolan saflık değildi. Saflığa tutulan derinlikti. Saf ve Derin SafDerin Bir Mahalle Kurgusu.. Kitapta yetişkin içerikli sahneler ve küfür içerikli konuşmalar olacaktır. Bunu bilerek başlarsanız sevinirim :) Başlangıç tarihi:06.06.2021 SAFDERİN adındaki ilk ve tek kitap Kapak tasarımı: sehrialem Kitap şahsıma aittir,dolayısıyla her türlü hakkı bana aittir. Herhangi bir çalıntı,alıntı, kopyalanma durumunda gereken işlemler yapılacaktır!!!

Ben ilk kez onun yangınında onunla yanarken bulmuştum kendimi. ''Alacalı...'' dedi büyülenmiş gibi. Alnı alnıma yaslandı. ''Alacalı Ahuşan... Bana yazılmış gibisin.'' Kaç kere döndü durdu parmakları tenimde sayamadım. ''Sabrın sonu selametse...'' Elleri benden ayrılıp bir iki adım karşıma geçse de sözleriyle beni kendine mühürledi sanki. ''Yemin ederim benim selametim bir sen, tek sen olacaksın.'' Bu hikaye bir kadının kocaman bir adamın kalbine düşüp büyümesinin hikâyesiydi.

Asker ve mahalle kurgusudur. Ulaş yıllardır içinde taşıdığı aşkın ağırlığı altında eziliyordu. İçinde biriktirdiği aşk öyle büyüktü ki, sanki her nefes alışında daha da artıyordu. Sevdiği kadın karşısında, yanı başındaydı ama ona uzaktı. Aralarında kilometreler vardı sanki. Uzansa dokunabilirdi, neden elleri ona ulaşmıyordu. " Ruhumun ışığı, güzel kızım. Evim yurdum." dedi uyuyan kadının saçlarını yavaşça okşarken. O onun eviydi. Bakışları cenneti, kalbi yuvasıydı. Bu hayatta iki şey için gözünü bile kırpmadan canını verebilirdi. Biri vatanı iki sevdiği kadındı. Not : Arkadaşlar bölüm sayısı fazla değil bazı bölümler part olarak ve birkaç alıntı paylaşıldığı için böyle gözüküyor.

" Sevdiğin biri mi var " bunu söylemek öyle zordu ki. Cevabı beni yaralayacaktı ve bunu bile bile sordum. Kısa bir süre yüzüme baktı. Gözlerinde acı gördüğüme yemin edebilirdim. " Var " dedi acımasızca . Gözlerimin dolmasını engelleyemedim. Benii sevmesi imkânsızdı . O başka bir kadına vermişti gönlünü. " Neden evlenmiyorsun onunla " dedim yüzsüzce . Bırakıp gitmem gerekirken hala ona sorular sormaktan kendimi alıkoyamıyordum. Sevdiği o mükemmel kadını merak ediyordum. Güldü ama bu gülüş içinde binlerce acı saklayan bir gülüştü. Kendi yüreğim yanarken onun acısını dindirmek istedim. " Başkasıyla evlendi " dediği anda tüm dünyam yıkıldı. Sevdiği kadın başkasıyla evlenmişti. Dudaklarındaki sigaradan bir nefes çekip dışarı üfledi. " Ben seni hep severim "dedim gözlerinin içine bakarken . Cevap vermedi. Tekrar ettim. " Ne olursa olsun severim seni Erdinç " Sarsıldığını gördüm biran. Hemen kendini toparlayıp gülümsedi. " Herzaman başka bir kadını sevsem bile mi?" İşte bu soru ağırdı . Bu soru acımasızdı. Severdim , onu her koşulda severdim. Yıllardır gizli saklı sevmemişmiydim, yine severdim. Gözyaşlarım yanaklarımı ıslattı. "Herzaman başka bir kadını sevsen bile" Dedim gurumu çiğneyerek "Benim evleneceğim kadına verecek bir yüreğim yok Sevda. Birgün evlenirsem bu sadece çocuk sahibi olmak için olacak." Kurduğu her cümle içimi yaktı. Yüreğini verdiği bu kadını merak ettim. Nasıl biriydiki Erdinç'i bu denli kendine aşık etmişti. Kim olduğunu dahi bilmediğim kadını kıskandım . Sevdiğim adamın sevdiği kadındı o . "Çok mu güzel " Dedim onu kastederek. İç çekti " Çok güzeldi"

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