" Ben bir göçmen kızı gördüm ruhu ölü, kanatları kırık ,gözleri toprak ,saçları seher yeli " "Ben bir Karadeniz yağızı gördüm yüreği efkar , kolları huzur,gözleri gök yüzü" Karadeniz şahit oldu gök yüzüyle toprağın esen yel misali aşkına.

06.10.2024 Seven insan inanır derlerdi, yalanmış.. Babası tarafından oğlu için hiç tanımadığı bir adama verilen kadın idi Dilruba.Berdel ile birleşen bir hayat.. Allah onları birbirine layık görmüştü. Dilruba Merxuri ve Yusuf Ali Şahmaran. İki zıt kutup mutlu olabilir miydi? Güven herşeyin temeli derlerdi, ama ikisinin arasında bir güven yoktur. Onlar nasıl sevilir bilmiyordu.. "Babam beni abimin canı için size verdi, senden başka kimsem yok yani." "Benden başka?" "Evet."

Hayatını yaşayamayan genç bir kadın, ölümün kendisinden onu yaşatması için bir sebep isterse ne olur? Ölüm ilgilenmez. Ancak yüreği, hissettiği yabancı duyguyla buna izin vermez. "Sebebini buldum. Gülüşünü sakla kadın." KURGUDA ARGO SÖZLER UYGUNSUZ DAVRANIŞLAR VE HASSAS İÇERİKLER VARDIR TSSB İÇERİR KARANLIK- MAFYA ROMANTİZMİDİR YETİŞKİN KURGUDUR

Virgil Grey was given an assignment from is Sociology teacher Mx.Jones. It was their version of a penpal but with a phone instead. After being late to chose a number Virgil was given a number from the teacher's own contacts. Will Virgil succeed in his assignment and pass the class or will he give up? #2 - humanau 9/2/19 #1~ Prinxiety 10/16/19 (cover by @RomanThePrince )

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Sekiz yaşında, babasını kaybetse de, onu ayakta tutan, ruhunu besleyen bayrağı ve vatanıydı. Yıllar sonra babasının mesleğini göğsü gere gere, tırnaklarını kazıya kazıya alan, üsteğmenlik rütbesine kadar çıkan Elzem Karadoğan, kaos timinin komutanıydı. Ta ki, gittiği görevde, kimliğini gizlemiş bir yüzbaşı ile tanışana dek. Yüzbaşı Barut Kara Saruhan, ikisinin de kaderinin gökyüzünde çizilişinin adımını atmıştı. İki yıldız yan yana durduğunda, gün doğumunda kaybolacaklarından habersizlerdi. ** Tuttuğum silahım kabuslarımın başını çekse de vazgeçmeyen bir ben vardım. Yıkımlarım, parçalanmışlıklarım, yok sayılışlarım, ölümlere şahit gözlerim, yaşadığım darbelere karşı dik duran başım. Hepsi ama hepsi bendi. Ben kimdim? Buydum. Ölümdüm, yaşamdım, intikamdım, kaybedendim ya da kazanandım. Bir çocuk vardı geçmişte dur durak bilmez, delinin teki. Bilirdim hep, canı yanardı. Ne kadar gülse, ne kadar mutlu hissetse akşamında yalnız kalması yeterdi. Zaman, onun için milim milim işlerken, yalnız o küçük kız çocuğu büyüdü, kadın oldu. İlk vatan dedi sonra acım. Onu ve babasını yıkanları parçalamaya yemin etti. Yolunu çizdi, gücünü buldu, öfkesine sarıldı, kanayan yarasını umursamadı, kararan gözleri; ölümü fısıldıyordu. ** "Bir kaç dakika önce çok doğru söyledin. Tanışalım." Elini sıkmadım. "Batak." "Gerçek adın ne?" "Yok." dedim sertçe. "Batağım." "Bataksın," dedi boş elini kendine çekip, cebine sıkıştırırken. Anlamış gibi başını aşağı yukarı sallarken, gülümsedi. Az önceki sinirli halinden eser yoktu. Gözlerimin içine içine bakarken, "Yüzbaşı Barut Kara Saruhan." demesiyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Dudaklarım aralandığında, rütbe yukarımda olan komutanımı tehdit ettiğim gerçekliğiyle yüzleşiyordum. [30.06.23] | yetişkin içeriktir. |

Belki bedenlerimiz yan yana değil ama ruhlarımız yan yana olsun

Ekim... O korkak bir kızdı. Korkak, duygusal ve yalnız. Zaten hayat denemeyecek kadar anormal ve acı dolu olan hayatına öz ailesinin de katılmasıyla işler iyice karıştı. O kalpti, ve tüm damarların merkezi de oydu. "Acı çekerek ölmek için doğmuşum..." ----------------- Lâche : Korkak •Kitabın tüm hakları bana aittir. (Ç)alınması durumunda gerekli işlemler yapılacaktır. İyi okumalar dilerim | @ozgurmahkum #1. Garip #1. Aciz

Tesadüf diye bir kavram yoktu benim için, sadece kader vardı. Yaşadığımız her şey kaderdendi. Herkes, kendi kaderinin başrol oyuncusuydu. Bizim için yazılan ne varsa onu oynuyorduk. Bu filmin sonunda ne olacağını bilmeden yaşıyorduk. Ben de kendi sonumun ne olacağını bilmeden yaşıyordum. Acılar, kederler, ölümler, doğumlar hepsi bizim içindi. Hayatımızdan çıkan herkesin, bizde bıraktığı acı bir tecrübe muhakkak vardı. Hayatımıza giren herkesten hayat için bir şeyler öğreniyorduk. Nefesin gidişi benim için en acı tecrübe olmuştu. Bu bebeğin gelişi bana ne öğretecekti merak ediyordum. Kabul etmiştim.. O bebeğe süt annelik yapmayı kabul etmiştim. O bebeği öyle çaresiz, babaannesini öyle mahçup bırakmaya gönlüm razı gelmemişti. Bu sütün bana verilmesinde ve hâlâ bende olmasında elbet bir sebep vardı. Bu sebep o bebekti. Bu süt onun hakkıydı. BEN MİHRİBAN.. BİTTİ DEDİĞİM YERDE YENİDEN HAYATA BAĞLANAN MİHRİBAN.. ANNE OLAMAYAN AMA YAŞAMA BAĞLANAN MİHRİBAN..