#Wattys2019 Kazananı Tehlikeli Limit'e hoş geldin. İlk ve asla unutmaman gereken kural; asla kendi türün dışındaki biriyle birlikte olamazsın. 29.06.2020 #Fantastik 2. -2020- ©Tüm Hakları saklıdır

(10 ARALIK 2025'te yayından kaldırılacaktır.) El değse dikişsiz yaraya çok acır,sevgilim.Ağır söz bile daha çok kanatır. Aşk Şeriatı'nın kuralıdır bu: Seven sevdiğine kesik bir yürek bırakır . Ben sana ; belimdeki silahı ,dik başımı ve tenimin ardındaki canı da bırakıyorum. Buyur al ! Beylerin bile beyi : Hazerani . Kitabımın herhangi bir yerinin kopyalanması (ç) alınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. (Bu isimde yazılan tek kitaptır.Muhtemel olan tek kalacağıdır .Çünkü isim de şahsıma aittir.Bilindik bir şey değil .Kullanılmasına iznim yoktur.)

"Ve unutma Zümrüt; tüm çiçekler yavaş yavaş, kırmızı güller çabuk solar." *** 1980 yılının Mayıs ayında, Dilektaşı Mahallesi'ndeki aylardır boş olan daireye genç bir adam taşındı. Tek başınaydı, bir karısı veya çocukları yoktu. Kimseyle konuşmazdı ve soğuk çehresi, tenindeki yanığa benzer farklı renkte izleri, şüpheli hareketleri nedeniyle kimsenin de onunla konuşmaya niyeti pek yoktu. Mahalleli, bu suskun ve gizemli adamın dönemin şartlarını da göz önünde bulundurarak bir Amerikan ajanı olduğuna karar vermişti ve adama kendi aralarında 'Dilsiz Ajan' diye sesleniyorlardı. Zümrüt Ayten Özsoy ise henüz yirmisine yeni basmıştı. Altı çocuklu bir ailenin ikinci çocuğuydu. Hayat hakkında bilgisi bu aileyle ve bu mahalleyle sınırlıydı. Liseyi yarıda bırakmak zorunda kalmıştı, hayata en büyük kızgınlığı da buydu. Hayallerini baltalayan şey yoksulluk ve yoksulluğunun sebebi ise başlarındaki sorumsuz babalarıydı. Çoğunlukla bu kalabalık mahallenin cıvıltısında ömrünün çürüyeceğini ve ailesine rağmen yapayalnız öleceğini düşünürdü. Onun için hayat, ışıltılı bir oyun sahnesiydi ve bu sahne, akşam babası eve geldikten sonra perdelerini kapatarak karanlığa bürünürdü. Ve bir gün Dilsiz Ajan nihayet konuştu. Zümrüt Ayten Özsoy ise hayallerine çok yakın olduğunun henüz farkında değildi. (30.03.2021)

Başkomiser Kürşad Karahisarlı. O mahallenin ağabeyi, herkesin saygı duyduğu delikanlısıydı. Karahisarlı soyadıyla nam saldığı mahallesinde hayatına birden giren Özlem ile kalbinden vurulmuşa dönmesi çokta geç olmayacaktı. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

İyilik bir toz bulutu gibi yok oldu benliğimden, ben seçmedim bu hayatı sizin adaletsizliğiniz benim en büyük değişimim oldu... Avşin nice zarar görmüş çocuklarımızdan sadece bir tanesi. Belki hayal, belki bir kurgu ama günümüzde gerçeği olan yüreği yaralı bir kız. Onun hayatı 13 yaşında bir pislik tarafından yok oldu. Tıpkı bir Anka kuşu gibi defalarca kanadı kırıldı. En sonunda küllerinden yeniden doğdu. O ölmek için atladığı tepeden bambaşka biri olarak yeniden doğdu. Bu ülkenin gizli bir savaşçıya, kadınları çocukları koruyan birine ihtiyacı vardı. Avşin ve arkadaşları bu dünyanın adalet savaşçıları. Onların tek derdi adaletti ve her biri bedelini en ağır şekilde ödedi... Okurken kendinizi içinde bulacağınız bir kurgu. Bazen yaralı bir Eylül olup daha çok Avşin olacağınız bir eser.

