Herkes onları farklı tanımlar. Kimileri yetimler, öksüzler; kimileri sahipsizler, kimsesizler.. Acıyarak bakarlar onlara, küçümseyerek bakarlar. Üzülüp üzülmediklerini önemsemezler. Kendi vicdanlarını tatmin etmek için verdikleri beş on kuruşla arkalarında kırık kalpler bırakırlar. Ama bilmezler ki o kalp sancısının minik bedenlerinde nasıl hasarlar bıraktığını. Gün gelir o minik, kırık kalpler büyür.. Öfkeyle, hırsla, hırçınlıkla büyüyen çocuklar kimseye güvenmezler; birbirlerinden başka.. Rastgele tanışan gençler; yolda kalmışlara, bedenleri-ruhları yaralananlara, kendileri gibi sahipsiz olanlara yardım edeceklerine dair söz verirler. Kendilerine garipler diyen bu gençlerin verdiği söz aslında intikam sözüdür.