Sığınağınız ne bir kitap, ne bir insan, ne bir şarkı, ne bir spor, ne uykunuz, ne uykusuzluğunuz, ne bir takım, ne yemek yemeniz, ne yemek yememeniz, ne kalbinizin olduğunu göstermemeniz, ne birinin gülümsemesi olmasın, sığınağınız; benliğiniz olsun. Bir insan her şeyi kaybeder, herkesi kaybeder ama benliği her daim bedeninin içerisinde, zihninin bir köşesinde varlığını sürdürür.

O gece yağan kar, bir ruhun bedeninden ayrılacağının habercisiydi. O geceden sonra zaman durmalıydı, güneş dünyaya sırt çevirmeli, sabah olmamalıydı. O geceden sonra zaman durmadı, güneş dünyaya sırt çevirmedi, sabah oldu. O gece gün doğmamalıydı. O gece gün doğdu.