"Ondan hoşlanıyor musun?" Kıskanç çıkan sesine ne tepki vereceğimi bilemiyordum. "Ona sarıldın." Kaşları çatıldı. "Hoşlanmasaydın sarılmazdın. Hoşlanıyorsun ki sarıldın." Burnundan nefesini sertçe verdi. "Bana bile sarılmadın." Ters ters baktı. "Bana niye sarılmıyorsun?" Kıskandığı kişi en yakın arkadaşıydı. Ve onun arkadaşı benim babamdı. Hiçbir şeyden haberi yoktu. Eflah kim olduğumu bilmeden beni seviyordu ama ben, onun kim olduğunu bile bile ona âşık olmuştum. Benim günahım daha büyüktü. Bir insanın başına en kötü ne gelebilirdi? Babam gözlerimin önünde öldürüldüğünde ve onu öldüren annem olduğunda en kötüsünü yaşadığıma çok emindim. Artık annem cezaevinde, babam ise mezardaydı. Bundan daha kötü ne olabilirdi ki? 25 yıl geçmişe gitmek? Bu kötünün de kötüsü olabilir miydi? Ölümcül bir kaza sonucu kendimi 1998 yılında bulduğumda o an için bunun bir felaket olduğunu düşündüm. Felaket bir durumdu çünkü bu zaman diliminde anne ve babamla aynı yaşlardaydım. Onların hayatına bir yabancı gibi girmek zorundaydım. Ama aslında felaket sandığım şey mucize de olabilirdi. Mucizevi bir durumdu çünkü bu zaman diliminde annem cezaevinde, babam da mezarda değildi. Onların evlenmesinin nedeni annemin bana hamile kalmasıydı. Ana rahmine düşmeme sadece üç ay kaldığını anladığımda ise kendi doğumumu engellemenin nasıl olacağını düşünmeye başladım. Annemi cezaevinden, babamı da ölümden kurtarmanın tek yolu bu olabilir miydi? Belki de olabilirdi. Planını uygulamak için babamın arkadaşı Eflah'ın evine bir dadı olarak işe girmekse hayatımda verdiğim en kötü karardı. Bunu ona anlatmanın bir yolu var mıydı? Buraya ait olmadığımı, öyle bir uğradığımı anlatmanın bir yolu olmalıydı. Doğru insanı yanlış zamanda bulmak birine verilen en büyük ceza olmalı.

°19.12.21 *Yaş farkı içerir.

"Şimdi ne yapacağız?" 12, yılanın inine inişimdi; 21, yılanın kendisi. Yedi kalptik, birbirimize dikildiğimizi bilmeden bir gecede hiç edildik. Tercih hakkı verilseydi hiç şüphesiz aydınlığın hükmünü seçerdik. Ölmüştük, öldürülmüştük; on beş saatte bir asır büyümüştük ama kaderin kara kalemini kimsenin eline bırakmamaya yeminliydik. Kanattan idam sehpası, kozadan urgan yapmayı bilmiştik. Kelebeğin hakkı yirmi dört saatti ama biz yirmi biri kendimize pusula etmiştik. Alaca kuşu sarmaya yetmeyen ellerimizle kelebeğin omurgasındaki koza kalıntılarını temizlemiştik. Tetiği iki kez çekmiş, birinde çocuk kalbin cenazesini kaldırmış diğerinde zehre dönen gözün yemin törenini düzenlemiştik. En sevdiğimiz rengi mavi bilmiş, gözlere gömülen çerçeveleri korumak için geçmişle zehirlenmiştik. Bir yara izinde beraber yaralanmış, yarınımızı o nefretten inşa etmiştik. Sevsek de sevmesek de o yaraları sarı çiçekli taçlarla süslemiştik. Kuzu sofrasında kurt, çölde kuyuyduk. Onduk, dokuzduk. Yaşlıydık, yetişkindik, çocuktuk. Ve bizler, bütün uyumumuzu zıtlıklarımıza borçluyduk. "Hep yaptığımız şeyi," dedi kararlı bir sesle. "Savaşacağız." Alaca kuş öter, gün döner; ben ölürüm ama sen olursun kefen. • haziran 2023 | madamyazar

