3 hafta- 2 gün serisi🌸 Ben kimseydim. Ben biriydim. Ben Deren'dim. Deren dans etmeyi severdi. Deren mutluydu. Deren eğlenceliydi. Ama diğer tarafım böyle değildi... O vahşeti severdi. O ölümü severdi, ölümü isterdi. Ölümler ona adaleti getirirdi... __________________________________ Asker, vatanını korumaya ant içmiş asker. Ben asker Baran'dım. Vatanımı korumak için çıktığım bu yolda ne ile karşılaşacaktım? Bir askerin başına ne gelebilirdi en fazla? __________________________________ Kitabıma bir şans verirseniz sevinirim 🙏

"Kaç yaşındasın?" "Se-Sekiz..." "Annenin adı ne?" "A-annem yok," dedi Uralp yutkunmaya çalışarak. Kadın gülümsedi. "Babanın adı ne?" Uralp sarışın kadının sorduğu soruyu düşündü. Zihninin ezberlediği ve sürekli söylediği yanıtı verdi. "Babam da yok," "Güzel, adın ne?" Uralp'in gözleri parladı, hiç düşünmeden, heyecanla yanıt verdi. "Uralp!" Kadının kaşları çatıldı. "Hayır, gerçek adını söyle." Çocuk bir kez daha yineledi. "Uralp!" "Adını söyle!" diye kükredi sarışın kadın. Ve bulutlar dağıldı. "0001," dedi Uralp. Yine sekiz yaşındaki o güne gitmişti. Halbuki şuan 23 yaşındaydı. *** Çok küçük yaşta babası tarafından yüklü miktarda para karşılığında, insanlar üzerinde deney yapan bilim insanlarına satılan Uralp'in acı dolu hikayesi. Türlü işkencelerle, ilaçlarla, seslerle delirmeye yakın olan Uralp'in hüzün dolu öyküsü. *** "Adın ne evladım?" Okul müdürünün sorduğu soruya gülümsedim. Adım neydi benim? Uralp mi, 0001 mi?

Sıradan bir günün akşamında, geçmeye çalıştığı köprüden nehre düşmek üzereyken ölüm tarafından kulağına fısıldandı. "Uzatılan buz gibi soğuk bir el bütün hayatına dokunacak." Bağımlılar ve Avcılar bu kez sıradan bir hayatın hayalini kuran, geceye doğmuş bir kız için karşı karşıya gelecek. Siyahla beyazın, geceyle gündüzün, iyiyle kötünün anlamını yitirdiği bir iç savaş. Zihin çıkmazı. Yaşam mücadelesi. Sarsıcı bir kısır döngü. Issız bir kasaba. Kusurlu bir kalp. Uçurumun diğer tarafına, gölgelerin arasına hapsedilmiş kayıp bir ruh. Önce sahip olduğu her şeyi elinden alacaklar ve siz bunu her bir satır arasında hissedeceksiniz. Hayata tutunacak bir neden verecekler, "Yapma!" diye haykırmak isteyeceksiniz. Bu hikâyenin masumu yok. Bu bir aşk hikâyesi değil, nefret hikâyesi. Gecenin soluğunu ensenizde hissedeceğiniz, okurken sıcak bir kahveye muhtaç olacağınız kadar soğuk bir hikâye. #Aylema #Aşeka #Dora #Amely

"Hâlâ köpek gibi bana aşıksın," diyerek canımı yakacak bir kahkaha attı. "Biriyle kol kola okula gireceğim diye ödün kopuyor, birinin yanına ilerlediğimde aklın çıkıyor. Hadi yalan de, seni çok iyi tanıyorum ben. Kandıramazsın beni." Gözlerimin sulanmasına engel olamasam da onun gibi kahkaha attım. O sırada spor salonundan hiç tanımadığım biri çıkmıştı. Ozan'a "Emin misin?" diye sordum. "Seni mi seviyorum hâlâ?" "Şu an barışmak istesem gurur falan demeden evet diyecek kadar çok seviyorsun." Neden haklısın? "Yazık kafana." Spor salonundan çıkan çocuğun yanına giderek hızla koluna girdim. "Ben de seni bekliyordum sevgilim, hadi gidelim." 10.05.22

