Hermione Granger sadık bir dosttu. Draco Malfoy için yasak bir aşk, Geride kalanlar içinse tek umuttu. Savaşın kaybedilmesinin üzerinden 5 yıl geçmişti. Hermione ölümlerin ve yalnızlığın ortasında acıyla kıvranırken, her şeyi değiştirmek için bir imkana kavuştu. Görevi tehlikeliydi, yorucu ve ızdırap doluydu. 25 yıl öncesine gidecek, Voldemort'un yandaşı olarak Karanlık Tarafa katılıp, hepsini yok edecekti. İntikamında hesaba katmadığı tek bir şey vardı. Arzunun, hırsın ve nefretin inşa ettiği bir aşka ihanet etmek böylesine zor olmamalıydı. "Bir kez seni korumamı fısıldadın Granger. Ve seni hayatım pahasına koruyacağım." Lucius Malfoy "Kalbin, bedenin ve ruhun sadece bana ait. Bana ihanet etme Granger. Bana sakın ihanet etme." Tom Riddle "Bir canavarı öldürmek için geldim buraya, sevmek için değil." Hermione Jean Granger

Yalanlarla dolu geçmişin içine atılan iki kız. En güvendiklerinin bir yalan olduğunu, yalanın ise bir doğru olduğunu öğrendiklerinde içine düştükleri araftan çıkmaya çalışırken en dibe düştükleri zaman geriye hiçbir şey kalmayacaktı onlar için. Yollarını bulmaya çalıştıkları zaman kaybolduklarında karşılarına çıkan ışığın bir aldatmaca olduğunu gördüklerinde her şey onlar için tersine dönecekti. Hermione ve Ginny nerden bilebilirlerdi ki doğru bildikleri her şeyin aldatmaca bir yalan olduğunu... Geleceğin intikamı için geçmişe gittiklerinde hiçbir şey onlara anlatılanlar gibi değildi. İçinden çıkmaya çalıştıklarında daha da dibe çeken geçmişin ortasında yanlarında kendilerinden başka hiç kimse yoktu. Geleceğin ve geçmişin birbirine girdiği zaman; gelecek mi yenecekti geçmişi ya da geçmiş mi eski geleceğe sırt çevirip bambaşka bir gelecek mi sunacaktı iki kıza ya da hepsi tamamen geçmişin bir oyunu muydu? ******** Ecelle oynamak benim sonumu getirecekti. Ecelden kimse kaçamazdı. Kimse eceli yenemezdi. Hermione Jean Granger