Her şey Afra'nın yeni okula gitmesiyle başlar. Bu gittiği okulda Aras ve çetesi ile tanışır. Ve bu çete'nin kötü şakalarına uğrayacak yeni kişidir. Bakalım Aras ve Afra'nın nefreti ne zaman aşka dönüşecek? Aşk kimleri değiştirecek? *Peki ya aşk her şeyi affeder mi?* (Çok yazım yanlışları ve klişelerden ibarettir. Çocukken yazılmış bir kitaptır)

Gamzelerinin müptelasıyım!!! Birbirini sevmeyen iki grup daha sonra düşmanlıktan doğan aşklar. Kitap tarfımca yazılmış olmakla birlikte iznim olmadan kopyalanamaz veya paylaşılmaz! Pişman olmayacaksın:) Kapak tasarımı:sssadecesenveben

Eğer bu hikayeyi Wattpad harici bir platformda okuyorsan, kötü amaçlı yazılım riskinde olabilirsin. Eğer bu hikayeyi orjinal halinde ve güvenli bir şekilde okumak istiyorsan lütfen Wattpad'deki @Kismasallari isimli profilimden oku. Teşekkür ederim. ***** Kadın eroindi; Adamın eroini. Adam bağımlıydı; Kiraz tadındaki eroinin bağımlısı. Onların ilişkisinde âşk yoktu, sevgi hiç yoktu. Onların ilişkisinde ; Âşkın olmadığı yeri tutku dolduruyordu. **** *KİTAPLARIM NOTER TARAFINDAN TASDİK EDİLMİŞTİR VE TAMAMEN ŞAHSIMA AİTTİR. EN UFAK KOPYALANMASI TAKDİRİNDE GEREKENLER YAPILACAKTIR!! * Dikkat! Uyuşturucu, eroin vs. ile ilgili bölümler içeriyor. Rahatsız olacaklar lütfen okumasın.

Eğer aradığınız şey mutlu bir son veya birbirine kavuşan aşıklarsa bu hikayeyi hiç okumayın derim. Çünkü bu hikayenin sonu belli:Ölüm. Lara 16 yaşında kanser hastası bir kızdır. Ve bir gün doktorlar ona 6 ay kadar ömrünün kaldığını söylerler. Bu yıkıcı haber Lara için bir dönüm noktası olur. Artık o hayatının son anlarını dolu dolu yaşayacaktır. Bunun için ''Ölmeden önce yapılması gereken 100 şey'' listesi yapar. Ancak altı ay koskoca bir ömrü yaşamak için yeterli midir? 10.04.14

~Kesit~ **************** Bir ses işitildi. Bir çığlık. Bir ses işitildi. Kum saatinin camı kırıldı. İçindeki kum taneleri teker teker uzun zamandır tutsak bulundukları bu fanusun içinden bir bir kurtuldu, kaçmak istercesine. Ve bir ses daha işitildi. Duvarda asılı duran saatin camı çatladı, akreple yelkovan birbirini kovalamayı bıraktı. Zaman durdu. Üstelik sadece duran, yok olan zamanda değildi. Bir bir silindi her şey. Bir kitabın sayfaları silindi. Bir romanın sonu silindi. Teker teker anılar silindi, sanki hiç yaşanmamış gibi. Geçmiş silindi. Kanlar içinde kaldı. Bir kadın kanlar içinde kaldı. Bir katil kanlar içinde kaldı. Bir cinayet. İki ölü. Tek bir ceset. İki ruh. Tek bir beden. İki kalp. Onlar teklik içindeki iki çokluktan ibaretti. Onlar karanlığın içindeki ışıktan, beyazla siyahın zıttından ibaretti. Onlar bir kitabın baş karakterleriydi. Biri bir romanın ilk cümlesi diğeri ise aynı romanın son kelimesi. Biri gece diğeri ise geceyi aydınlatan ay. Biri iyi diğeri kötü. Biri kurban diğeri katil. Onlar tüm zıtlıkların bir araya geldiği iki beden tek bir ruhtu. *************

Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Bütün bölümler kaldırılmıştır. Yayımlanmış son nota bakarak sebebini öğrenebilirsiniz, teşekkürler. :)

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Adel, hayatın yükünü taşıyamadığına karar verdiği bir günde, kendini bir uçurumun ucunda geride kalan her anısıyla vedalaşırken buldu. Gözleri daha fazla gözyaşlarını taşıyamazken kollarını iki yana açtı. Bir adım ilerledi ve rüzgâr saçlarını savurdu. Her şeyin bittiğini düşündü. Ona karşı sevgisini hiç gösterememiş annesinin tavırlarının, babasının yabancılığının, her gece başını yastığa yalnız koyuşlarının, soğuk odasının o kasvetli havasının... Her şeyin. Rüzgâr tekrar bedenine saldırırken bu sefer savrulan tek şey saçları olmadı, dengesini kaybederken kendini boşluğa bıraktı... Ve tam son anda beline dolanan ellerinin sahibiyle hayatı hiç olmadığı kadar değişti. O adam, ölüme meyilli bir kızı onu yaşatacak kadar çok sevdi. Yıkık bir ailenin, prenses ve kurbağa masalının, her an varlığını sonlandırmak isteyen bir kadınla onun için her şeyi göze alabilecek adamın gri hayatlarının deniz kokan hikâyesi... "Genelde küçük adımlar atan kadınımın bana koşarak gelmelerini sevdim ben." Bu kitap Epsilon Yayınevi ile 2016 yılında raflarda yerini aldı.