Çağan; seni becermemi hâlâ istiyor musun? Siz; ilk önce beni bulman gerekiyor. Çağan; bulamayacağımı kim söyledi? Siz; beni bulman için ilk olarak görmen gerekir Çağan; göster kendini? Siz; bu bir şeyi değiştirmez. Siz; sen bana hep körsün.

Adelya: Kötü çocuklar iyi kızlara aşık olur Adelya: ama bir problem var Adelya: benim iyi hiçbir tarafım yok amk ebu cehilin premium üyesiyim

Emir vermekten hoşlanan bir vampir ve geri adım atmak zorunda kalan bir kız -"sana birgün yalan söylersem ne yaparsın?"kaşlarını hafifçe çatıp -"seni ilk yanımda tuttuğum zaman ne dediğimi hatırlıyor musun?"sadece başımı eğince -"söyle!"diye sesini yükseltti. Gözyaşlarım akarken -"hatalar bedellere mahkumdur"dedim. -"cevabını kendin verdin"kafamı onun göğsüne koydum. -"ne yapacaksın bana?"sessizce sorduğum sorudan sonra omzumdan tutup geriye çekti,gözlerime baktı. -"bana birdaha yalan söylememeni sağlayacağım" ++++++++++++++++++++++++++

Bir kız düşünün, sapasağlam ayakları yere basan, cesur ve dürüst. Şaşalı yaşamına rağmen alçak gönüllü. Ne saf ne masum! Çıtkırıldım mı? Asla. Biraz kavgacı, nadiren agresif, azıcık dobra, fazlasıyla zeki... Umut hiçbir zaman ciddi biri olmamıştı. Ta ki Yiğit Şah'a olan hislerine kadar... Bir yıl boyunca sevdiği adamla savaşmıştı. Ne için mi? Sevdasını kabul ettirmek için, gönlünü kazanmak için, özgürce sevebilmek için ve en önemlisi de yaşayabilmek için... Pes etti. Yaşamaktan vazgeçti. Yaralarını saracağı uzun bir yolculuğa çıktı. Peki, bu hikaye böyle mi bitecekti? Kötü sonla biten hikayeden daha da kötüsü, yarım kalmış hikayelerdi. Umut geri döndüğünde hikayesi ne olacaktı? Yarım kalmış hikaye aşkla son bulacak mıydı? Yoksa gurur mu ağır basacaktı? ••• Her iki gözünden de öpüp yavaşça geri çekildim. "Gözden öpmek ayrılık getirirmiş." Gözlerim hafiften dolunca kafamı başka tarafa çevirip güldüm. "Gerçi biz hiçbir zaman bir olmadık ama ayrılık getireceği kesin." Yiğit Şah'ın gözlerine baktım son kez. Gözlerin mi kızardı senin Yiğit Şah? Yoksa benim gözlerim dolduğu için mi yanlış görüyorum? Her zaman olduğu gibi tek bir damla gözyaşı bile dökmeyecektim karşısında. "Senin deyiminle, benim saçmalıklarım burada son buluyor. Kendine iyi bak." Son sözlerimi söyleyip çıktığımda yüreğimdeki ağırlık hafiflemişti. Sonunda lanetimden kurtulmuştum. ACEMİCE YAZDIĞIM İLK HİKAYEM. BAZI DÜŞÜNCELER SİZE UYMAYABİLİR EMİN OLUN BANA DA UYMUYOR:)

Gözlerimi açtığımda bi odadaydım ama burası benim odam değildi. Yatakta doğrulacağım sırada kapı açıldı. İki yeşil göz bana bakıyordu.