Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"On iki kişinin olduğu bir masaya on üçüncü kişi oturursa aralarından biri ölür." Kana susamışlığın getirdiği savaşta insan nüfusu tehlikededir. Vampirler kendi içlerinde insan ve hayvan kanıyla beslenmek üzere ikiye ayrılmıştır. Vampir Konsey'i tarafından bir örgüt kurulup insan kanıyla beslenen vampirleri avlamak ve düzeni korumak için on iki kişilik gruplar oluşturulmuştur. Bir savaşla başlayıp ölümle son bulan olayın ardından topluluğun ortasına bir ateş gibi düşen Lisbeth, tüm dengeleri alt üst eder. Herkes her şeyi bildiğini zannederken, Lisbeth daima bir adım öndedir. Çünkü yıllardır planını yaptığı şeyleri gerçekleştirmek için kendine büyük bir söz vermiştir. Herkesin içinde bir intikam duygusu yatar. Bunu tetikleyen olaylar yaşandığı sürece her gerçek saklandığı kuytudan çıkmak zorunda kalır ve hırs, intikam ve öfke kaçınılmaz bir hal alır. Yalanlar, güveni sarsar. Öldürmezler fakat ardında bıraktıkları enkazın altında ölmek için yalvartırlar.