Peşindeyim Arz Alaca. Sen nereye gidersen git, peşindeyim sevgili kurt. * Uyarı: Bu kitap, düşmandan aşka olup ilerleyen bölümlerinde smut (+18) sahneler içerecektir. kapak: dazlakkilicinsahibesi yazıma başlangıç tarihi: 22.04.24

+18 Yayınevleri tarafından reddedilen bir yazar klişe öyküler yazmaya karar verir. Kendini bu klişe fantastik hikâyelerin içinde bulması dışında bir sorun daha vardır: Karakterlerin canına kasteden bir katil.

Soğuk iyice kendini göstermeye başlamış, gecenin karanlığı soğuk ve sisli havaya eşlik ederken bir ses yankılanmıştı. Hızla elindeki feneri çevirdi. Alnından dökülen terler gerginliğinin göstergesiydi. Bu sefer oldukça sık olan ağaçların arasından bir çıtırtı duyuldu. elindeki feneri hızlıca etrafa çeviriyor, bir yandan da sakinliğini korumaya çalışıyordu. Ağaçların arkasından karaltılar gün yüzüne çıktığında birkaç karaltı yoktu, yüzlercesi vardı. Tuhaf fısıltılar bir anda yükseldi, tüm ormanı sağır edici bir ses kapladı: Bir siren sesi...

"Karanfiller" dedi Lavin buz grisi gözlerinin içinden. Bense eski tanıdık o hikayeyi perde arkasında okurken konuştum. "Karanfillerin hikayesini bilir misin?" Bilinmezliğin sırrını aralamak için bana cevabını verdiğinde ise o tanıdık hikayeyi, hayatımı anlatmaya başladım. "Hz.Meryem, Hz.İsa çarmıha Yahudiler tarafından gerildikten sonra oğlunu görür ve olduğu yerde dizlerinin üzerine çökerek ağlamaya başlar. Gözyaşları toprağa kavuşunca bir mucize yaşanır ve karanfiller ortaya çıkar." "Karan..." Ardından Lavin'in dudaklarından bütün gerçekliği kendisine söylüyormuş gibi benimle buluşturdu. "Lacrimosa." Lacrimosa, ölümün getirdiği gam, karanfiller ise ölümün ardından gelen gözyaşlarıydı. Bu çoktan ölümü sırtlanmış ruhun darbesiydi. Bu kemikleri ve kanadı kırık, sadece nefes almak için yaşayan, ruhu olmayan adamın hikayesiydi.

Durdu, ılık nefesi tenimde iz bırakan toz taneleri gibi dağılıyordu. Sustum, yaklaştı. Eli sırtımdan belime doğru kaydığında ansızın ürktüm, tüylerim diken diken olmuştu. "Neden bu durumda olduğunu merak ediyor musun?" Sesi tehditkardı. Bilmeme rağmen başımı olumsuz anlamda salladım. Hissetmiş olmalıydı ki yeşil gözlerini gözlerime mühürledi. Birden bacağımda soğuk bir metal hissetmemle donup kaldım. Kaderime boyun eğmeliydim. Peki bu kader miydi? "Sekiz ay önce ne yaptığını biliyorum." Gülümsedi. "Ne dersin, baştan yazalım mı bu hikayeyi?" Gözlerimi kapattım, artık kaçış yoktu. Geçmiş beni sert eliyle yakalamış cehenneme götürüyordu. Kendime bile yabancı gelen bir sesle fısıldadım. "Öldür beni." -

[Kitabın Şarkısı : NF - ft. Britt Nicole / Can You Hold Me.] Kitap yetişkin içerikler bulundurmaktadır! 🌸 Her biri farklı bir gücü temsil eden dört büyük tanrı. Ve bu dört tanrıdan Su Tanrısı'na tapan küçük bir köy. Kibele köyüne aylardır yağmur yağmıyordu. İnsanlar içecek su bulamıyor, ekinler kuruyor, hayvanlar ise telef oluyordu. Çaresiz halk son çare olarak köylerindeki kâhine başvurdu. Ancak kâhinin sunduğu çözüm korkutucu bir yoldu: Kurban olarak tanrıya bir gelin vermek. Bir gelin. Gelinlerden nefret eden bir tanrı. Kurban kim olacak? Su Tanrısı, istenmeyen bu gelini kabul edecek mi? Yoksa gelinin kalbi, suyun öfkesine karşı direnirken geçmişin karanlık sırları tarafından yutulup sonsuza dek kayıp mı olacak? NOT: Kitap su tanrısının gelini adlı mangadan (yalnızca kurban olayı) esinlenerek yazılmıştır. Aynı adla bir dizide vardır ama dizi ile kitabın alakası yoktur. Kontrol etmek isteyenler mangaya bakıp diziyi izleyebilirler.

Her son, yeni bir başlangıçtır.

