Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Etrafta uğultular vardı. Odamın içindeki ışık yüzünden önümü göremiyordum. Sendeleyerek aynanın karşısına geçtim. Gözlerimi açamıyordum. Uğultular yükselmeye başladı. Nefes alamadığımı farkettim. Kapı çalınıyordu. "Dora! Ayna! Siz!" Boğuk sesler kulaklarıma ulaştığında sarsılıyordum. "Yanacaksınız! İkiniz de!" Ağlamaya başladım. Sonunda gözlerimi aralayabildiğimi farkettim. Aynada ki yansımama baktım. Ayna çatırdamaya başladı. Her çatlaktan kırmızı bir sıvı çıkıyordu. Kan. Ayna tekrar eski haline döndüğünde yansımam değişmişti. Üzerimdeki beyaz gecelikler siyaha dönüşmüştü. Ve aynadaki aksim bir şeyler söylüyordu. Ne dediğini anlamıyordum. "Kaç!" Dediğini duyar gibi oldum. Ve yere düştüm. Aynada ki kişi aynadan çıkmış üzerime geliyordu...

🦋

"Öp beni." "Ne?" Melina'nın şaşkınlığının aksine o, yüzüne pis bir sırıtış yerleştirmişti. "Sen, ne saçmalıyorsun?" Gözlerini zehirli bir şekilde kızın dudaklarında gezindirdi. "Tutkulu bir öpücük olsun." "Saçmalama. Böyle bir şeyin imkanı yok. Yapamam. Herkes b-burada." Kafasını çevirip kantin masalarında oturmuş, dikkatle onları izleyen kişiye çevirdi gözlerini. "Ateş bakıyor." "Ondan ayrılman için sana tam iki gün verdim." "Lütfen." Hayatı boyunca ilk defa yalvaran genç kız, karşısındaki bu insafsız adamdan insaf bekliyordu. "Bunu isteme benden. Başka bir şey iste. Ne istersen yaparım. Onu seviyorum. Kaybedemem." Adam'ın gözleri irileşip koyulaştı. "Öp beni yoksa bugünü, sevgilinin cehennemine çeviririm." *** Melinaya gelen mesajlar, hayatını paramparça eder. Bilinmeyen numara, onu sadece tehdit etmekle kalmaz. Arkadaşlarına ve sevgilisine ihanet ederek suç ortağı olmaya zorlar. Kaçacak yeri yoktur, ya oyuna dahil olacak ya da her şeyini kaybedecektir. Okulun kraliçesi Riva Atabay ve dikkatleri üzerine toplayan çapkın Barış Dündar... Birbirlerinden nefret ederken, o gece yaşananlar bütün dengeleri altüst edecektir. Bilinmeyen numara ise herkesi oyunlarıyla sarsarken onları dipsiz bir karanlığa sürükleyecektir. Bir mesajla başlayan bu oyunda, güvenin bedeli ihanetten daha ağır olabilir. Çünkü bazen en yakınında duran kişi, seni en derinden yaralayacak olandır. Gizlenen her gerçek, seni avlamaya hazır bir tuzaktır. Ve Averd Lisesinde maskeler düştüğünde, kimse göründüğü kadar masum kalmayacaktır. Kim dost, kim düşman? Kim gerçekten masum, kim karanlığın parçası? ❗️Kurgu, karakterler ve kitabın içinde yer alan efsane de dahil şahsıma aittir.

"Sadece seni yok etmek istiyorum." dediğinde dudaklarımda kışkırtıcı bir gülüş oluştu. "Öyle mi?" dedim dudaklarına doğru fısıldayarak. "Daha çok beni nefesimi kesene kadar öpmek istiyormuş gibi bakıyorsun." dedim ama bakışlarını hiç değiştirmedi, bana öyle bakmaya devam etti. "Doğru başta amacın gerçekten beni yok etmekti, sonra baktın ki etrafımda bunu yapmaya meraklı insan çok, acıdın mı?" Konuşurken hafif alaylıydım, her bir kelimemde, her nefesimde amacım onu daha da çıldırtmaktı. "Aslında evet, seni ben mahvedecektim ama ortada mahvedilecek bir şey kalmamış." dedi eli çenemi hafif hafif okşarken. Ve onun dokunuşu mahvedilecek bir şeylerin kaldığını hissettiriyordu. Yine de bakışlarım düşmanca kısıldı. "Senin görevin beni korumaktı, değil mi? Dur o da oyundu, doğru ya." 07.04.2023

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

"Denek 0001, lütfen yerinize geçiniz."