"Yalan söyledin bana." Dedim, serzeniş kırıntısıyla. " Niye kandırdın ki beni?" Dizlerim sert toprağa düşerken onun gözlerinde yanan aynı acı ateşi bir kez daha yanılttı beni. "Gideceksen neden geldin ki?" Hıçkırdım. Kelimeler dilime dolandı. " Beni yerle yeksan ettin. " Dedim dermansız gürültüyle. Hiç olmayan bir ruhta hiç olmayan bir limana düştüm kimsesizken. Sığındığım o limanda ise savruldum. " Pişmanım! Yemin ederim pişmanım sana inanmadığım her an için kahroldum. Ama bilemedim kaderin bize böyle bir son vereceğini." Yerde sabitlenen yaşlı gözlerimi hızla göğün sahipliğini eden gözlerine çevirdim. "Sakın!" Dedim bağırarak. " Sakın kaderi suçlama. Suç kaderde değildi be Barlas Karahan. Suç kimdeydi biliyor musun?" Dedim gülerek. Mezarıma ektiğin çiçekler bile açtı bugün. " Suç sende de değildi; suç bizdeydi çünkü biz." Dedim ölerek insan kaç kez ölürdü ki zaten. " Biz hiç beceremedik ki sevmeyi..." 1.7.2020 (Devamlı bölüm yayınlanıyor.) Watpad'e 'Yanlış liman' adında tek kitaptır. Çalınması durumunda işlem başlatılacaktır.

"Ne kadar az bilirsen, o kadar iyi uyursun." İçinin pencerelerini açmaya korkan; kendisini, kendi karanlığına mahkûm eden bir adam, Efe Kalender... Ruhundaki yaralardan ötürü sürekli kan kaybeden, sardıkça daha çok kanayan bu yaralarla ne yapacağını bilemeyen bir kız, Nefise Sarsılmaz. Ve kimselere söylenmemesi gereken bir sır... Peki geçmiş, her zaman aşka engel mi? Hikayenin videosu [ Papazkaçtı'ya, çok derin sevgilerimizle. :) ] https://drive.google.com/file/d/10nvl9K_sL81AL0ueJKVNxdlseRVBZLum/view?usp=drivesdk

Aşk her dilde sen "Viyan" Seni sevmeyi seviyorum ben Êz jıte pır hêzdıkım.. (Ben seni çok seviyorum...) Başlangıç Tarihi 10.01.2019

Öğrenciliği ve garsonluğu eş güdümlü olarak yürütmeye çalışan Nazlı, kendi halinde tek başına yaşayıp giden bir kızdır. En yakın arkadaşı Engin ve uzun süredir platonik aşık olduğu Buğra ile doldurduğu küçük dünyası, bir gün çalıştığı kafeye gelen bir müşteri ile bambaşka bir yöne doğru evrilmeye başlayacaktır. (Bu hikâye bir karakter dönüşüm hikâyesidir. Yalnızca komedi ya da yalnızca romantik değildir, dostluk ve sıcacık duygulara da yer verir. Ucundan üzer ama mutlu etme garantilidir. Hemen hemen her bölümde yüzleştiğimiz toplumsal sorunlara birkaç satır mutlaka değinir.) Mavinin Maviyle Buluştuğu Çizgi 2021 Wattys Ödülleri'nde Yeni Yetişkin Dalında finalist olmuştur. 🏆

İçimdeki yaramaz arzu onu ve beni günaha davet ediyordu. Tutku bedenime kor bir ateş gibi hançerlenmişti. "Öyle söyleme.'' Dedim bir anda. Acıyordu canım görmüyor muydu. Beni görmezden gelerek hayatımı mahvediyordu, başka kadına değen gözleri beni hırçın bir dalgadan farksız ediyordu. ''Neyi söylemeyeyim?'' Bana yumuşak gelen sesinden güç aldım. Usulca ayağımdaki ayakkabıları çıkardım. O benim hareketlerimi izlerken tuttuğum kolunu bırakmadan aramızdaki mesafeyi bir adım düşürdüm. Bir elimin tuttuğu koluna diğer elimde eşlik etti. Parmaklarımın altında kasılan bedenini hissetim tenimde. ''Ona güzelim deme, o değil senin güzelin benim." Bakışları değişirken gözlerini kapatıp açtı. İrislerine yerleşen koyulukla yutkundum. Damarlarımda kol gezen alkolden güç alarak keşfe çıktım onu. Yaklaştım nefesine. " Ben varım ben. O değil." Görsün istiyorum benim olsun istiyorum. " Sarhoşsun." Dedi bahaneye sığınır gibi. Dağılmış nemli saçları beyaz gömleğinin açıkta bıraktığı esmer teni ve güçlü omuzları. Arzum beni ele geçirmişti. "Dur." Dedi canımi ister gibi ancak İtirazı beni durdurmadı aksine üstüne giderek uzandım dudaklarına. Çölde kalmış gibi içtim. Soluğum soluğuna hapsoldu. Bu gecenin şerefi büyüktü çünkü ben değil biz iz sürecektik tenlerimiz aheste kıvrımına eşlik edecekti gece. 19.12.2021 Devamlı bölüm yayınlanıyor. UYARI: Günahın kefareti isminde Wattpat'de tek kitaptır! Çalınması durumunda işlem başlatılacaktır. Tutku, bir🥇 Yasak, bir🥇 Yalan, bir🥇 Hırs, bir 🥇

Hep onu sevdim. Ama kabul etmem gereken tek gerçek vardı; Aras başkasının vahasıydı. Onda hüküm süren, onda çiçek açacak olan başkasıydı. Aras bana çiçek açtıramazdı, Aras ruhumun çölünü yeşile bürümekten uzaktı. Çünkü o bütün suyunu, tüm havasını tek bir çiçeğe heba etmişti. İşte bu onun için direnen yanlarımı bile kana buluyordu. Ummak samanlıkta iğne aramaktan farksızdı. Aras Yasemin'i asla unutamayacaktı. Yasemin onun topraklarında açmış tek çiçekti ve daima öyle kalacaktı. Ama onu sevdim. O ise başkasını sevdi. Ölüm onları ayırsa bile sonsuza kadar da onu sevecekti. Çünkü ölüm sevdiklerimizden ayırıyordu bizi belki, ama sevgilerimizden koparamıyordu. Ve bazen kendi kalbiniz de dahil olmak üzere hisseden her şeyi ellerinizle parçalama arzusuna kapılıyordunuz. Bazen her şeyi yok etmek istiyordunuz, bir tek onun dışında. Yalnız o hariç. Ben onu çok sevdim! Birini çok sevdiğiniz zaman, birini kendinizden geçecek kadar çok sevdiğiniz zaman bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmazdı. Olamazdı. Adı aşk olan bir yaranız varsa daima kanardı. Durmazdı. "Bazı yaralar ömrümüze nakış gibi işlenmiştir." dedim yavaşça. "Onlar ne yaparsak yapalım hep aynı yerdedir." Aras benim ömrümün tek nakışıydı. O benim hep aynı yerde kalacak yaramdı. *** Bu hikayedeki tüm kişi ve olaylar hayal ürünüdür. Fakat bu hikayedeki bütün acılar ve gözyaşları gerçektir.