Mogłam być kimkolwiek zechcę na tym świecie, a zdecydowałam się być jego. (c)youmademyday7

Luke i Brenda uczą się dorosłości i życia z dzieckiem. Muszą zmierzyć się z niełatwymi decyzjami i wybrać, co jest dla nich ważniejsze. Dodatek do Lost wedding rings:)

- Jesteś słodki, Luke. - Słyszałem żałosny, beznadziejny, irytujący, prawa ręka diabła... Ale słodki? Uderzyłaś się w tę piękną główkę? - Nie. Skąd. Jesteś słodki jak Eklerka. I wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Margaret Langford nienawidziła eklerów bardziej niż zmarszczek, niekompetecji i wytrawnego wina. Może zacznę jak w AA? Cześć, jestem Luke Hemmings, nie piję dużo wódki, ale Mike z recepcji szepnął, że tutaj mnie wysłuchają. Zatem mam na głowie ślub siostry, marudzącą z tego tytułu mamusię, sprawę rozwodową ze zdradzającą żoną i ośmioletniego syna. W pracy robią restrukturyzację, to znaczy po prostu zwalniają ludzi, mój szef właśnie wyleciał. Na jego miejsce natomiast wsadzili jakąś bucowatą angielkę ze zbyt wysokim ego, która prawko znalazła najpewniej w chipsach. Jeśli ona mnie wyleje, skoczę z Brooklyn Bridge. Żartuję, zapewne zniszczę jej Hondę, a potem będę uciekał przed NYPD śmiejąc się histerycznie w rytm Guns'n'Roses. Ja mam się spowiadać? Nie mam się z czego spowiadać! No już... Siedzę. Dobry wieczór, moje imię: Margaret Langford, dyrektor kreatywny, przełożona nowojorskiego zespołu kopiowania projektów w Hood&Dunning. Ta, kogo to obchodzi. Niedługo stuknie mi trzydziestka, jestem zaręczona z nudnym prawnikiem i codziennie rano buudzę się skacowana moralnie widząc szczęście mojej siostry, jej cudownego mężą i dzieci, a potem muszę oglądać te kanalię, Hemmingsa. Och, chciałabym go zrestrukturyzować, ale im bardziej rozpiera mnie taka ochota, tym bardziej on udowadnia, że jest na to za dobry. W którym Luke nie radzi sobie z dorosłością, a Margaret zapomniała już jak to jest się śmiać. napisane: czerwiec 2018 - wrzesień 2019

Czasami mamy zbyt wiele, by móc to docenić lub za mało, by móc się tym cieszyć. Czasami jednak nie mamy nic, a los rzuca ochłapami, byle utrzymać nas przy życiu. Audrey nie narzekała. W końcu miała dom, rodziców i dwójkę przyjaciół, gotowych skoczyć za nią w ogień. Kto odważyłby się przypuszczać, że za jej idyllą kryje się najprawdziwsze piekło? Luke brał od losu garściami. Kapitan drużyny piłkarskiej, świetny uczeń, wzorowy syn i ulubieniec tłumu - każdy chciałby mieć życie takie jak on. Każdy, z wyjątkiem niego samego. Splot niefortunnych zdarzeń? Przypadek, czy może przeznaczenie? Cokolwiek to było, nie mogło wybrać lepszego momentu, by postawić ich na swojej drodze. Jeden wieczór zmienia wszystko. Jak zapomnieć o czymś, co sprawiło, że w końcu poczułeś to, o czym marzyłeś całe życie? W końcu może cię to kosztować naprawdę wiele, jeśli chwila zapomnienia staje się uzależnieniem. Copyright © 2018 by ninetiesgrace

April dawniej mieszkała w sąsiedztwie Luke'a. Teraz mieszka z nim pod jednym dachem, a on jest jeszcze bardziej denerwujący. ~*~ [zakończone ✔] [sequel neighbour] [dedykowane @thepuppeteerx] © text and cover by xrainbow_007x (2017/18)

Gdzie oboje mieli nadzieje, że to jeszcze nie koniec. Druga część opowiadania ,, Living With The Enemy " 24.08.2018 - #37

" Gdzie powinienem zacząć? Wow. Kocham Cię. Kocham Cię tak mocno, że to aż boli. Okej, może to rak." Ostrzeżenie: prawdopodobnie będziesz płakać. Dostałam zgodę na tłumaczenie. Wszelkie prawa należą do @wxnderluke. Oryginał - https://www.wattpad.com/story/15515054-55-days-with-luke-hemmings

Vanessa, dziewczyna z dobrego domu na 365 dni wyjeżdża do internatu. Pewnego dnia, kilka słów za dużo może zmienić jej spokojne życie w istne piekło. Czy Luke będzie w stanie przekonać ją do siebie w przeciągu roku? Prawa autorskie zastrzeżone :)

III część Trylogii Royal