Polis Bey Ahmet Emir'cim: Nasıl görmedim seni İnci: İşinin başında olduğundan görmemiş olabilirsin İnci: Vurmuşsun adama ters kelepçeyi İnci: Kaşların çatık çatık etrafa bile bakmıyordun. Polis Bey Ahmet Emir'cim: Seni görseydim çatık çatık durmazdı kaşlarım.

Bir papatyayı alırsın. Önce güzel bir toprak ve yaşam alanını seçer sonra onu oraya dikersin. Ardından düzenli bir şekilde sular,büyütmeye çalışırsın. Şayet papatyayı aldıktan sonra ona bakmazsan o papatyayı öldürürsün. Ben bir papatyaydım baba. Sen beni aldın,yalancı topraklara diktin. Üzerimi yalanlarla ekip,büyümemi istedin. Ben büyüyemeden gittin. Ben hiç büyüyemedim baba. Çünkü sen beni ait olmayan topraklara ektin. Ardından bi yabancı girdi,yalancı topraklara. İlk başta toprağımın kötü bir yalandan oluştuğunu söyledi. İnanmadım. Çünkü babam dikmişti beni buraya,nasıl yalandan olabilirdi ki? Ardından toprağımı değiştirmek istedi. Reddettim. Çünkü babam bana buranın güzel olduğunu düşünmüştü. Beni dinlemedi. Hiç bilmediğim topraklara götürdüğü,oraya ekti beni. Üzüldüm,çok ağladım. Yapamam sandım. Sonra bana baktı biliyor musun baba? Sen öldükten sonra biri bana baktı. Yaralarımla ilgilendi. Hepsini özenle kapattı. Büyüttü beni. Büyüdüm baba. Çünkü ait olduğum yerde,kendi topraklarımdaydım. Bu sefer yalan yoktu. Sadece gerçekler vardı. Çok canım acısa da en azından kandırılmıyordum,gerçekleri biliyordum. Ama seni hiç affedemedim baba. Bana sevgiyi öğreten adama,kin besledim. Bana merhameti öğreten adamdan,tiksindim. Söylesene baba,beni neden yalanlarınla büyüttün? Ama merak etme baba. Şimdi bir yabancının yanındayım ama yalanlar olmadan. Beni yalana o kadar alıştırmışsın ki baba,çok yakıyor gerçekler canımı. Bazen duymak bile istemiyorum çok ağır geliyor gerçekler ama duymazsam yeniden yalanlarla kandırılıyorum. Artık seni sevemiyorum baba. Bana yaptıkların için değil,o yabancıya yaşattıkların için seni bir ömür boyu sevemeyeceğim baba.

"Ben seni sevdim, hep sevdim; sense hiç fark etmedin." '300623

Elçin: O gün senden kopya çekmemiştim Elçin: Ama şimdi çekebilirim Elçin: Verirsen tabi Pars: Yanındaki çocuğu kaldır Pars: Sol tarafa otur - Lise konulu biraz daha akademik başarı üzerine duracağım bir hikaye olacak. "İnsan akademik başarı hırsı arasında duygularına yenilip kalbinin kapılarını aşka açar mı, açarsa ne olur?" bunun üzerinde duracağız.

Küçük bir karşılaşmanın kaderimin değiştireceğini nereden bilebilirdim ki? "Bir Japon inanışına göre kaderleri birbirine bağlı iki insanın serçe parmaklarında birbirlerini çeken bir kırmızı iplik varmış." Bana dalga geçer gibi güldü. Küçük bir aşiret kızının başına bela açan büyük mafya adamı... kaderleri birbirine doğru yönleri terslerine doğru iki insan.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

@Afraheratansel : Bana çikolatalı pizza alır mısın? @Vuralhancı : onun yerine karışık alayım @Afraheratansel : ben çikolatalı istiyorum @Afraheratansel : ne yapacağız o zaman @Vuralhancı : gidip sen alacaksın

'Yok oluyormuşum gibi hissettiğimde, yerin dibinden beni çıkaran sendin. Sen benim yok oluşuma önce ortak oldun, sonra beni yeniden var etmeye başladın. Sen benim nabzımdın, yan yana olmasak bile bana en yakındın.' (Bu hikaye KAFAYI YEMİŞSİN'le bağlantılıdır fakat KAFAYI YEMİŞSİN' in devamı değildir. Aynı karakterler burada da vardır.) [nabız #1]

çok fazla küfür, hakaret, argo bulunur. ** poyrazisik; are you midye tava poyrazisik; aklımdan çıkmıyorsunuz da ahu.dudu; poyraz ne oldu yine poyrazisik; offfff amk ya benim olduğumu nereden anladı ahu.dudu; kendi hesabından yazmışsın poyrazisik; ne poyrazisik; ĞFÖWĞÖAŞEEÖWKDMQĞWPQĞQĞŞAÇAÖXÖXÖ

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.