TEXTİNG - TAMAMLANDI "Etrafındaki insanlara karşı kaba olan adamları sevmiyorum ben." "O zaman senin için, nazik bir adam olmaya çalışırım..."

Kaderin senin için planları varsa elinden bir şey gelmez!

Bir macera serisi 4 Macera kaldığı yerden devam ediyor... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Bilinmeyen: 21 erkeğin içindeki tek kız olmak zorunda mısın? Deniz: Cinsiyetçi misin? Bilinmeyen: Sadece aşık...

Bir macera serisi 3 Her şey bir yağlı boya sergisinde "Kanlı Manolya" adlı tabloda saklıydı. Bir kızın sessiz yakarışı, bir adamın sonsuz aşkı, en çokta gidişinin kanlı izleri vardı... &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bilinmeyen: Aşk kokan manolya. Gökkuşağı en çok gözyaşlarına yakışıyor. Manolya: Bilinmeyen. Manolya: Aşk en çok sende güzel geliyor. Bilinmeyen: Artık mutlu ölebilirim Manolya. Manolya: Peşinden gelirim. Bilinmeyen: Seni severim. Manolya: Ben. Manolya: Seni sevdim. Bilinmeyen: Öldüm. Bilinmeyen: Cennetteyim. Manolya: Ölme... Cennetim.

"Bana bak"dedim karşımda benim olduğum yön dışında her yere bakan Asya'ya "Nah bakarım" demesiyle gür bir kahkaha attım. Bu kız cidden salaktı. "Bu yüze bakmak için kaç kız ölüyor haberin var mı?" " Nasıl yani? Ölürlerse senin yüzünü nereden görecekler" demesiyle tekrar gür bir kahkaha attım. " Koca bir salaksın" " Sensin salak. 'Beni görmek için kaç kız ölüyor biliyor musun?' diyen kişi salak değil de ne oluyor?" " Daha fazla konuşup beni haklı çıkarma bence. Güzelliğin kadar aklın olsa dünya birincisiydin yavrum" " Ben senin yavrun değilim. Şimdi izin verirsen derse gideceğim geç kalıyorum." " Bende geç kalıyorum." " O zaman ben önden gideyim sen arkadan gel." diyerek koşturan Asya'nın arkasından tekrar bir kahkaha attım ve arkasından yürümeye başladım.

İki kere kafamın delinmesiyle kaşlarımı çatarak başımı kaldırdım"noluyor hayırıdır tesisat delimi mi var ne parmaklarını nöronlarıma kadar sokuyorsun?" Kafamı yanımda dikilen şahısa kaldırmak için yeltendiğimde KALDIRAMADIM siktiğimin pozisyonu yüzünden boynum ağrıyordu. "Merak etme sen zaten sırama salyalarını akıtarak nöronlarını bırakmış oldun."dedi elimi boynuma atıp kafamı kaldırdığımda bu seferde yüzüm felç geçirdi sandım. Anam o nasıl tip lan yemin ederim hiç bu kadar yakından görmemiştim demek gerçekten taş insanlar vardı. "Nerden senin sıran oluyor acaba?"dedim alayla yüzüne bakarak inşallah çarpılmamda mazallah tipim kayar falan bizimde giderimiz vardı şimdi yani. "Dur sen sormadan söyleyeyim benim olması için illa tapulu malım olması gerekmiyor şimdi kalkıyor musun yoksa geçmem için yer veriyor musun?" "Olmaz arkadaşım oturuyor."o beni dinlemeden kolumdan tuttuğu gibi kaldırıp cam kenarına geçti "ya ama o taraf benim!"yüzüne yaramaz bir sırıtış takıp beni taklit etmişti"nerden senin tarafın oluyormuş?" oflayarak bende el mahkum yanına oturdum umarım Çisil ağzıma sıçmazdı ne yapıyım çocuktakide hayvan gücü yani tek hamleyle yerimden kaldırdı. Kendi kendine homurdandı"nöronsuz." "Ben mi?" Sinirle bana döndü"evet sen masama hepsini bıraktığından başka kalmamıştır."diyip ön sıradaki sandalyede asılı duran hırkayı alıp masayı sildi ve tekrar rastgele öne fırlattı. "Keşke kendine nakletseydin."diye duymayacağı bir şekilde mırıldanıp yarım kalan uykuma devam ettim. Yazdım olum seni.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Çocukça bir oyun hayatları nasıl mı mahveder? Okuyup öğrenin!

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Yüzünde ki tebessüm her bir zerremi anında iyileştirecek kadar içten... Kahkahan sessizliğimi bozacak kadar cesur... Sesin beni kendime getirecek kadar pürüzsüz... Gözlerin içinde kaybolacak kadar derin... Bir dokunuşun bana yenden hayat verebilecek kadar güçlü Yanımda olduğun her bir an iyi ki dedirtirebilecek ve çektiğim tüm acıları unutturabilecek kadar eşsiz... Ama biz daha birbirimize dokunamıyorken aynı yerde bile bulunamıyorken bunun ne anlamı kalır ki...