Sevmek yürek ister derdi babam. Kendisinin yüreksiz olduğunu, o yüzden beni sevemediğini söylerdi. Ben doğarken annesini öldürmüş, bu yüzden babası tarafından ölüden beter edilmiş bir genç kızdım. Zor olan bu hayatta hiç mutlu olamayacağımı sanarken, ona rastladım. Arslan Karanoğlu'na. Adına destanlar yazılacak kadar yakışıklı, İstanbul kadar güçlüydü. Beni sevsin istedim. Belki biraz beni canımdan bezdirmişti ancak sonunda sevmişti. Hemde çok güzel sevmişti.

-Tamamlandı- Elimdeki bereyi yavaşça çekti parmaklarımın arasından, suratımın etrafına dağılmış saçlarımı düzeltip kendi beresini kafama geçirdi. Düz bir çizgi halindeki dudakları kıvrıldı, gözlerine bir ışıltı yayıldı. Saçlarımı sevip yanaklarımı avuçlarının içine aldı. "Ne düşünüyorsun?" diye sordum kısıkça. "Sana ne kadar çok yakıştığını." Yüzümü yüzüne doğru çekti, dudaklarını alnıma dokundurup uzun soluklu bir öpücük bıraktığında ellerimi yanağımdaki ellerimin üstüne kapadım. "Başka?" dedim ona alttan bir bakış ederken. Dudaklarına yayılan serseri gülüşün ardında gözlerini tavana çevirdi, alt dudağına gevşekçe dişlerine geçirdi. "Bu eve, yanıma ne kadar çok yakıştığını." *** Kitap eğlenceli bir aşk hikayesini ve gündelik yaşamı içerir. Okuyacaklara duyurulur! Olumsuz örnek olabilecek davranışlar ve yetişkin içerik barındırmaktadır! Kapak Tasarımı: @hestianinkalemi 💜 Tüm hakları saklıdır. *Canım Kadına ithafen. @nanelilokum

Bir adam tanıdım. Önce kalbimde hissettim nefesini. Sonra ondan öğrendim hassas kalplerin de dünyadaki cehennemden kıl payı sıyrılabileceğini. Bir gece ansızın hayatıma giren bu adamın önceden de hayatımın uzak bir köşesinde yer aldığını bilmiyordum. Kalan bütün hayatımın tam merkezine yerleşeceğini de bilmiyordum. Hayatım gözlerimin önünde şekillenecek ve ben mantığımın büyük bir kısmını arka plana alarak yaşananların sadece seyircisi olacaktım, bu yaşıma dek birçok kez yaptığım gibi. Yaşananları seyrederken ve hayat akışımın yönlendirilişinde kendimin yanında o adamın da yer almasına izin verirken mantığım hep benimle miydi? Hayır. Korkuyor muydum? Evet. Pişman olacak mıydım? Bilmiyorum. Bilemiyorum. Belki evet, diyor hislerim, belki de hayır. Bekle ve izle. Ya da geriye dön kaç.

Tüm hakları saklıdır! Tamamlandı. Cennet serisinin birinci kitabıdır. Yetişkin içerik bulunmaktadır. Töre kitabı değil arkdşlar. İlk gördüğü andan beri Mardin'de Adin'e tutuklu kalan Artuç sürekli olarak bu aşkı etrafındaki insanlara yansıtıyordur. O gün Artuç'un annesi oğlunun bu aşktan acı çektiğini gördüğünde heves olduğunu kanıtlamak için Adin'i,annesinden para karşılığı evlenmeye ikna eder. Daha doğrusu Adin'e fikri sorulmamıştır,Artuç ve Adin evlenirler fakat ortada büyük bir yalan vardır. Adin Artuç'u sevdiği için değil annesi onu elleriyle ittiği için gelin olur. Fakat Artuç,Adin'in kendisini sevdiği için onunla evlendiğini düşünür.

Lapis Yayınları aracılığıyla kitap olmuştur ✨🧡🖤 ... Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.