Tek bir gece, sadece bir gecede tüm hayatınızın değiştiği oldu mu? Ya da tüm hayallerinizin yıkılıp mutsuzluğa sürüklendiğiniz? Sabah olduğunda artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğiniz oldu mu? O'nun oldu. Zeynep Hanoğlu. Farklı duygular hissettiğini düşündüğü kuzeni Baran'ın, ŞADOĞLU aşiretinin ağası Ahmet ŞADOĞLU'NUN kızı Berfin'i kaçırması ile hayatı tepetaklak olmuş ve kendini bir düğün hazırlığı içinde bulmuştu. Hem de üç gün içinde olacak bir düğün. *** Hayatı plan ile yaşayan bir ağanın tüm planlarını bozan olay, kız kardeşinin kaçması ve mecbur bırakıldığı evlilik. İçinde ki öfkeyi boşaltacak yer arıyorken tüm öfkesini yanlış kişiye boşaltma kararı almıştı Mirza Ağa. Lâkin zamanın neler getireceği belli değildi.. Yayınlanma tarihi: 07.01.2017 Bitiş tarihi: 07.01.2018 21.02.2018 tarihinde genel kurgu da #7

''Neredeyim ben?'' söylediğim sözleri ben bile zor duymuştum. Saçlarıma dokunan ellerle irkildim. ''Sahibinin ellerindesin zümrüt gözlüm'' Kimdi bu adam? neden bahsediyordu? peki ya ben? nerden bilebilirdim ki bu sert adamın benim hayatımın tümü olacağını.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Henüz bebekken evlatlık verilen Sare Yılkı bunu bilmeden yıllarca zor bir hayat yaşar. Üniversiteyi kazanmasıyla kendine yeni bir hayat kurmak için ailesinden tamamen ayrılır ve Ankara'ya yerleşir. Yeni bir hayat kurmak ister evet ama geçmiş, boynuna çöreklenmiş zehirli bir yılandır. Bir gün geçmiş üst katına bir adam yollar. İşte Dönence'nin notaları ilk o gün yazılır. Bu adam aslında onun hayatına gerçek ailesi tarafından sokulmuş biridir. Bir oyun kurulur. Her şey hesaplanır, sonu bellidir ama bu oyuna beklenmedik bir şey dahil olur; sevda. Her şey bir gece Sare'nin kapısına bırakılan paketle başlar ve Dönence o eski gramofondan tüm Ankara'ya yayılır. Şöyle der Barış Ağabey, "Gün çoktan döndü burada ve ben, simsiyah gecenin koynunda yapayalnız bekliyorum." Zihni ikiye bölünmüştü. İkileme düşmediği tek bir şey varsa o da vicdanıydı. Vicdan mahkemesi bu hayattaki en zorlu mahkemeydi. Sanığı sendin, maktulu sendin. Avukatı, savcısı ve belki de en zoru hakimi sendin. İki amaç uğruna bu yola çıkmıştı; ilk amacı duyduğu andan itibaren ona çok kutsal gelmişti. Ondan birinin canının korunması istenmişti. İkinci amaç ise duyduğu andan itibaren onu dehşete düşürmüştü. Ondan birinin canının alınması istenmişti. Bu eller ya bir can koruyacaktı ya da bir can alacaktı. İşte onun vicdan mahkemesi de böyle başlamıştı. "Geçmişim başka insanların ellerine tutuşturulmuş bir fotoğraf makinesiyle çekilmiş bir fotoğraftı, geleceğim ise benim ellerimde olan bir makineye aitti. Bir fotoğraf değil, birçok fotoğraftı. Acıyla bakan bir yüz değil, kendinden emin genç bir kadındı." ••• Kapaktaki katkılarından, hikayemde hep yanımda oluşundan ve desteğini hiç esirgememesinden ötürü canım kuşum, egmiS Gogh'uma çok teşekkür ediyorum.

HİKAYE TAMAMLANMIŞTIR - Genç kız ağlamaktan kızarmış gözlerle adamın koluna tutunarak hayatı için yalvardı.. - Sizi asla sevmeyeceğimi biliyorsunuz..Neden ben? .. Lütfen bayım, Ben..ben, başkasını seviyorum..Lütfen sizinle evlenemem.. Kalbi sevgisizlikten kaskatı olmuş acımasız Dük kızın kendisine yalvarmasına iğrenerek baktıktan sonra sertçe kolunu çekerek kızın yere düşmesine sebep oldu. Ağlayan ve zayıf görünen kadınlardan her zaman nefret ederdi. Böyle kadınlar ona hep babası karşısında asla kendisini savunamayan aciz annesini hatırlatırdı. - Seninle istediğim için evleneceğimi sana ne düşündürdü bilmiyorum ama ben aşkın ezici varlığına asla inanmam... Aşk zayıflıktır ve sadece aptallar içindir... Kaderi Olan Adamın Taşlaşmış Kalbini Yumuşatmayı Kendisine Görev Edinen Bir Kadın...Olivia Cyristal Giovann Saf Mutluluğun Acı Gerçekler Karşısında Boyun Eğdiğini Bilen Acımasız Bir Adam..Hawthorne'un zengin ve güçlü dükü James Arthur Clayton

