Hiçliğe, hiçliğime hoşgeldiniz. Ben Güneş ve hayatımın güneşinin batışını anlatacağım. Psikiatristimin bir deyişiyle hayattan kopmuş bir kızmışım, alakası yok bence, hayata tutunmak için nedenim de yok evet. Şu aralar intihar etmeyi düşünüyorum, ne bekliyordunuz ki? Kollarıma jiletle çizekler atıyorum ama bileklerimi...
Yatakta yan dönüp, aşık olduğum yüze baktım. "İsim düşündün mü?" aniden gelen soruyla şaşırdım. "Ne ismi?" "Ne ismi olabilir Rüya? Kızımın ismi olmayacak mı? Şışt! Pışt! diyemi çağırıcaz?" Kızım mı demişti o? İçimdeki mutluluğu dışarıta yansıtarak gülümsedim ve "Erkek olucak. Sarp" dedim." .......
Aynı yerdeyim yine. Beni öptüğün o kayalıkların üstünde. Ağlamıyorum ama hala aynı bakıyorum. Yine ilk günki gibi acısını tüm bedenimde , tüm benliğimle iliklerime kadar hissediyorum. Asla benim olmadığın kadar baştan beri bi başkasının olmana ve kendimi bu kadar kaptırmama kızıyorum .
Tek kelimelik bir hayattır AŞK... Her şeyin karalanabileceği boş bir sayfa, her dinlediğinde ağladığın, gerçek bir masaldır. Her şeye yazılır her şeyi yazar aşk! Aşk...Bir nokta gibi hazin sonu masum bir başlangıca kilitler. Aşk; kimisi için acıdır, kimisi için tatlı... Onlar içinse can yakıcı... 1 kere yaşarsın aşkı;...