(Kitapta yetişkin öğeler ve +18 anlatımlar bulunmaktadır. Seri kitabının devamıdır. Öncesinde Yıllanmış Aşk'ı okumanızı tavsiye ederim. Aşağıdaki içerik, ilk kitabı okumayanlar için spoiler niteliği taşımaktadır.) . . . . . Yıllanmış Aşk'taki Aysun-Levent çiftinin kitabıdır. ... "Özür dilerim." Diye fısıldadı. Biraz daha geç söylese kadının onu duyamacağı kadar uzaktan söylemişti. "Aynı özürü defalarca kez aynı şekilde söylemen benim için hiçbir şeyi değiştirmiyor ve değiştirmeyecek." dedi kadın. Adamın yüzlerce kez dilediği özüre bir yenisi daha eklenirken hiçbir yara iyileşmemişti. "Bu... Bu seferki farklı. Özür dilerim Aysun... Ölemediğim için..." Kadın, adamın bu sözüyle ürpermişti. Tek bir kelime edemedi ama adam kararlılıkla devam etti. Bu durumu bir süredir düşünüyor gibiydi. "Yarım kalan işi tamamlamamı ister miydin?" Kadın anlamayan bakışlarını başından beri gözlerini kaçırdığı adamın okyanuslarına dikerken "Sen ne söylediğinin farkında mısın?" Diye fısıldadı. Adamın bu sözleri onu oldukça utandırmış, bir yandan da kahretmişti. Çocuğunun babasını ikinci kez öldürecek değildi. "Farkındayım... Bu saatten sonra benim hayatımda söz sahibi olabilecek tek kişisin. Benim yaşam ve ölüm çizgim senin iki dudağının arasında. Bu sefer zamanı geldiğinde gitmeyi başardığımı görebileceksin." ... Yıllanmış Yalnızlık adıyla yayımlanan ilk kitaptır. Tüm hakları saklıdır. Çalınması, çoğaltılması durumunda derhal resmi işlem başlatılacaktır.

(Tamamladı.) Ben Mihriban Gökbey, Kendimi bildim bileli diyemem ama tamı tamına altı senedir adımı dâhi bilmeyen bir adamda tutukluyum. Geçtiği yerde taş üstünde taş bırakmayacak kadar öfkeli, bakışlarıyla nefesleri kesecek kadar görkemli, beni ise kalbine sığdıramayacak kadar bencildi bu adam. O, Bora Hanzade'ydi. Beni Dilhun yapan... Onu gördüğüm ilk an, onu kendime saklamak istediğimi anlamıştım. Onun bana ait olması hayal dahi edemeyeceğim bir şey olduğu halde şimdi onunla evlenecek olmam hiç de olur bir iş değildi. Kesin işin içinde başka bir mesele vardı ama benim hayata dair rengarenk umutlarım bir gecede siyah-beyaz olmuştu. Mihriban o günden sonra susmuştu. Mihriban'a susmasını öğrettiler. Mihriban üzüldü, hem de fazlasıyla üzüldü. Ama bir an olsun belli etmedi. Mihriban kimsesiz kaldığında, hayat ona acımamıştı. Şimdi hayat ona ikinci bir şans mı veriyordu? Bunu ikinci bir şans olarak düşünecek ve amcasının onu nedenini asla anlayamadığı bir şekilde istemediği evden kurtulacaktı. Mihriban, imkanların elvermediği bu hayatta kendi kahramanı olamamıştı henüz ama belki de Bora ona erkenden gelecek ve onu kurtaran kahramanı olacaktı. Bu fikir aşık bir kadın için kulağa öylesi tatlı ve inanılır geliyordu ki... &&& "Anlamıyorsun Mihriban!" Derken masanın üzerinde duran vazoyu, içindeki çiçeklerle beraber duvara fırlatmıştı. "Anlamıyorum!" Diye karşılık vererek elime geçen ilk heykeli boy aynasına âdeta gömmüştüm. "Şu an için başka çarem yok!" Ağır adımlarla karşısına geçerek odaya iki gündür getiriyor olduğunu bildiğim silahı çekmeceden aldım ve fısıldadım. "Öyleyse öldür beni." Silahı eline tutuşturarak göğsüme sabitlediğimde bakışlarındaki tüm karmaşa dağılmıştı. Gözümden süzülen bir damla yaşın ardından devam ettim. "Bu saatten sonra ne ben senin karınım... Ne de sen benim

❝Derler ki; çalınan hayatını daima hatırla, intikamın alevlerini soyunla harla. Bu ağılı taht bir hatıra; kalbi katran, ruhu Yakut Kral'a.❞ KARGALAR SERİSİ; AHVEB, EDİN ve KASIRGAYA KANAN SAKA kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.

Ulaş: Hani sen bana ilk mesajında demiştin ya Ulaş: Dizi, film ve kitaplarda herkesin sevdiği yan karakterler gibisin diye Ulaş: O zamanlar bu benim için bir iltifattı Ulaş: Ama şimdi değil Ulaş: Kendime neyi yediremediğimi sormuştun Ulaş: İşte bunu yediremiyorum Ulaş: Ben senin hayatında da bir yan karakter olduğum gerçeğini kendime yediremiyorum

TAMAMLANMIŞTIR. Defne: En azından rüyalarımda sevsen beni?

"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü ilanla karşılaşırken şaşkınlık, biraz da sevinçle telefonumu çıkardım ve ilanları bir bir fotoğrafladım. "Ev arkadaşı mı arıyorsun?" Arkamda duyduğum sesle sıçrarken korkuyla birkaç adım geriledim ve bana gülümseyerek bakan Pusat Dağdelen'i gördüm. Kalbim, tüm hızıyla çarparken benim bu korkmuş halime güldü ve birkaç adım atıp eliyle ilanlardan birini işaret etti. "Eğer öyleyse bu ilana özellikle bakmanı öneririm." Onun parmağıyla işaret ettiği kâğıt parçasına bakarken yazan isime ve yanındaki numaraya baktım. Pusat Dağdelen 05*** *** ** **