"Ben Manolya'yım. Bende her çiçek gibi solacak mıyım?" "Her çiçek bir gün solar, ben senin için ölümsüzlüğü bulacağım." * Hasta bir kadın ve onun her zaman yanında olan doktorunun hikayesi. Başlangıç: 1 Ekim 2022 Bitiş: 1 Ekim 2023

Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı. "Buraya ne kadar aykırı durduğunu." Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağmen benden çok büyük duruyordu. Yüzüne bakmak için başımı geriye atmak zorunda kalmıştım. Bana doğru eğildiğinde aramızdaki tansiyon o kadar hızla yükseldi ki... Mesafeyi iyice azaltırken boğuk çıkan kalın sesiyle konuşmaya devam etti. "Aykırı ve güzel..." dedi yavaşça."Çok güzel." Kuruyan dudaklarım aralandığında bana doğru bir adım daha attı ve aralana bacaklarımın arasında durdu. "Zararlı olan her şey gibi..." Dilimi alt dudağımda gezdirdim. "Sana zarar vermek istemem." Biraz daha yaklaştığında dolgun dudakları dudağıma dokunuyordu. Kalbim göğüs kafesime şiddetli darbeler indirirken kısık sesiyle cevap verdi. "Ama ben isterim." • Gitmek mi zor kalmak mı? Kalana zorsa gidene ölümdü.

"Erkekler ağlar mı Egemen ?" "Ağlar." diye yanıtladı beni hiç düşünmeden. "Ne zaman ?" Merak ediyordum. Kadınlara inat erkekler ağlamaz tabusunun ne zaman yıkıldığını merak ediyordum. "Kaybettiklerinde." "Peki sen hiç ağladın mı ?" "Ağladım." dedi. Öyle bir şaşırdım ki, karşımda her yönüyle sanki 'Beni Yıkamazsınız !' diye bağıran adamın ağlamış olmasına; kendisi söylemeseydi inanmazdım da zaten. "Ne zaman ?" "Seni kaybettiğimi sandığımda." ****

*ihtirâz: sakınmak, çekinmek, uzak durmak Yatakta gözlerini açıp bakındıktan sonra kaşları çatıldı genç kadının; Fuat yanında yoktu. Son günlerde neden böyle davranıyordu, anlayamıyordu. Soluduktan sonra yataktan çıkıp üzerine sabahlığını geçirdikten hemen sonra aşağıya indiğinde kocasının salondaki kanepeye uzandığını gördü. Aralarında son zamanlarda sürekli olarak dönen "bebek" tartışması dışında olan soğukluk, canını epey yakıyordu. Elini uzatıp adamın saçlarını okşarken konuşmaya başladı. "Küsme bana böyle lütfen.", "Begüm yerine git.", "Hayır." Konuşmaları lazımdı artık bu iş böyle olmayacaktı. Uzak durarak hiçbir yere varamayacaklarını görebiliyordu. "Git Begüm! Git diyorsam, git!" Sinirle yattığı yerden doğrulup oturdu genç adam. Karanlıkta deniz mavisi gözleri birer alev saçıyordu sanki. Begüm öylece adama baktıktan sonra dudaklarını ıslatıp yeniden konuşmaya başladı. Hala belki bir şeyleri düzeltebiliriz diye düşünüyordu. "Bak, özür dilerim ama sende yapma böyle. Biliyorum bir bebeğimizin olmasını ne kadar istediğini ama birden verebileceğimiz bir karar değil bu Fuat.", "Tamam dedim sana! Git ve yat!", "Yeter ama Fuat!", "Sus Begüm!" , "Peki ben susup gidiyorum, bir daha gelmemek üzere! Madem istediğin bu!" Bağırdıktan sonra koşarak merdivenlerden çıkmaya başladı kadın. Bu hamleyi yaparken artık her şeyin bambaşka olacağından emindi. Nihayet o büyük sessizlik sonunu tiz bir çığlığa bırakmıştı!

Ela gözlerini sarmalayan uzun, şekilli, katran karası kirpikleri vardı. İnce yüz hatları acıyı gizlerken derinlerinde, inadına gülümsüyordu hayata. Dudaklarında yitiğinin sazı olmuş, yanık bir sevda türküsü dönerken, parmaklarının işlediği nakışlarının her birinde dağılan kalbinin parçaları saklıydı. Adının Nehir olduğunu öğrenmişti. Fakat isminin aksine, yüreği ile öğrendiği, bir şairin yazabileceği, her mısrasında umudun saklı olduğu en güzel şiir olduğuydu. Hazan vaktiydi onu gördüğünde. Zaman, kışa merdiven dayıyordu. Yağmurlu bir ekim akşamı, yaprakları dökülen yaşlı ıhlamur ağacının altında değdi ona gözleri. Çehresinin derinlerinden okunan yaraları, o ağacın altında, alelade ortadaydı. Vermeye başladığı karardan, şüphesiz ömür boyu pişman olmayacaktı. "Doğdum topraklara umut olur, ömrün boyunca saklayabilir misin bu gül tanesini, avuçların arasında?" Dalgaların hunharca kıyıya vurduğu deniz kenarında sormuştu ona bu soruyu. Nehir, ağlayarak boynuna sarılmış Ali'nin, çaresizce, gözyaşları arasından mırıldanmıştı: "Yeter ki bırakma beni burada." O an anlamıştı ki Ali, onun ile çıkacağı yolda Nehir için savaşacak, vereceği mücadeleden asla pişman olmayacaktı. İki kişilik bir delilikti sevmek. Sevgi emekti. Kocaman bir emek, mücadele hali. Karşındaki için, kalbindeki tüm kırıntıları ortaya atabilmekti sevmek. O ıhlamur ağacının altında değdiğinde gözleri Nehir'e, onun için savaşmayı seçmişti Ali. Bu savaştan nelerin galip geleceğini bilmeden, yanında Nehir ile çıkmıştı yola. Kim bilir, belki de cam kenarında, can kırıklarıyla süslenmiş, uzun birer yolculuktu sevmek. Ezgi Karataş Başlangıç tarihi: ||14.11.2017|| Yeniden, düzenlenerek yayına girme tarihi: ||28.07.2018|| ||Tüm Hakları Tarafımca Saklıdır!||

