Bir şirket 72 tane ailesi olmayan çocuğu kaçırır, çocukların üzerinde deney yapıp klonlar. Deney yaptığı çocukları öldürür ve klonları onların yerine koyar. Polis ise çocuklar geri döndüğü için bu davayı kurcalamaz zaten şirketin arkası güçlü olduğu için kanıt bulamaz. Fakat ya üzerlerinde deney yapılan 4 çocuk, klon...
(18+ cinsellik ve şiddet içerir.) Başımızın üstünde ki elçilik binasının içinde bir ses yankılandı. "Şuandan itibaren; Onun tek bir saç teline zarar gelirse, sizden başlayarak tüm ülkenizi kana boğarım." Kalın erkeksi sert ses, kaya kadar keskin bir gerçeklik. Gökyüzünde ki bulutlar kadar haşin, fırtına gibi merhamets...
Şimdi düşününce o güne geri dönsem yine o arabaya biner miyim diye sorguluyordum. Bana attığı ilk mesaja cevap verir miydim? Bu yaşadıklarımızı yaşayacağımızı bilsem hayatımdaki ilk keşkeye dönüşen adama büyük bir aşkla tekrar bağlanır mıydım? Tüm bunların yaşanacağını bilsem bile yine o arabaya binerdim. Yekta benden...
O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ** Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi...
Bundan on yedi sene önceydi... Henüz küçücük, mutlu bir çocukken babam, vatanın yalnızca bir parça toprak olmadığını, kanla yazılmış bir destan olduğunu söylerdi. Anlamamıştım... Ta ki gözlerimin önünde, uzuvları paramparça olana kadar. "Vatan, sana atalarının emaneti. Onu korumak ve sevmek bir görev değil, gönül mese...
Canını kaybettiği gün özgürlüğüne kavuşursa bir insan ne gelir başına ya da kimin başına ne getirir? Hiç keşfetmediği yerleri başka bir kişiliğe bürünmüş bir kadın keşfetmeye kalkınca gideceği yeri ya kana bular ya da kan olur... Bir baba onu öldürmeden canını aldıysa bir daha birine güvenebilir mi? Kendi mi yara olur...