Yüzümdeki saçı uzaklaştırdı ve kulağımın arkasına tıktı. "Bana ihanet etme. Sana Karanbey olmak istemiyorum." Etmeyecektim. Bana güvenmemesi anlayabiliyordum, ben bile hayatım boyunca ilk kez kendime güvenebiliyordum. Bunca zaman amacım ailemi bulmaktı, şimdiyse buna Hakan'a yardım etmek eklenmişti. "Sanırım senin gibi benim de yardıma ihtiyacım var. " Tekrar iç çektiğini duydum. "Hem de çok fazla." Başlangıç Tarihi : 01.12.2023

!!! +18 "Geçmişin bana ait," dedi ve kulağıma yaklaşarak fısıldadı. "İstesen de beni unutamazsın." Geçmiş can yakar. Yıllar sonra karşılaştığında bile. Fakat madalyonun iki yüzü vardır. Her şey çok güzel olabilirdi; onu tekrar görmeseydim. Henüz gençliğinin baharındayken, sevdiği adam tarafından acımasızca dünyası başına yıkılan Eylül'ün ölmekten başka hiçbir planı yoktu. Gözünü kapatıp teslim olduğu adam olan Vaha, onu bir başına ve yüzüstü bırakıp gitti. Yaşadıkları anların hepsinin acı bir hatıraya gömüldüğünü dehşetle izledikten sonra ardı ardına darbe aldı. Annesinden, babasından, ağabeyinden... Bir zamanlar deli gibi sevdiği Vaha, tüm hayatını ellerinden çalmıştı. Uykusunda gördüğü dur durak bilmeyen kabuslarla, uyandığında umutsuzluğun beslediği ruhunu huzura kavuşturmaya kararlıydı. Ta ki dünyanın en kibar ve anlayışlı adamı olan Özgür'le tanışana dek... Eylül, uzun yıllarının ardından onu unuttuğunu sanıp yeni hayatının taslağını çizdikten sonra Vaha ile tekrar karşılaşır ve fitilin ucu ateşlenir. Çaresiz, umutsuz ve bir o kadar da yasak aşkın pençesine girmemek için birbirlerini mahvetmek pahasına ikisi de mücadele eder. Eylül'ün doğru sandığı yanlışları tokat gibi yüzüne çarparken, gerçekler onu dipsiz bir kuyuya atar. Fakat yazgının kesin çizgisinden çıkmak ne kadar mümkün olabilirdi ki?

Bedenim tir tir titremeye başlamıştı. Gözlerim dolmuş neredeyse ağlayacaktım. Etrafta yeni yeni fark ettiğim geçmişe ait şeyler vardı. Tabelalar, arabalar, insanların üzerindeki kıyafetler bile... Kaza yaparken duyduğum gibi bir korna sesi duydum, acı bir fren sesi. Bu sefer gerçekten öleceğimi düşündüm. Ta ki belimden tutulup çekilene kadar. Kalbim daha önce hiç deneyimlemediğim kadar hızla atıyordu. O kadar hızlıydı ki göğüs kafesimde bir delik açacağını düşündüm. Avuç içlerimin arasında az önce beni ölmekten kurtaran adamın gömleği vardı. Gözlerim kapalı, başım ise göğsüne yaslıydı. Burnuma dolan sigaraya karışmış çam kokusu beni sakinleştirirken adrenalinin etkilerinin yavaş yavaş bedenimi terk ettiğini fark ettim. İnsanların bağırtılarını duydum. Sanırım az önce beni neredeyse ezmekte olan adama bağırıyorlardı. Göğsüne yaslandığım adamın sesi de onlara karıştı. Başımı kaldırarak ona baktım. Göz göze geldiğimizde zamanın durduğunu hissettim. Hayatını ve gerçeklerini araştırmak için aylarımı harcadığım adamın kollarındaydım. Kenan Mollaoğlu'nun kollarındaydım! * Araştırmacı gazeteci olan Liya Meryem Başer, üzerinde çalıştığı makalesini teslim etmesi için yirmi dört saatten az bir süresi vardı. Ancak aklına oturmayan ufak bir nokta, onu o makaleyi yayınlamaktan alıkoydu. Ofisinden ayrıldığı o fırtınalı gecede bir kaza yaparak geçmişe gittiğinde ise onu bekleyen kaderinden tamamen habersizdi. +18 içerik mevcut