Rutubet kokan eski harabe binanın koridorlarını genç kızın topuk sesleri dolduruyordu. Bir eli karnındayken endişeyle dostunu ona yardım edebilecek tek kişiyi bekliyordu. Titreyen elleriyle gözyaşlarını sildi. Dışardan duyduğu sesle bakışlarını oraya çevirdi. Gelen kişiyi görmesiyle yüzünde buruk bir tebessüm belirdi. Kollarını iki yana açtı ve genç adama sıkıca sarıldı. "Zaman azalıyor Arın. Doğuma 4 ay kaldı." Genç adam bakışlarını kadının bedeninde gezdirdi ve en sonunda karnında durdu elini kaldırdı ve kadinin hafiften şişmeye başlayan karnıma koydu." Haldeceğim Merih. Sana söz veriyorum size hiç bir şey olmayacak." Kadın ona inandı çünkü biliyordu ki bu karşısındaki genç adam onu bir abinin kız kardeşini sevdiği gibi seviyordu. Endişeyle gözlerini kapatıp açtı ve "O öldü Arın . Öldü bu hayattaki en değer verdiğim kişilerden biri öldü. Benim yüzümden öldü." Genç adam hüzünlü gözlerini kaçırdı." Ve şimdi aynısı ona" eli karnına gitti." Onlara olursa dayanamam Arın yaşayamam." Arın yerdeki gözlerini hızla kadına çevirdi ve "Öyle bir şey olmayacak ona zarar gelmesine izin vermeyeceğimi biliyorsun." Vermezdi çünkü yıllar önce çürüyen ve taşlaşan kalbi şimdi bir başkası için çiçek açmaya hazırlanıyordu ve o çiçeğin ölmesine izin vermezdi. Genç adam kumral saçlarını karıştırdı ve " ismine karar verdin mi?" diye sordu kadın kendinden emin bakışlarını erkeğin gözlerine dikti ve "Evet" dedi tek nefeste "Kuracağımız ve herkese yeni bir umut olacak örgütün ismi Lotus Flos" Ve o an yıllarca sürecek bir savaşın miladı oldu. Lotus Flos adının hakkını verecek şekilde bataklığın içinde bütün ihtişamıyla açtı. Ve herkese umut oldu.

Ünlü Rus yeraltı mafyası Kuzentsov'un sahibi anti kahraman Azrail'in Kılıcı ve tek amacı ülkesine hizmet etmek olan bir kahraman askerin hikayesi...

IŞIĞIN ALEVİ SERİSİ 1. KİTAP "Nixavis, 11 krallığa hükmeden imparatorluğun prensesi ve tahtın gelecekteki varisiydi. Annesinin ölümünün ardından tek sarıldığı kardeşi Via ile denizin ortasındaki adada, büyük sarayda yaşıyordu. 21 yaşına geldiğinde tek bir hayali vardı: Sagmua Krallığı'na giderek kadim büyücülüğü öğrenmek. Ancak imparator babasının onun için planları farklıydı. Yirmi birinci yaş gününde Nixavis, Txerrea Krallığı'nın kralı, Korkusuz Zonan tarafından evlilik teklifi alacak ve hayatı hiç tahmin etmediği bir yola girecekti. Aşk, onun hayalleri arasında yoktu. İmparatorluğun en güçlü büyücüsü olarak tek yapmak istediği, daha iyisi için çalışmak ve tahta geçtiğinde gerçek bir imparatoriçe olmaktı. Ancak Zonan, Nix'in hayatını değiştirmiş, bu yeni evli çift, dünyayı kurtarmak için Işık tarafından seçilmişti..." 👑 "Yarın akşam," dedi Zonan, itaatkâr bir şekilde. "Herkesin gözlerinin önünde diz çökeceğim." Başını biraz daha kaldırdı. Bu cesareti nereden geliyordu, bilmiyordu. Tek bildiği büyülenmiş gibiydi. Işık, boynundaki kolye, dünya üzerindeki tüm tılsımlar sanki bu amaca hizmet için var olmuştu. Sanki Zonan ve Nix'i bir araya getirmek için varlıklarını sürdürüyorlardı. Burunları birbirine sürtündü ama buna aldırmadı. Şaşılası kadar cüretkâr bir ses tonuyla "Dört gözle bekleyeceğim, lordum." Dedi. Kral Zonan'ın cevabı ise tüm yüzüne yayılan çekici bir gülümseme olmuştu. Kalbini tekleten hücrelerini sızlatan bir gülümseme. 17.08.22 / Fantastik'te 2.sıra 🏆 18.08.22/ Savaş'ta 1.sıra 🏆

