Dünya, 2010 yılında bulunan ve 2017 yılında tüm insanlığa kullanım imkanı tanınan bir kaynak sayesinde çağ atlamıştır. Kaynak, yeni ismi ile Heroine, insanları evrimleştiren, mutasyona uğratan kırmızı bir sıvıdır. Değişime uğrayıp bir özellikleri yükselen insanlar bu gücü dünyanın geleceğini şekillendirmek için kullanmıştır. Adı Sonsuzluk olan yeni çağda, yeni bir yönetim, yeni bir zihniyet ve yeni bir dünya düzeni bulunmaktadır. Bu yeni düzen dışarıdan medeniyetin şafağı gibi gözükse de işin aslı hiç de öyle değildir. Hükümet'e çalışan soylu nesillerin çocuklarından biri olan Violet Moore, tüm hayatını dünyanın geleceğinde bir umut olmaya adamıştır fakat Hükümet'in kirli çamaşırları açığa çıkınca buna devam edemeyeceğine karar vermiştir. Doğru bildiği her şey koca bir yalandan ibarettir. Bir yandan kendine yeni bir dünya görüşü oluşturmaya çalışan Violet, diğer yandan kardeşi ve arkadaşlarıyla birlikte hayatta kalmak zorundadır. Yedi gencin Hükümetle olan büyük savaşının sonucu ne olacak? *** Not: Bu kitabı okumak için Değişim'i okumanız gerekmez. Değişim'den beslenmesine rağmen bağımsız bir kurgudur.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

她，容青纤，本是一介富商大贾家中的嫡女，样貌不算沉鱼落雁，但也算清新可人。奈何新皇登基，需扩充后宫而被迫去参加选秀。等待她的，是怎样的结局？ 他，墨煌焱，堂堂一国之君，却只不过是一介傀儡。受过的伤，可曾有人问津？冷漠的外表下，隐藏的又是怎样的伤痛？ 他，修大夫，十几年来，无人知晓他的真名。传闻他能够练制仙丹，让亡者复生。在温柔眼神下，埋藏的又是怎样的阴谋？ 他，苏桦，杀人不眨眼的幽龙帮首领。早就被黑暗吞噬的他，能否抓住那最后一线希望？ 本无心相遇， 本无心相爱。 红颜痴心，奈何权势无情。 "我本无心伤你。"他扭过头，不敢直视她的眼睛。 "我知道。"她微笑，却不知泪水早已落下，湿润了她的脸庞。 四人的命运，本就不该交织在一起。 更新缓慢，而且不定时。文笔真心烂，请见谅～ 求动力求动力求动力，重要的事情说三遍(ง •̀_•́)ง

猫女奴

走过路过不要错过，这是云倾在wattpad首发游戏竞技类小说！！！ 介里包含了故事和游戏。你就是故事里的女主角。你的故事掌握在自己手中哦！如果不懂怎么玩的话，就点开第一章（里面有简介） 宫斗危机重重，你能走到哪一步？你的命运，由你自己来决定！ 渡一轮明月，入我烟雨重楼的诗画，抚一阙翠竹，摇落水韵江南的梦幻。 拾一枚清词，勾勒雨前的秦淮。心怀素月，于诗，于墨，于前世，于今生，淡怀四阙平仄，砚边馨墨，独赋似水流年的画。陌上花开，思念氤氲，半支狼毫，为你凝血成画。纵使岁月流逝，纵使乱世繁华，此生只想和你相伴天涯。 Ps 禁抄袭，抄袭必究！！！

『我永远都是属于你的王八蛋，守护着你』 『再也没有人可以欺负你，我王俊凯说的』 因为他不清楚自己的感情而被拒绝，她决定离开，却万万没想到... 五年后，她回来了，他用着自己的方式，证明，他爱她。 因为他，永远都是属于她的傻瓜。 ↝要是好看的话，给个星星吧 『此文原创，严禁抄袭』