"Bu araba... şu araç yani, senin mi?" diye sordu şaşkınlıkla. "Yani, eğer bu kadar çok beğendiysen gezdirebilirim seni." Adını bilmediğim kız küçük bir kahkaha atınca yanlış bir şey söylediğimi anlamıştım. Ama yanlışın hangi kelimede olduğunu bulamamıştım. Elini bana doğru uzattığında tereddüt etmeden uzattığı eli sıktım. Bu onun daha çok gülmesine sebep olmuştu nedense. "Memnun oldum, bende kraliçe Elizabeth." Deyip yapmacık bir samimiyette tebessüm etti. Bu sefer benimde dudaklarımın kenarı alayla yukarı doğru kıvrılmıştı. Umarım sevgilisi yoktur. Var mıdır ki acaba, bence yoktur. Yani inşallah yoktur. Adını sormak için dudaklarım aralanmıştı ki hemen önümden geçip arabanın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu ve elindeki anahtarı takıp arabayı çalıştırdıktan sonra bana bakıp gülümsedi. "Eğer çok beğendiysen, atla ben seni gezdireyim." Dedi kollarını arabanın camına koyup çenesini kolların üstüne yapıştırdı. Şaşkınlıkla karışık afallamayla beraber dudaklarım aralandı. Büyük patlamıştım. Bozuntuya vermemek ve şaşkınlığımı bastırmak için güldüm. 01.04.22 Derin Saygın ♡ Arel Demir

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Bazı cezalar aslında birer hediyedir. Kötü görünen iyi, iyi görünen ise kötü olabilir. Tanıdığımızı sandığımız kişiler çok iyi sır saklayabilir. Narin görünenler içinde büyük bir nefreti barındırabilir. Zamanında gelmeyen güzellik beklenmedik anda gelip seni şaşırtabilir. Gelen güzellik ise üzerine kâbus gibi çökebilir. * Düşüş... Tanışma... Alışma... Öğrenme... Çözüm... * Sürgün edilmek bir cezaydı. Fakat onunla tanıştıktan sonra bu ceza bir armağana dönüştü. O yanımda olduğu sürece evime dönüp dönmemem sorun değildi. O yanımda olduğu sürece benim evim oydu. O ise; acı, keder, kasvet, yıkım, nefret ve öfkeden oluşuyordu. *** Erkek karakter üzerinden anlatılan bu fantastik kitap, kalbinizde derin bir yara oluşturacak. Öyle ki o yara iyileşse bile sızısını unutamayacaksınız. **** TÜM TELİF HAKLARI SAKLIDIR!

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

Uzun zaman sonra sonunda ara verdiğim okuluma devam edebilecektim, herşey mükemmeldi, sorunsuzdu. Tabi partide olanlar olmasaydı belkide tüm yıl huzurlu olacaktı.. Herşey sanırım o gün teyzemin işi kabul edip, benim partiden sonra onunla aynı dersleri almamla başlamıştı... Sorunsuz hayatım sorunlarla dolmaya başlamıştı.. En büyük sorun oydu benim gözümde ama belkide gizlice ona aşık olan kalbimdeydi.. Onu unutmam gerekirdi, unutmaliydim. Sevdiğim çocuk onu unutturabilirdi bana ya da sevdiğimi sandığım çocuk.. Sanırım artık hayatım tekrar eskisi gibi olacaktı, onu unutup önüme bakmaya başlamıştım. Artık aramızda hiçbir bağ yoktu.. ta ki o kaza ile ilgili fotoğraf karşıma çıkana kadar. Hayat sürekli bir şekilde onu karşıma çıkarıyordu ama biz iki kaderimize terk edilmiş iki kurban asla birlikte olamazdık... Artık ne o benim Ejder'im ne de ben onun Asi'siydim.. Belkide herşey çözülünceye kadar... ● ● "Sonunda okul başlıyor, çok özledim herşeyi kızlar!" . . "Semihte benim okuluma mı gelecek dedin neriman yenge?" . . "Semihin benim okulumda olması mükemmel birşey, her sabah onunla gelmemizden bahsetmiyorum bile!" . . "Bir dakika şuradaki kız da kim? Semihin sevgilisi mi? Ama semihin bir sevgilisi olmadığını biliyorum neden ona bu kadar yakın davranıyor? Bundan hoşlanmadım." . . "Kabul! Seninle sevgili rolünü oynayacağım ama unutma sadece rol bay Ejder." Gülümseyerek "Sende unutma bayan Asi, yanlışlıkla bana aşık olma da." Dedi. "Gorucegiz." . . "Ne?! Ne demek teyzem evleniyor! Tamam evlenebilir ama tam bitti derken bu kişi Ejder'in babasi olmak zorunda mıydı ki?" . . "Allah'ım ben bu işkenceye nasıl dayanacağım." . . "Babamla annemin ölümü kaza değil de ne demek!"