Kutsal topraklarda basladi Elifin hikayesi. Peygamberin topraklarinda buldu alin yazisi onu... Habersizce tavaf yapti onlar. Habersizce dua etti onlar bibirleri icin... Onlar ibretlik bir ask yasadi. Onlarin kavusmasi Cennet bahcesinde duyuldu...

'Yusuf' baştan ayağı haya baştan ayağı iffet... Adını aldığı peygamber gibi... İki yürek Allah için ve birbirleri için çarpan. Kavuşabilecekler mi ???

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Liseye giden bir kıza okul çıkışı " Benimle evlen. Bir ev tutalım. Henüz bir işim yok ama bulacağım. Söz veriyorum. Vee, okuluna elveda de." diyebilir misin? Ben dedim. Hadi hayırlısı. ... •Bu yazının başka bir site ve uygulamada paylaşılması yasaktır.○

Önyargılarla dolu bir sevgi masalı..

Yemek yiyoruz besmelesiz... İş yapıyoruz niyetsiz... Uyuyoruz duasız... Bilmeden elbette çok basit adapları hayatımızdan silip attık. Hayatlarını İslam'ın edebi/adabı yani süsleriyle süslemek isteyenler için 'İslami Adaplar'...

Bir tevafuk ile gönüller birleşti. Ayrı şehirlerin iki güzel gençleriydi onlar. Biri Zeynep diğeri Selim. İkiside Âllah aşk-ı ile yanan ama gönülleri bir olan Sevdalılardı.... İkiside kadere iman eden koca yürekli kullardı... Tek bir bakış ile başladı hikayeleri. Bir tevafukun "hoş geldin gönlüme Yâr" diyişiyle, Kalplerinde izlerini taşıdılar. Ve o kahraman, o kıza Kalbini Feda etmesiyle cennet yoluna yol edindiler...

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"