Seokjin arsız, sonunu düşünmeyen ve birazcık, çok azıcık kekoydu. Taehyung ise sessiz sakin, kendi halinde biriydi. Tabii onu sınırlarından çıkartan tek kişi seokjin olmuştu.
Yanaklarımda hissettiğim yoğun ısıya bir de midemdeki tuhaf kıpırtılar eklenince yerimde huzursuzca kıpırdandım.
"Bambaşka bir hayat, bomboş insanlar ve eşsiz gülümsemen... İnan daha güzeline rastlamadım Taehyung."