"Benden başka gidecek hiçbir yerin yok." Adam yapılı cüssesini kendinden oldukça küçük kıza iyice bastırdı ve çenesini sıkarak yüzünü kendine yükseltti. "Gidebileceğin herkesi öldürdüm, uyuyabileceğin her evi yıktım, başını koyabileceğin tüm yatakları yok ettim, sığınabileceğin her limanı yaktım ve küllerini beş okyanusa savurdum." Biraz durup kızın sindirmesini bekledi. Ağır ağır, beynine çakarcasına vurgulu bir tonda tekrar konuşmaya başladı. "Benden kaçtığında gidebileceğin tek yer benim yanım, uyuyabileceğin tek yer benim evim, başını koyabileceğin tek yatak benim yatağım ve sığınabileceğin tek liman benim kollarım." Çenesindeki elini çekmeden diğer elini incecik boynuna sardı ve yaşlarla parlayan cam gibi parlak, göğü taşıyan gözlere baktı. Kendi dipsiz kuyularının aksine onun gözleri içinde binlerce diyar bulunduruyordu ve adam o binlerce diyarın hepsini kendine istiyordu. Hepsini. Her bir tanesini. Tek tek. Sonsuza dek. Kadın, adamın omuzları üzerinden arkadaki büyük eve baktı. Ev kadının gidebileceği son yer, uyuyabileceği son yatak, sığınabileceği son limandı. Ve adam dakikalar önce o evi ateşe vermişti. "Bırak."dedi inlercesine. Bırakmadı. "Canım yanıyor."dedi. Umursamadı. O, acımasızdı. O nitelikli bir katil ve kalpsiz bir psikopattı. O, kimsesizdi. O, sığınabileceği tek limanı, kendi elleriyle yakmış, küllerini kaybetmemek için dünyayı ateşe vermişti. O, tehlikeliydi. Ve o aşıktı. Çok, çok aşık.

"Nivals" diye fısıldadı kulağıma. "Direnme, beni istediğini biliyorum. Benimle olmak sana da iyi gelecek." Sertçe yutkunup yüzüne baktım. "Seni saplanıp kaldığın o karların altında ki buzlu rahminden söküp alacağım. Sen bir kardelen çiçeğisin. Benim cehennemim de lavların arasında yeniden doğacaksın." Kirpiklerimi peş peşe kırpıştırdım. "Kurtulduğun da, bedenimden yayılan sıcakla kendini bana bırakacaksın. Küllerini dudaklarının ve belinin kıvrımlarından benim kalbimin üzerine şehvetle serpiştireceksin." Geçmişimden gelen pençe izleri hiç durmadan kalbimi tırmalıyordu. Sürekli bana ait değilmiş gibi hissetsem de kalbimin olduğu yer durmaksızın kanıyordu. Orada derin bir eksiklik hissediyordum. Kabuk bağlamış deriyi söküp atmak gibi, sanki kendi kendini kanatarak bana bir şeyler hatırlatmak istiyordu. Acıtmasaydı canımı, kalın sis bulutları ile sarıp sarmaladığı ve bedenimden uzaklaştırdığı ruhumu tazeleyemezmiş gibiydi. Sahi; karanlığın kölesi olmuş ruhum nerede gizliyordu kendini? Siz hiç yeni tanıştığınız birinin sizi aşkıyla yakıp kavuracağını, aynı zamanda ölümün soğuğuyla karşılaştırmak için var olduğunu hissettiniz mi? İçinize bir zehir gibi yayılmasını, canınızı acıtmasını göz ardı ettiniz mi? Korkmadan yaşamaya çalışmak için elinizden geleni yaptınız mı? Sarp'ın gözlerinde o tanıdığım ama bir türlü hatırlayamadığım bir derinlik vardı. Ya o gözler sizin hayatınızın mahvolmasına yol açmış birininkiyle aynı tonda, aynı derinlikteyse? Yinede bakmaya devam eder miydiniz? kapak tasarım: @Wbrunette

