|TAMAMLANDI| Burası Mardin'di taşıyla, toprağıyla kan kokan şehir. Ve bizim hikayemizi Azat Alemdar yazmıştı. * ''Sen iyi bir adamsın Azat.'' Gözlerindeki sakinlik dediğimle birlikte yerini hırçın bir öfkeye bıraktığında dudaklarımdaki buruk tebessüm silinip gitti. ''Ancak ben saçlarının her telinde acı olan kadınım.'' ''Acı saçlarında yaşam buluyorsa acılı bir adam olurum Berre.'' Dedikleri zihnimdeki tüm çarkları susturduğunda gözlerindeki feryadı ilk kez duydum. Sesi, sağır olmuş bir müzisyenin acılı sesini andırıyordu. ''Acı bize yakışan tek gerçek.'' Sözlerimin devamını getirmeden öylece başımı dizlerime yaslayarak gözlerimi yumdum. ''Bizi bu acılar bir etti kadın.'' Yumduğum gözlerimin ardında onun yüzü belirdiğinde gülümsedim. ''Bizi bu acılar yok edecek adam.'' O eğilip beni kucağına aldığında karşı koymadan başımı göğsüne yasladım. Bedenimdeki elleri incitmekten çekinircesine bir emanetlikle tenimdeyken uzun zaman sonra susmuş olan zihnimle rahat bir nefes alabildim. * Bu kurgu pişmanlıkların affı için geç kalanlara ithafen yazılmıştır. Özür dileyin, affedilin ve affedin çünkü tarih gidenlerin yasıyla deliren insanlarla dolu. 220517

Abim kollarını benden çekip yüzümü göğsünden kaldırarak buğulu gözlerime baktı. "Niye ağlıyorsun?" "Geldin! Yanıma geldin! Mutluluktan ağlıyorum." Tekrar saçlarımı okşarken Emir de yanıma gelip gözlerime baktı. Bakışlarım birkaç saniyeliğine Emire kayarken gözlerindeki öfke çukurunu görünce bakışlarımı hızla ondan çekip abime döndüm. "Tabi ki geldim kardeşim. Özür dilerim. Geç oldu! Daha önce gelmeliydim ama gelemedim." "Geldin ya! Önemli değil." Önemliydi... Hem de çok önemliydi. Nasıl, idam masasındaki birinin imdadına boynuna yağlı urgan geçirilip altındaki tabure çekildikten sonra yetişilemezse ya da yetişirse de o öldüğü için bir önemi kalmamış olursa bizimki de öyleydi ama Emir ve ablalarının yanında abimle tartışmayacaktım. Abimin gözleri yüzümden karnıma kayarken utanmıştım. Utandığım tabiki de bebeğim değildi. Benimle ilgili aklında oluşabilecek düşüncelerdi. Saklayamayacak kadar büyüktü ama yine de üzerimdeki ince hırkayı karnıma saracakken elini karnıma koyup gözlerime baktı. "Geç kalmışım ama zararın neresinden dönersek kârdır. Bundan sonra hep birlikte olacağız. Yepyeni bir hayatımız olacak. Seni götüreceğim buradan." Abimin bu sözleri Emirdeki son sakinlik kırıntılarını götürürken abimin karnımın üzerinde duran elini çekip beni kolumdan tutarak abimden uzaklaştırırken bağırmaya başladı. "Sen kimi götürüyorsun? Seren benim karım ve karımı hiçbir yere götüremezsin!" Karım kelimesinin üzerine basa basa söylerken abim de yüzüne yerleştirdiği sahte gülümsemeyle Emire cevap verdi. "Karın! Zorla evliliğe sürüklediğin karın! ' Abi beni almaya gel' diye senden kurtulmak için beni çağıran karın! Ne kadar ironik değil mi?" *** Yayınlanma tarihi → «19.02.2016»← ♡

"Bence bu anlaşma senin içinde çok kârlı olacak, iyi düşün." "Hayır ben istemiyorum. Düşünecek birşey yok." "Söylesene. Bu hâlde hemde kucağındaki bebekle ne yapmayı düşünüyorsun?" "Bu sizi ilgilendirmez." "Bebeğin babası nerede?" "Bebeği terk etti." "O zaman ben o bebeğe çok iyi bir baba olurum..."deyip bebeği kucağımdan çekti. Genel Kurgu #10

