"Sana aşık olmak istemiyorum!" Gözyaşlarım yanaklarımdan durmaksızın akarken bir yandan onun karşısında bu duruma düştüğüm için kendime kızıyor, bir yandan da hayatımda hiç olmadığım kadar acınası hissediyordum. "Seni sevmek istemiyorum." dedim, kısılan sesimle. Bana doğru iki küçük adım attı ve aramızdaki mesafeyi neredeyse kapattı. Sertçe yutkunduğunu gördüm. Gözlerinde şefkat vardı ancak tüm olanlara, tüm yaşananlara rağmen bana karşı gardını indirmediğini biliyordum. Sağ elini kaldırdı ve başparmağı gözümden düşen gözyaşını yanağımda yakaladı. Nazikçe yaşı silerken dudaklarını araladı. "Özür dilerim." dedi, boğuk sesiyle. "Bunun böyle olabileceğini düşünmedim. Böyle hesaplamamıştım." Sesini bu şekilde duymak içimde bir şeylerin kopmasına ve daha şiddetli ağlamak istememe neden oluyordu. Dudaklarımı sıkıca birbirine bastırdım. "Ama gitmek zorundasın." dedi. Hayatı boyunca onun sesinin bu şekilde titrediğini duyan kimse olmadığına yemin edebilirdim. Elimi yanağımdaki elinin üzerine koydum ve ondan güç alabilmek adına sıkıca tuttum. Sertçe yutkunduktan sonra dudaklarımı aralayıp sesimi bulabilmek adına derin bir nefes aldım. "Bırakmak zorundasın."

"İnsan yaşattığını yaşar." derlerdi ancak ben tam tersini yaşamıştım. Şu an tam karşımdaydı. Zümrüt yeşili gözleriyle benim acıdan kıvranan ruhumu görüyor gibi dikkatle bakıyordu bana. Her zaman yaptığım şeyden kaçındım ben de. O cesurca ve bu denli derin bir şekilde bakıyorsa bana, ben de dolu gözlerimi ayırmayacaktım bu sefer ondan. Onun benim için yanlış olduğunu biliyordum. Bunu yaşamış olmama rağmen biliyordum ama bırakamıyor, vazgeçemiyordum bir türlü. Daha önce defalarca denememe rağmen başaramıyordum. Ne kadar kaçmak istersem o kadar çekiliyordum ona. Ve kesin olarak biliyordum ki, her ne olursa olsun, bunun sonu sadece benim veya onun için değil, herkes için kötü bitecekti. •• ||Yayım tarihi: 251021||

"Penelope'nin numarasından telefon kayıtlarına ulaşmayı başardık ve kayıtlara göre..." Şerif Walker, elindeki kağıdı Harry ile ortalarında duran cam sehpaya koyduktan sonra ellerini birleştirip kollarını dizlerine yasladı; dikkatle gencin yüzüne odaklandı. "...ona en son mesaj atan kişi sensin, Harry." ||22.05.2021||

"Onun katiliyiz." dedi, Harry. Yanaklarındaki yaşları silerek titrek, derin bir nefes alıp başını kaldırdı. "Hepimiz." Yayımlanma tarihi: 26.11.2020

Ona bakmak her gün takıldığı kızlara bakmak gibi değildi. Yayım tarihi: 18.08.19

Gözlerini ilk açtığında nasıl hissettiğini asla hatırlayamazsın. Gözlerini sonsuzluğa kapattığında da bu duygu hissedilmez gelir sana. Fakat şimdi, Gerçekten anlıyorum. Çünkü biliyorum, hissediyorum ve masum bir bebek değilim. Gerçek adımı, yaşımı, hangi okula gittiğimi, nereli olduğumu, nerede yaşadığımı, ailemi; annemi, babamı...Ailem kaç kişiyse artık, onu bile bilmiyorum. Hatırlamıyorum. Hiçbir şeyi. Hiç kimseyi. Kendimi bile tanımıyorum. Çünkü hissediyorum. Gözlerini ilk kez açmanın ne demek olduğunu hissediyorum. Sonsuzluğa kapatırken gözlerimi...Korkmuştum. Doğrusu bu, yalan yok. Ölesiye korkmuştum. Kendimce çığlıklar atıp haykırmıştım ama...Ama sonra fark ettim ki, bu his mükemmeldi. Rahatlık veren bir duyguydu. Hele bu terim... Sonsuzluk. Size kendimi tanıtırdım ama...Dediğim gibi, kim olduğumu bilmiyorum. Ne saçma, öyle değil mi? Gerçek ben, artık bir ölü. Bunu içten içe biliyorum ama gözlerim tamamen açıldığında, bunu hatırlayacak mıyım? Kesinlikle hayır. Ve aslına bakarsanız, sonsuzluğa gözlerimi kapatırken yaşadığım korku, korku değilmiş. Şu an anlıyorum. Gözlerim tekrardan açılırken. Bu satırlar aramızda kalsın. Kimseye okutma. Ya da söyleme. Veya anlatma. Sır olsun işte. Aramızda. Çünkü gözlerim açılıyor. Bu kelimelerin birini dahi hatırlamayacağım. Bil istedim. İmza: Kim Olduğunu Bilmeyen Kişi.