1970'lerde köyde geçmektedir. Sıcak kolları ile sarıp sarmaladı onun yanında cılız ve küçük kalan bedenimi. Buz gibi günahlarım onunayken yerle yeksan oldu. Kimsesiz ruhuma yabancılaşmadan öksüz bedenime sahip çıktı , yalnız onun yanındayken ruhum başını bir evi sokabildi. Beni sokaklarda kaçtığım insanlarla mücadelem ile yalnız bırakmadı koca yüreği ve kudretiyle. Ama bunu yaparken kendine aşık etmeden de alı koymadı. İyilik mi yaptı kötülük mü anlayamadım. Göğüs kafesim bana dar gelmeye başladı. Oraya kocaman bir adam sığdırmak elbette kolay olmayacaktı. Kapak Tasarımı: @mithraae #tarihikurgu6

En kötü anında ona birkaç kelime ile destek olan o peri dedesinin gittiği yerden son hediyesi olmalıydı. Burnuna bir kere daha götürdüğü mendilin kokusunu ciğerlerine çekerken üzerinde ki minik peri kanadı işlemesi dikkatini çekti. O kız gerçekten bir peri olmalıydı ve bu da o perinin simgesi olmalıydı. Yekta o peri kızını bir daha göremeyeceğini düşündü. Fakat bunu kalpten dile getiremedi. Çok kırgın olan kalbi o an da; "Keşke hayatımı, hayatına katsan peri kızı." Dedi. Fakat bilmiyordu ki, kalpten edilen dualar kabul olurdu. Bilmediği bu gerçek ile kader çarkları kırıldı ve rota yeniden oluşturuldu. Artık kaderin tek bir hedefi vardı. Yekta'nın kalbini ısıtan o peri kızını, yine kusursuz bir zamanda Yekta'nın buzlarını çözmesi için hayatını, hayatına katmaktı. Ne kadar başarılı olacağı bilinmez fakat bilinen bir şey var o da; kaderin oyunları çok sevdiği ve galibiyeti yakalamadan oyunun peşini bırakmadığıydı. Yekta ve Peri kızının oyununun senaryosu da o gün, o sahilde, o mendil ve çiçek kokusu eşliğinde yazıldı. Artık geriye tek bir şey kaldı o da; oyunun sahnelenmesi! Onun da zamanı uzak değildi, en azından çok çok uzak değildi...

"Adım Yazgı Karadağ." Adını tane tane, vurgulayarak söyledi. "Ölüm seni korkutmuyorsa..." Dedi üzerimdeki vücuduyla daha çok ezerek. "Günlerce inletirim seni altımda! Ölmek için yalvarırsın!"

- Cihan ağa artık senin efendindir. Bileğinden tutup Cihan'ın önüne fırlattı. Düşecek gibiydi. Bir an sendeledi. Cihan sinirle önünde olanları izliyordu. Neydi önüne atıkları? Bir an içinden saydırdı. Sinirle söylendi. -Başka kız mı yok bu konakta? Hikmet ağa, -Budur. Berdelin hakkı budur. Ol hakkına razı Cihan ağa fazla uzatmadan kızı al git. Cihan'ın öfkesi gözlerinden taşacak gibiydi. Koskoca Cihan holdingin sahibi Cihan Ateşhan'ın önüne atılan ucube. -Ne yapayım ben bu ucubeyi? -Ne yaparsan yap. Sinirle başını salladı. Sanki yer yerinden oynayacaktı. Aydan korku ile ağlamaya başladı. -Abiciğim bi dinle istersen? Kolunu ittirdi. İyice sesini yükseltti. - Aydannnnnn.....Senin gibi kardeşim yok artık Cihan, sinirle önünde yaprak gibi titreyen ucubeye baktı. Önündeki kız i ellerini önüne bağlamış başı yerde sessizce bekliyordu. -Başka kız yok mu dedim Hikmet Ağa? -Yok, ağalarla verilen karar budur. Sende kabul ettin. Berdelin hakkı budur. Cihan yerinde duramıyordu. Bir an düşündü. Yanındaki ucubeye iğrenerek baktı. Aslında belli bir süre yanımda kalkan olarak kullanabilirim. Sinirle bakarken bakışları adeta kızı ayaklar altında çiğnemek ister gibiydi. -Yürü... Yürü bakalım ucube. Sessizce araca doğru yürürken düşünemiyordu. Tek istediği okuluna devam etmekti. Tek isteği tek yaşama gayesiydi. Birde kız arkadaşları ile çaldıkları küçük orkestraları vardı... Tüm yaşamı okulda kız kıza yaptıkları etkinliklerdi. Aracın arka kapısın açıp içeri sessizce girdi. Cihan sinirle aracın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu. Cihan dikiz aynasını ayarladı. Hızla aracı çalıştırdı. Bir süre sessizce yol aldılar. Genç kız hala başı yerde sessizce durmaktaydı. Ağlamıyor neredeyse nefes dahi alamıyordu. Sertçe sordu. -Adın? Sesi duyulur duyulmazdı. -Mercan