Dudaklarını dudaklarımın arasına milimler kalacak kadar mesafe bıraktım. Ayın altında bir yıldız gibi parlayan yüzünü nefesimi üfleyip, dudaklarımı yaladım. Sağ elimi boynuna götürüp onu, kendime iyice çektim. İtiraz etmeden, bana ayak uydurdu. Sağ elimi karıncanın yavaşlığında onun arkasına doğru götürdüm. Gözleri gözlerimdeyken onu sıkıca tutup ateş topu olmuş kasıklarıma bastırdım. Göz bebekleri mümkünmüşcesine dahada büyüdü. "Beni hemen öp!" Soluk alıp verdi. "Hemen şimdi öp!" "Gözlerini yum." Gözleri gözlerime kısa süreli veda ederken, fırsattan istifade silahını çekip aldım. Ondan hemen birkaç adım uzaklaşıp, silahı her iki elimle havaya kaldırdım. Gece mavisi gözlerini açıp bana baktı sonra burun buruna olduğu silaha baktı. Dudaklarımı dişlerimin arasına alıp, sinsice güldüm. "Yanına bırakmayacağımı söylemiştim başkomiserim!"

Ben, her zaman onun için bir yıldız kadar değerli olmak istemiştim. Ben, her zaman onu gülümsetebilen şeylere sahip olmak istemiştim. Ben, her zaman ona umudu vaat etmek istemiştim. Peki ya bunları yapabilmiş miydim?

Her şey beyazın masumluğuna aldanmakla başladı. Uyuşturucu kliniğinde uyuşturucu kullanmayan bir adamın ne işi olabilir? Ahsen, geçmişi ile yüzleşirken karşılaştığı bu adamla ve şeytanlarıyla baş edebilecek mi? Hayatına yeni bir yol çizmeyi beklerken kendini cehennemde, melekleri kıskandıracak kadar güzel yüzlü ama şeytanlara diz çöktürecek kadar acımasız olan bir adamın hayatında bulur. "Kalbi her an elinde geziyordu." "Duygularını çok yoğun yaşıyordu." "Dipteyken gerçekten dipteydi." "...şeytana bile diz çöktürecek güzellikteki bu adam bana şimdiden diz çöktürmüştü." Tüm hakları saklıdır.

Teresa Ballantyne, adım buydu. Ben küçükken annemle babam ölmüştü. Onların ölümünden sonra amcam tarafından New York'a götürülmüştüm. O zamanlar 8 yaşındaydım, zamanla ev işi yapmayı öğrendim. 13 yaşımdan sonra amcam gizemli bir şekilde ortadan kayboldu. Yan komşumuz her gün benimle ilgilenmeye başladı. 13 yaşımda en iyi arkadaşım olan Kate ile tanıştım. Ve şuan 17 yaşımdayım, ne basit bir hayat öyle değil mi? Hayatım özetlemesine böyleydi. Ta ki okula bir kaç yeni öğrenci gelip, bana kendilerininde kurda dönüşebilme yeteneklerinin olduğunu söyleyene kadar. Bana onlarla birlikte yaşamamı söylediler. İşte o gün en sonunda düzgün bir ailem, birçok arkadaşım ve yeni bir evim olacak diye sevinmiştim ama belanın en kötüsü onlarla tanıştıktan sonra başıma geleceğini elbette bilmiyordum. Not= Hikayenin ilk bölümleri kötü bir anlatımla yazılmıştır. Hikayeyi düzenlemeye almak istemediğimden bunu göze alarak okuyunuz.