Beren, abilerinin düşmanına aşık olduğunda hayatının ipleri bir anda elinden kaymıştı. Aslında belki de... hiç onun eline geçmemişti ve şimdi tam da ipleri eline alma zamanıydı. ... Başları belaya batmış abilerinden kendisine bile bakmaya fırsatı olmayan bir kız, abileriyle ne kadar başa çıkabilir? Ya tüm bunlara rağmen ona vurulmak? "Başımda onca dert varken ben gittim ona tutuldum. Abimler düşmanlarına aşık olduğumu bilseler üzerimdeki olağanüstü baskılarını daha ne kadar arttırabilirler acaba?" ... Ah Ali... Abimlere düşmanca bakan gözlerin onların arasından ne zaman beni bulacak?

NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... Ahıska Türküler'inin 1944 yılında Ruslar tarafından binbir zorluk ve işkenceyle göç ettirilmesi sunucu hayatı tepe taklak olan yaralı bir genç kız olan 18 yaşında ki Amine Ahmedeov' un acı dolu hikâyesi... Agah Bayraktar, 29 yaşında ileri görüşlü ve zeki, çalışkan, dürüst ve güvenilir, güçlü kuvvetli, boylu poslu, sinirli ve ağır abi olan yakışıklı bir genç. Bayraktar tektil firmasının sahibi... Geniş ailesiyle birlikte yaşayan bir genç. Kim olduğunu ve bir Ahıska Türkü olduğunu mecburiyetten dolayı gizleyen Amine Ahmedeov'la ile ilginç bir şekilde yolları kesişecek... Ama bazı gerçekler ortaya çıkıncaya kadar güzeller güzeli, edepli ve ahlaklı, imanlı bir kız olan Amine çok acılara düçar olacak... Bir adamın yüreğine iki sevda sığar mı? İşte Agah bey de sırf ailesinin soyunu devam ettirecek tek erkek olduğu için evlendiği karısı yüzü peçeli Amine ve beşik kertmesi kuzeni Mercan arasında sıkışıp kalacak. Bakalım artık neler olacak?😔

(Mahallemin Polisi hikâyemdeki yan karakterler olan Kurşun ve Nergis'in hikâyesidir! Bağımsız olarak okuyabilirsiniz ^^) Derin nefesler alıp sımsıkı yumduğu gözlerini mümkünmüş gibi daha da sıktı. Biliyordu, buradaydı. Konuşmasına gerek yoktu. Ses çıkarmasına gerek yoktu. Varlığı, bütün her şeyi bir kenara itip ruhunun yanında yer alırken sese gerek yoktu. Nergis, onun geldiğini her zaman hissederdi. Öyle ki Sevda'nın çoğu zaman ona bu konuda takılmasına bile razı olurdu. Öyleydi çünkü. Nedeni veya nasılını bilmiyordu sadece Kurşun geldiğinde Nergis hissediyordu. Sevmek, ne bela bir şeydi böyle. "Nergis." O kulaklarından hiç çıkmayan tok sesi yağmurun sesine karıştığında gözyaşlarına inat başını dikleştirdi ve göz kapaklarını araladı. Gözleri Kurşun'un pişmanlık, utanç ve daha birçok duyguyla harmanlanmış gözlerini bulunca dudakları sanki duygularına inat yukarı kıvrıldı. Mutlu muydu? İnsan sadece mutluluktan mı gülümserdi? Hayır, bazı gülümsemeler içindeki acıyı dışarı vurmak için vardır. Gözyaşı mutsuzluğa, gülümseme mutluluğa esir edilmişti. "Gerçek mi?" Sesini zar zor sindiği derinlikten çıkarıp konuştuğunda Kurşun'un başını önüne eğip yutkunmasını izledi. Söze gerek yoktu işte. Duruşundan anlıyordu artık onu. Genç kızken kalbine işleyen adamı tanımaz mıydı?

Tarihî ve askerî bir kurgudur.. Tamamen kurgusaldır, herhangi bir kurum veya kuruluşla ilgisi yoktur! Gözlerim Baybars'ın gözleriyle buluştuğunda onun gözlerinde yanan öfkenin ateşini gördüm. Yüzü ne kadar ifadesiz olsa da gözlerine yansıyan duygularını görebiliyordum. Gözlerimi kapatıp sakinleşmek için derin nefesler almak istiyordum ancak birkaç dakikalığına bile olsa Baybars'ı göremeyecek olma düşüncesi beni daha da endişelendirdi. Giderse ölürüm düşüncesi sinsi bir yılan gibi zihnimin kıvrımlarında dolaşmaya başlamıştı bile. Hayatım için beklentiye girdiğim kişinin Baybars olması ise tamamen hayatın bana oynadığı tatsız bir şakadan ibaretti. Kaçtığım şeylerin ayağıma dolanmak gibi bir huyu vardı, nedense. Adamın havada asılı kalan kelimelerine karşılık boğazıma daha sıkı bastırılan bıçakla yüzümü buruşturdum. Son iki gündür vücudum yeterince hırpalanmıştı. Fiziksel acılar konusunda tecrübesiz ve bir o kadar da dayanıksız olan vücudum için bu iki günde yaşadıklarım bile fazlaydı. "Acı çekerek ölmek istemiyorsan kızı bırak." Sesi, duruşu kadar sakindi. Vücudunun bir parçasıymış gibi rahatça kavradığı kılıcı hemen sağındaydı. Duruşu ise nasıl tarif edebilirdim ki? Dümdüzdü. Öylece bir duvar gibi duruyordu. Aşılması mümkün olmayan bir duvar gibi...