♥ Gözleri miydi insanın kaderini belirleyen? Kapkaranlık gözlerinden sebep miydi bu acı dolu hayat? Gece gözlerine okyanuslar kuran bir kadın mı aydınlatacaktı dünyasını? Ondan sonra mı kurtulacaktı ömrünün karasından? Sevdiği kadından uzak, sevilmeyi hiç bilmemiş dilsiz bir yürek, Sevdiğini kabul edememiş, okyanusları yaşlarla bezenmiş pişman bir kadın... Onların aşkı acı dolu... Onların aşkı hüzün... Sevdasına geç kalmış bir kadın. Gece gözlerinde tüm acılarını saklayan, aşka korkak bir adam... Onların sonu da mutlu olacak mı? ♥ Çaresizdi. Ne yapacağını, ona nasıl yaklaşacağını, nasıl yanında kalmaya ikna edeceğini bilmiyordu. Bildiği tek şey onu yanından ayıramayacağı, artık onsuz tek bir nefes dahi alamayacağıydı. ♥ Derken onun o karanlık, ruhunu ele geçiren gözleri belirdi ekranda, ardından günlerdir hasret olduğu, canını canından alan o boğuk seni doldu kulaklarına... ♥ Gözlerinden daha karanlık olamaz ya geçmişin... ♥ Detaylar için facebook sayfamızı takibe almayı unutmayın! (: https://www.facebook.com/MyRealAsliYilmaz

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

-WattpadRomanceTR "Romantizm ve Komedinin Ortak Durağı" adlı okuma listesinde!- *** Her şey bir ölümle başlamıştı ve bildiğim bir şey varsa yıkıcı ölümler bizi sarsmaya devam edecekti. Belki de atlatırım diye düşünürdüm her zaman. Unutmaya her çalışımda zaman ayaklarımdan tutup o güne getirirdi. Önce annemin beni terk ettiği günü izletir hemen sonra hayatımın en kötü gününe getirirdi. Babamın öldürüldüğü güne... Bununla savaşmaya her çalışımda başarısız olmuştum. Beni ayağına kaldırmaya çalışan herkesin yaşadıklarımdan haberi bile yoktu. Beni sadece ruhu gibi bedenininde ölmesini bekleyen adam anlayabilmişti. O Yağız'dı. O Savcım'dı. O her şeyimdi. "O, hakimin tokmağını eline alıp adaletsiz hayatımı varlığıyla süsleyen adamdı." O da benim gibi ölü bir ruhtan ibaretti bir zamanlar. Birbirimizin yaralarını iyileştirdiğimiz güne kadar ölü iki bedenden ibarettik. Hayat acımasızca bizi engellerle karşılaştırmaya devam etse de biz birbirimizin elini tutarak o engellerden atlamayı başarmıştık. Biz beraber bir, ayrı ayrı ise hiçtik. "Onsuz yaşamayı bırak, onun olmadığı cümlede bile yer almak istemiyorum." "O benim başlangıcım, sonum, her şeyim. Dünyanın bana yakıştırdığı tek güzel şey." &&&& Keyifli okumalar ❤

"Bak oğul, benim hiç karım olmadı, sevdim kavuşamadım, başkasını da istemedim. Karına kızmadan önce anlamaya çalış, onun yerine koy kendini. Sen ne kadarına razıysan o kadarını iste ondan. Ha ben erkeğim o kadın diyeceksen, onca memleketi boşa gezmişsin, o okulları boşa okumuşsun derim sana. Yüreğin kadını erkeği yok, sen düzene teslim olarak karına ihanet ettin. İmam nikahını karının yüreğine anlatamazsın, zaman ver, kendi içinde sindirebilirse şanslı bir adamsın. Aslında hiç kimse, hiç bir kadın kumayı kabul etmez, bunu unutma! Her türlü acı çekecek, sen de öyle, bir karın daha var artık. Onu da düşüneceksin." Yaşlı adam, diyeceğini demiş, başını önüne eğmişti. Demir'i düştüğü çukurdan kurtaracak bir nasihat yoktu. Kim, ne dese boştu bundan sonra. Demir'in yüreği kor olmuş yanıyordu. Leyla'yı bir başkasıyla hayal dahi edemezdi, böyle bir şeyi düşünemezdi. Bunun düşüncesine tahammülü yokken; o elleriyle, Esma'ya dokunduğu ellerle, sarıldığı kollarla karısına dokunmak istemişti. Kızamazdı, sadece kaybettiği karısına ağlayabilirdi.

Evin mutfağındaydılar,ortalık yerde...tutku yu kolundan sımsıkı yakaladığı gibi tezgaha savurdu..içerde çalışanların uzaklaşmasını bile beklemedi -lanet olası ütücü...bu ne? Bunları sormadan nasıl alır giyersin? Çelik'ten parmaklarıkolunu sıktıkça sıkmaya başladı.-çıkart... Çıkart çabuk..ben seni parçalamadan..Sen kimsin? Kimsin?......koca sesiyle öyle bir bağırdı ki kızındudakları titremeye başladı Özel birine ait ,özel yapım terliklerdi...anlamıştı Usulca çıkartmaya çalışırken, yeniden kabaca silkeledi... Daha da tutamadı kız ... Ağlaması onu daha da fazla kızdırdı Sus...sana sus dedim... Ameliyat yeri fena halde zonkluyor... -bıktım senden , bu edalarından, densiz vecüretkar hallerinden.Sen kendini ne sandın... Evin hanımına ait eşyaların sen anca tozunu alırsın -öz... -sakın...sesini bile duyurma bana..o etrafını cezbetmek için savurduğun saçlarını ,o acaip kılıklarını ,tuhaf kokunu da al...defolup git....