Büyük oteller zincirinin sahibi Eric Wolfhard'ın oğlunun 18. yaş gününden sonra aldığı sorumluluk üzerine aklında oluşturduğu plan nasıl bir sonuca varacak?

"Sana en başında söylemiştim." dedi, kaşlarını çatarak. "Bizden olmaz, dedim. Ama sen imkansızı zorlayarak denemek istedin ve bu durumda olmamızın sebebi sensin." "Ben sadece seni sevdim." "Hayır," Başını kendinden emin bir şekilde iki yana salladı. "Sen bize sonunu bile bile acı çektirdin." Bir yandan haklıydı. Zor yolu tercih etmiş, olmazı oldurmaya çalışmış ve ikimizin de acı çekmesine sebep olmuştum. Ama tüm bunlara rağmen... Pişman değildim. Yaşadıklarımdan, duygularımdan, onunla olmaktan... Hatta şu anki durumumuzdan bile pişman değildim. "Pişman değilim." diyerek düşüncemi dile getirdim. Dağılmış saçları, kanayan dudağı ve hırpalanmış yüzüyle gözünü bile kırpmadan bana bakıyordu. "Burada olmamalıydın." dedi, konuyu değiştirmek için. "Bir terslik olduğunu anladım. Seni tek bırakamazdım, Jug." "Anlamıyorsun, değil mi?" Bakışlarını benden çekti ve başını yukarı kaldırıp tavana baktı. "Asla anlamayacaksın." Bir şey söylemedim. Jug, birkaç saniye sonra yeniden bana baktı. Bu sefer bakışlarında kesinlik vardı ve tıpkı bakışları gibi ses tonu da keskindi. "Ben ölmek için doğdum, Betty. Ne zaman olduğu fark etmez. Benim sonum bu." Son cümleyi söylerken işaret etmek istercesine içinde olduğumuz depoya baktı. "Hayır," dedim, onun gibi keskin bir tonla. Omuzlarımı dikleştirdim ve kendimden emin tavrımla aşık olduğum gözlerin tam içine baktım. "Yanlışın var, Jones. 'Biz' ölmek için doğduk." •• |080721|

"Sevgili, Kenzie..." *One Shot* 08.09.18 ('Love Rosie' filminden esinlenilmiştir.)

"Bana bir yol göster." diyerek yalvardı. Yaşlarla dolu gözlerini onun gözleriyle buluşturdu. "Lütfen." diye fısıldadı. Acı çekiyordu, hem de hiç olmadığı kadar. "Bir yol var ama emin değilim." dedi, sıkıntılı bir nefes alırken. "Bir rivayete göre Cupid ve Diana Dağları'nın arkasında kalan Elmas Tepesi'nde bir mağara var. Nesilden nesile bir koruyucudan bahsedilir. Eğer onu atlatır ve Elmas Tepesi'nin simgesi olan taşı alırsan mutlak güce sahip olursun. Bugüne kadar buna cesaret eden olmadı ya da cesaret edip gidenden bir daha haber alınamadı." "Ne olursa olsun, bunu göze alıyorum. Oraya gitmek zorundayım. Her şeyi göze alırım." "Söylenenlere göre taşı almanın bir bedeli var." dedi ve gözlerini kısarak yeniden dolu gözlere odaklandı. "Ağır bir bedel. Bunu da göze alabilir misin?" •• |19.04.21|