- Widać że żałujesz, że gdybyś mógł cofnąć czas to zmienił byś decyzję. - mruknął patrząc w ciemno niebieskie oczy swojego chłopaka. Tęsknił za tym widokiem.- Wybaczam ci .

W Los Santos panowała burza, nieprzerwanie od trzech godzin. Pioruny raz po raz oświetlały ulicę miasta, a grzmoty były coraz głośniejsze. Dla niektórych to pogoda w sam raz by poczytać książkę, czy pograć w gry planszowe, ale nie dla Alberta. #4-Blachary 14.09.25r.

Zwykła przyjaźń potrafi przerodzić się w prawdziwą miłość... Co więcej mówić? Jak chcesz to wchodź i czytaj jak nie to nie, kłócić się nie będę. :l

Tęsknota często pochłania ludzi w całości niczym czarne macki wciągające topielca pod wodę. Jednak nie można się jej poddać. Trzeba walczyć, aby na koniec otrzymać nagrodę na którą tyle się czekało. Fanfiction o shipie Blachary czyli Vasquezie Sindacco i Albercie Speedo. Autor okładki: Arlexa

Ludzie boją się tego, czego nie rozumieją. Dopiero gdy znajduje się ktoś, kto pokazuje piękno strachu wszystko ma swój... Sens. Który miało od początku jednak trzeba było się do niego odpowiednio dostać, żeby go nie zaburzyć i przez przypadek nie zmienić.

Nocne przejażdżki nie zawsze kończą się tak samo, zwłaszcza będąc gonionym przez policję. Smut Vasquez x Speedo aka "Blachary" Osoby nieletnie proszę, aby tego nie czytały. Tak samo proszę by nie czytać tego na streamach. Okładka wykonana przez @bloodybark na twt.

Albert Speedo zauważa, że w jego życiu ostatnio pojawia się stanowczo zbyt dużo dziwnych rzeczy. Na domiar złego - ich przyczyną jest jego obiekt westchnień- Vasquez Sindacco Praca bierze udział w wyzwaniu : #halloweenchallenge Zapraszam do reszty osób biorących udział !

kocham ten ship :Dd

Zaborczość, przyciąganie, miłość i palące porządanie, te słowa zdecydowanie najlepiej opisują ich relację. Krótki wyrywek z historii Blachar i ich wspólnego kroczenia przez życie. One shot zawierw sceny +16, czytacie na własną odpowiedzialność!

!Vasquez Masz wolne mieszkanie? Z płuc mężczyzny wyrwał się nieregularny oddech, oczy zaszły szarawą mgłą. Świadomość tego, że owszem, w mieszkaniu znajdował się sam, wprawiała go w stan otępienia. Niepewnie wystukał twierdzącą odpowiedź. Została odczytana natychmiast, ale nie doczekał się wyjaśnień. Pustym wzrokiem wpatrywał się w wyświetlacz, który już od dobrych kilku minut przestał pokazywać konwersację.