(kurt adam ve şekil değiştiriciler kraliyet) ÖMRÜNÜN YARISINI EŞİNİ BEKLEYEREK GEÇİREN ALFA KRALI CONNER EŞİNİN BİR KÖLE OLDUĞUNU ÖĞRENİP ONA SAHİPMİ ÇIKACAK YOKSA GURURU VE KİBRİ YÜZÜNDEN ONA SIRT MI ÇEVİRECEK +18 ( İÇERİKLER : VAHŞET , ALDATMA ,ÖLÜM )

Bir depremle dağılan bir hayat, yıllar sonra beklenmedik bir görevle geçmişine kavuşur. Mehir, çocukken ailesini kaybetmiş, kim olduğunu, nereye ait olduğunu bilmeden büyümüş bir kadın askerdir. Acıları içinde saklayarak güçlü kalmayı öğrenmiştir. Yolları, çocukluklarında bir zamanlar kesişmiş ama birbirlerinden kopmuş bir başka askerle, Alparslan'la yeniden kesişir. Sessizliğiyle Mehir'in kalbine dokunan bu adam, sadece geçmişin değil, geleceğin de anahtarı olur. Görev bilinciyle başlayan yolculuk, Mehir'i ailesine, kaybettiklerine ve hiç beklemediği bir aşka götürür. Hicran, vatan uğruna verilen mücadelelerin, kayıplarla yoğrulmuş geçmişlerin ve en önemlisi, yeniden doğan bir sevdanın hikayesi. İlk yayım tarihi : 23.04.2023

İntikam uğruna kuvezde yerleri değiştirilen iki suçsuz bebek. Bebeklerden biri büyüyüp asker olursa ve bunu öğrenirse ne olur? Peki o asker hiçbir duygu hissetmiyorsa. Onun bir hastalığı var ve duyguları yok. Asker /aile kurgusudur.

ARKADAŞLAR GÜNCEL BİR KİTAPTIR!!! "Benim olman için herşeyi yapabileceğimi biliyorsun asi!" Hepsini aktif ettiğim an zaman durmuş gibiydi.bir anda zaman durdu araba o kadar hızlandı ki zaman algımı kaybettim. Ve altın vuruş. Arabayı döndürüp ters manevra yaptığımda kendi etrafımda bir tur döndüm ardından son gaz en hızlı şekil de ilerledim.hadi çok az kaldı! Meriç önde bense arkadaydım kaybedemezdim.hayır kesinlikle kaybedemezdim.son kozumu oynuyordum.arabanın Arkasından resmen ateş fırlıyordu.bitiş çizgisi... Hadi kızım,hadi! "Evet,evet,evet"arabayı son kez direksiyonunu kırdım meriçte kırdı.ikimiz bir birimizin etrafında dönmeye başladık.bu bir nevi şovdu.çembelden çıkan ilk ben oldum. Ve dirift,dirift atarak son kozumu oynadım.meriç ve ben aynı hemen hemen aynı anda bitiş çizgisini geçtik. Kalbim sarsıldı,vücudum da ki her bölge sarsıldı.fren yapınca bir anda arabadan zıplayıp geri eski yerime düştüm.ben,ben kazandım mı kaybettim mi?aynı anda geçtik. "Ve kazanan asel baykara" Herkes şaşkınlık içinde bağırıyorlardı.bu onlar için imkansızdı ama benim için değil ben oldu yendim. Meriç arabadan çıkıp sertçe kapısını kapattı ve kapıma yöneldi.pencereme iki kere vurdu.pencereyi açtım"çık dışarı!" Korkuyla geri çekildim"neden!?" "Çık dışarı asel!" Ben çıkmayınca kapı açıldı ve hiç bu kadar hızlı atmamıştı.gözlerim hiç bu kadar koyulaşmamıştı.beni öpmüştü. O beni öpmüştü!