Hapisten yeni çıkmış bir kız... Köyde sınıf öğretmenliği yapan bir adam... Birbirinden farklı bu iki insanın bir araya gelmesinin hikâyesi.

"Uzatmayacağım Baba. Paraya sıkıştım." Kafası ile beni işaret etti. "Kızı kaça okursun?" Ne demek istedi? Ne demek istedi! NE! DEMEK! İSTEDİ! "Boş muhabbeti sevmiyorsun. İyi güzel." Rüzgâr fıst diyip burnunu çekti. "Paraya ve mala ihtiyacım var. Sıkışığım. Kız yeni. Sana getirmemi söylediler. Baştan söyleyeyim ucuz iş yapmam. Pazarlık sevmem." "Tamam koçum sakin ol. Namın senden önce kulağımıza çalındı merak etme." Adam babacan bir tavırla konuşuyordu. Ürkütücü derecede sakindi. Rüzgâr'sa yerinde duramıyordu. Bana bakmıyordu. "Ne oluyor burada?" diye sordum ama Rüzgâr bana dönmedi. "Kız nereye geldiğini bilmiyor mu?" Rüzgâr bana bakmadı. "Hayır. Dedim ya kız temiz. Söylesem gelmezdi." "Ne saçmalıyorsun sen ya! Ne demek söylesem gelmezdi? Ne dönüyor burada?" Sesim kontrolsüzce yüksek çıkmıştı. Kalbim hızla atmaya beynimde bir damar zonklamaya başladı. "Bu kadar saf olmamalıydın güzelim. Artık insanlara neden güvenmemen gerektiğini daha iyi anlarsın." "Şerefsiz!" diyerek bağırdım ve Rüzgâr'ın üzerine atladım. Yüzüne tüm gücümle bir yumruk attım. Dudağı patladı. Beni kollarımdan tuttu. "Sakin ol yaban gülü." "Yaşı biraz büyük gibi." Baba bana hor gören gözlerle bakıyordu. "Evet ama el değmemiş," dedi Rüzgâr ve Baba'ya göz kırptı. "Anlarsın ya." "Kızı sevdim. Hırçın ve güzel. El değmemiş olması da bir avantaj. İş görür." Baba'ya baktım. Yüzüne tükürmek istiyordum. Baba masasından telefonu aldı ve bir tuşa basıp kulağına götürdü. "İçeri girip kızı alın." Ben çırpınıp dururken Rüzgâr beni tutmuş zapt etmeye çalışıyordu. Bu sırada birden ayaklarımın yerden yükseldiğini hissettim. Keşke bu romantik bir sahne olsaydı. Ama kapıda bizi karşılayan kıllı ayı beni kollarımdan tutmuştu ve kemiklerimi kıracak kadar sıkı tutuyordu. Nefesim kesildi. "Merak etme birazdan sakinleşir. Az önce ilk dozun

Portakal Kabuğundan MASAL olur mu? Ben yazarsam olur :) Portakal Kokulu Kız'ın arkadaşı Pelin ve tuzlu deniz kokulu adamın arkadaşı ağır adam Ömer'in hikayesi... Her ihtimale karşı Portakal Kokulu Kız hikayemizi de okumanızı tavsiye ederim tabi ki... Yine aşk yine entrika yine ben. Ayrıca heyecan, gizem ve ekşın :) PKM çetesini kurduk ve hep beraber toplandık çıktık karşınıza :) Hadi siz de katılın çetemize, portakal kabuğundan masallar anlatalım birbirimize... Keyifli okumalar...

Kitap Oldu!

Şehadete susamış bir özel harekat polisi; Hamza... Kocasının ördüğü duvarlara hapsolan küçük bir Yağmur damlası... Bir adamı kınalı perçeminden sevip bağrına basmak... Bir kadın için ölmeyi değil! yaşamayı göze almak... Onların hikayesi... İmtihanı... Aşkı... ❤️❤️❤️❤️ KALBİNE GÜNEŞİ ASMAYA GELDİM!

" İşine bak yalıçapkını!" diye tısladı Zehra. Bu sefer ağzından kaçmamıştı bu yakıştırma, alenen, bilerek ve üzerine basa basa söylemişti genç adama yakıştırdığı bu sıfatı. Levent ürkütücü bir ağır çekimde bedenini genç kızın olduğu tarafa çevirdi ve bakışlarını gözlerine kilitledi. " Benim işim sensin çalıkuşu." Bakışları da kelimeleri kadar güçlü ve tehditkârdı. Genç kızın tereddüt etmesine fırsat bırakmayacak kadar kararlı görünüyordu. Not : hikayedeki karakterleri daha iyi tanımak isterseniz Kördüğüm Kalpleri okumanızı tavsiye ederim ;)