Gökçe tacize uğradığı gecenin sabahında sevgilisi tarafından ihanetle suçlanacağını tahmin etmemişti. Kendini açıklama hakkı verilmemiş, aç susuz soğukta tek kelime konuşmak için beklediği adam acımasızca onu terk etmişti. Dünyanın merkezine koyduğu adamın onu hemen gözden çıkarması, işten çıkarılması derken içine çekilen kadının tek avuntusu hamile oluşuydu. Bebeğinin varlığından haberinin olması gerektiğini düşündüğü için Cihan'ın olduğu ortama girdiğinde bebeğiyle sınanacağı aklında yoktu. Bir kadının zengin güçlü bir adam karşısındaki kimsesizliğini, çaresizliğini, iftiraya uğradığını kanıtlamak için çabasını okumak isterseniz buyurun... Yüreğime Kan Damlar kitabımdan çok istenen Cihan ve Gökçe'nin hikayesidir. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

Yetimhanede başlayan dostluk arkadaşlık nefret ve aşk

**Tamamlandı** Saçlarımın üstüne bastırdığı dudaklarının kuvveti arttı, "Küskün kız çocuğum." Tüm anlattıklarıma ağlamamıştım da tek cümle yarmıştı göğüs kafesimi. "Göğün bütün yağmurlarını taşıyan gözlerini severim." *** Bu hikaye olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içermektedir! Tüm hakları saklıdır.

#1 Genel Kurgu Hayatını çalan abisinden nefret eden ve bu nefretin bedelini yeğenine ödetmeye çalışan bir kadının akıllara sığmayacak planı bir aşkın filiz vermesine neden olacak ilk adım olacaktı belki de. İki yaralı gönül bu planın ördüğü kader iplerinin arasında tanışırken zorunluluklar onları birbirine sürükleyecekti. Kimsesiz kaldığı dünyada sadece kardeşine tutunan Buğlem onun sağlığı için kendinden vazgeçebilecek kadar cesur olabilecek miydi? Ya da annesini gençliğinin ilk yıllarında yitiren ve onun ölümünün ardından kendini gurbetin kucağına atan bir adam gururu için, unutamadığı silemediği günler için ne kadar fazla şeyi göze alabilecekti? Hayatın ana damarlarının sevgi, merhamet ve gururdan geçtiğini bilen bu iki gönül içi nefretle katılaşmış katran karası bir kalbi alt edebilecek miydi? Peki ya tüm bu hayat mücadelelerin ortasında kalan kalpleri aşka kapılarını açacak mıydı? İlk Yayınlanma Tarihi: 29.06.2016 #4- 23.11.2016 #3-20.11.2016 #2- 29.12.2016 #1- 24.11.2016

Melez bir Asker ve akıl hastası katilin hikayesi. Her şey bir genelevde başladı. Sokak aralarında ki korkuyla tanıştı. 8 yaşında bir adamın babanım deyişine inandı. O gün bütün sırlara saklandı her şeyden habersiz yaşadı. Bir kukla, bir oyuncak, para kaynağı yerine Koyuldu. Külük sayılan teni, boks torbası yerine koyulan bedeniyle, herkesin kulandığı birine dönüştü. Defalarca çırpınan beden 6 adamın altında ezildi. Nefret, ilk defa kalbe işledi. Beyin, acının intikamını körükledi. Yaşanmayan Bütün duygular, yok oldu. Geriye herkesin sonu olacak, kin ve öfke kaldı. Bir intikam duygusunda nefes alan Efsa Amirova. Hiç ummadığı birini buldu. Pars Viranlı. Güzelliklerin başlangıcı acının sonu olacak Adam. Vatanına aşık Melez bir Türk askeri bir katili sevebilir mi? Daha doğrusu iki sokak çocuğu bambaşka hayatlarda tekrar karşılaşacak mı? Eskisi gibi olmayan iki kalp, iki insan bir araya gelecekti. Bu ya onların başlangıcı ya da sonu olacaktı. +18 argo cinselik,şiddet,uygunsuz hareketler içermektedir