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

狂気 | 𝐈𝐍𝐒𝐀𝐍𝐈𝐓𝐘 ━ ( yandere alastor x fem! reader ) ━ ━ ━ ━ ➥ 𝐈𝐧 𝐰𝐡𝐢𝐜𝐡, a girl dies and for some strange reason, reincarnates as a cat in the hazbin hotel universe, not realizing the consequences of capturing a certain overlord's attention ━ ━ ━ ━ ➺ mature themes and language ➺ started: feb 3, 2024 ➺ ended: july 27, 2025 ➺ status: completed ━ ━ ━ ━ 𝐇𝐈𝐆𝐇𝐄𝐒𝐓 𝐑𝐀𝐍𝐊𝐈𝐍𝐆𝐒 #1 - In the U.S. #1 - In the Philippines #1 - In Canada #1 - hazbinhotel #1 - twistedromance #1 - yanderexreader #1 - yandere #1 - alastor #1 - obsessive #1 - obsession #1 - mature #1 - hell #1 - Vivziepop #1 - demons #1 - dark #1 - infatuation #1 - twistedromance #2 - In the U.K. #4 - twisted ━ ━ ━ ━ 𝐅𝐀𝐍𝐅𝐈𝐂𝐓𝐈𝐎𝐍 𝐎𝐅 Hazbin Hotel

Kapak: benbittimaq Astsubay Kıdemli Başcavuş Tuğra Duman, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin seçkin bir birimi olan Pençe timinin yardımcı komutanıdır. Görev, sınır ötesindeki tehlikeli bir terör hücresini etkisiz hale getirmektir. Ancak operasyon sırasında Tuğra, gizemli bir şekilde ortadan kaybolur. Tim, Tuğra'sız dönmenin acısını ve şaşkınlığını yaşarken, Tuğra ise kendini beklenmedik bir zamanın içinde bulur. Tam 300 sene önceye, İskoçya'ya gitmiştir. Tuğra, hem kendi gerçekliğine dönmeye çalışırken hem de İskoçya'nın gizemli topraklarında hayatta kalmaya çalışır. Bu süreçte zamanın ve mekanın sınırlarını zorlayan aşk, dostluk, gizem, aile ve sadakat hikayesi de gelişir. Hayatının yeni savaşı başlar, bu sefer kılıçlarla... Kesit: --- Bir Ingiliz kadınının burada ne işi var?" Diye devam etti karşımdaki adam İngilizce konuşarak. "İngiliz değilim, Türküm" dedim ama adamların hepsi anlamaz gözlerle bakmaya başlamıştı. Zaten vücutları komple boyanmıştı ve korkutucu tipteydiler. "Türk mü?" Neler oluyordu?? Az önce çatışmanın ortasındayken ortalık kurak araziydi. Mağaranın arka kapısından çıkınca böyle büyük bir ormana nasıl gelmiştim ki? Hem ben haritacıydım ve bölgede böyle bir orman olmaması gerekiyordu. Birazdan tim arkadaşlarım da beni bulurdu nasılsa. "Bizimle geliyorsun" diye devam etti esmer, uzun saçlı dev gibi olan adam. "Burası neresi?" Dedim aynı adama bakarak. Sanırım bu grubun lideriydi. Kamuflajıma attığı tuhaf bakışları ise görmezden geldim. Ancak kısa süren sessizlikte, o boğuk sesini tekrar duydum. "Klanıma hoş geldin küçük kız..."