❗Yetişkin İçerik Barındırır❗ 0546****; Şu beynini bir rüzgara çevirde ceryan yapsın lan! 0546****; Burası sanayi bak altını çiziyorum sanayi! buranın içinden şortla geçilir mi lan?! 0546****; Şortu bırak senin buranın içinde ne işin var?! 0546****; Beynini en son nerde terk ettin sen?! 0546****; Kafayı mı yedin amına koyayım?! Ekin; Ben mi dedim koskoca sitede gidin fırını, marketi, bakkalı sanayinin içine açın diye?! Başlama Tarihi: 11 Haziran | 23:46

| #wattys2021 gizem & gerilim kazananı | Huzurla kapattığım gözlerimi bir bilinmezliğin ortasında açmıştım. Koskoca adada, yirmi iki kişi mahsurduk. Kaçış yoktu, sürekli test ediliyorduk ve başarısız olan kişiler bir bilinmezliğe gidiyorlardı. Sürekli bir arayış içerisindeydik, sürekli sorguluyorduk ama kaçamıyorduk. Burada oluş amacımızı bile bilmezken, çaresizce söylenenleri yerine getirmek zorunda olan yirmi iki rehineydik. "Buradan kurtuluş yok mu?"

Tam hayattan vazgeçerken, Beni aşka inandır. mizah#1 (09.06.2019) texting#1 (18.06.2019) lise#1 (22.07.2019) anonim#1 (26.07.2019) macera#1 (02.12.2019) genelkurgu#1 (31.12.2019) gençkızedebiyatı#1(20.01.2020) kısahikâye#1(05.03.2020) gençkurgu#1(07.03.2020) romantik#1(16.05.2020) romantizm#1(28.05.2020) komik#1(30.05.2020) dostluk#1(25.06.2020) komedi#1 (05.12.2020) Başlama Tarihi: 16 Mayıs 2019💫 Bitirme Tarihi: 8 Eylül 2019💫 Kapak| missisbhikayeleri

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."