*** Karanlığın içinde bir bebek görüyorum "Sen bir cezasın" Ağlıyor ve gülümsüyor "Sen en büyük günahsın." Saçları alev "Sen hem ateşlerin." Gözleri okyanus gibi "Hem de okyanusların en büyük utancısın." Bebeğin yanına yaklaşıyorum. Yaklaştıkça karşımda bir ayna beliriyor. Kendimi görüyorum. Saçlarım alev. Gözlerim okyanus gibi. Yüzüme dokunuyorum. Bir porselen gibi çatlayıp dağılmaya başlıyor. Çığlık atıyorum, ayna parçalanıyor. Arkama dönüyorum. "Kaçamazsın." Yine bir ayna görüyorum. Bu sefer arkamda biri beliriyor. Siyah kanatları var. "Ben korurum seni." Ona bakmak için arkama dönüyorum. Arkasını dönüp gidiyor. Kanadı kopmuş. Kanlar akıyor. Bir ses yükseliyor. "Kimse seni benden koruyamaz." Kaçıyorum. Bir kahkaha yükseliyor. Üstünde koştuğum toprak çöküyor ve ben içine hapsoluyorum. Gözlerim siyah kanatlıyı arıyor. Bağırıyorum. "Koru beni!" Toprak üstüme çökerken tüyler ürpertici bir yüzü görüyorum. Yemyeşil gözleriyle bana bakıp gülümsüyor. Üstüme ölümün ağırlığı çöküyor. Nefes alamıyorum. Alevleri saçında.. Okyanusları gözünde hapseden bebek şimdi daha çok ağlıyor. Acı çekiyor. Ve sonunda gözlerim kapanırken Bebeğin ağlaması da son buluyor...

Elimi uzattığım yollar karanlık çıktı. Sevdiğim insanlar hain, gelecek bir uçurum oldu. Gittikçe o uçuruma düşecektim. Koca bir çırpınışta geçmişe ışık yolladım. Bu benim en büyük çabam, tek çıkışımdı. Ya o ışık geleceği mi aydınlatacaktı, yada alacakaranlık yapacaktı. İç çektim, sevmediğim duvar oldum, hayat oldum ve ben artık ben olmadım. Ben, sadece ben değildim. Ben bizdim, ailemdim ve arkadaşlarımdım. Şimdi ise sadece gelecek için çalışır oldum. Şuan için yaşayan ben mecbur bırakıldım! Bunu kimse yapamadı, yine ben yaptım. Sadece benim kendimle oyunum, kaderin oyunuydu. Çırpınmak zor geldi, düşerken elimi karanlık kavradı. Bir hışımla kendine çekti. Ya ben karanlıkta ışık olacaktım, yada karanlık beni içine çekecekti. Derince nefes aldım ve herkesin yolunu takip ettim. Bu nasıl mı mümkün oldu, çünkü ben sadece bugünü düşünerek yaşadığımı biliyor. Kimse artık geleceği düşündüğümü göremiyor. Sessizce bir yılana dönüştüm, kimse sorgulama gereği duymadı. Yada olmuştur, belki de karşılıklı çehrelerimizi ezberlemiş birer senorya yazıyoruzdur. Ya benim kalemim iz bırakacak, yada bizim senoryomuz oynayacak. Karşılıklı dans eder gibi kıvrak vücut ve ritimle bir kötülük, bir iyilikle uyum sağladım. Sıcak nefesleri içimi yakarken , ateş püskürmek istedim. Hepsine haddini bildirmek istedim ama onlar sadece bugün de yaşarken nasıl yarının hesabını sorabilirdim? Ben kahinliğin en büyük adımını yarın atarken, bugüne yansıdı ve gözlerim kamaştı. Bilmiyorum geleceğin ışığını tamamını mı eve almak gerekir, yoksa pencere mi açmak gerekir. Perdesiz pencere de olmazdı. Güneş de bana isyan etmeyecek miydi? İndir şu perdeleri bırak ben doğunca sende hisset, uyan sadece bana uyan Alex! Demez mi? Ateşe karşı da buz olamam ki? Buz olsam da elbet eririm. Bu alacakaranlık o kadar çıkmaz ki..

"Savaşın ortasında doğan kaç çocuğun seçim şansı vardır ki?" İki düşman aile, iki düşman ülke: Zirakov ve Senteria. Ve şimdi, savaşın kazananı belli olmak üzere. Zirakov ülkesinin kraliçesi İrina bu savaşın kazananı olmak için büyük bir risk alarak kızı Kitana'yı düşman topraklarına, Senteria'ya gönderir. Kitana, Senteria'ya giderken krallığın kökünü kazıyacağına dair kendisine söz vermiştir. Fakat Senteria Kralı Estes, Kitana'yı veliaht olarak görülen oğlu Vincent'le evlendirmeye karar verince Zirakov Prensesinin planları altüst olur. Ve böylece Kitana bir anda kendini kanlı bir taht oyununun ortasında bulur.