Herkesin birbirini tanıdığı, düğünlerin de cenazelerin de aynı anda bütün evlere dağıldığı, gündüz vakti kapıların üstünden anahtarların alınmadığı ve o bahçeli evlerin kapılarının asla kilitlenmediği bir mahalle. Birbirine bağlı kız çocuklarının kendilerinden büyük sevdaları, birbirlerine yaslanıp dünyalara kafa tutmaları, direne direne bütün zorluklardan daha güçlü çıkmaları var bu hikayede. Bir de o imkansız aşkların tatlı tatlı heyecanları. Bir de acıları. O çok güzel acıları. E tabi benimle buluştuysanız sesi asla düşmeyen şarkıları. Eğlenesim var benim. Becerebilirsem bu defa öyle kaosa falan bulaşmayan, sıcacık bir topluluk sığdıracağım buraya. Birlikte eğlenelim istiyorum. Faysal'ın dünyasının en güzel kızını tanıyalım istiyorum. Ahu İlay'ı. Arkadaşlarını sonra. Nasıl direndiklerini okuyalım nasıl güçlendiklerini görelim istiyorum. Başlayalım mı? 🤍

"Eskiden, çok eskiden insanlar göç yollarını turnaları izleyerek bulurlarmış. Nerede su varsa, nerede toprak bereketliyse turnalar oradan geçermiş. Bir kervan bir gün sırtlarında çocukları, torbalarında tohumları turnaları takip etmişler günlerce, gecelerce. Ama yolun sonunda kuşlar ikiye ayrılmış. Biri doğuya gitmiş, biri batıya... Kervan durduğunda hangisi doğru yol diye sormuş içlerinden biri. En yaşlı olanda Turna kuşunun gittiği hiçbir yön yanlış değildir, sen hangi kuşun ardından yürürsen orası senin yuvandır artık demiş. Çok sevdiğim biri bana sen de öyle olacaksın demişti. Uçacaksın, kaçacaksın, kaybolacaksın ama sonra sana ait olan o çatının ucuna konacak birine yuva olacaksın demişti." Ben de şimdi yönümü bulmak için avuçlarımın arasında kalmış o tişörte bakıyordum. Bir turna olarak içimde birini yuvasız bırakmış olmanın çırpınışını duyuyordum. "Ben yolumu da yuvamı da bulmuştum aslında..." Boğazıma bir yumru oturunca içimdeki yüzlerce kuşun bağrışını duydum. "Sonra yolumu şaşırdım, yolunu şaşırttım. Yuvamdan oldum, yuvasından ettim. Şimdi tekrar yolumu bulmak, o yuvaya geri dönmek istiyorum." "Bir Mahalle Hikayesi."

Bir insana ne zaman aşık olursunuz? Çocukken, o gol atmak istediği için onun yerine kaleye geçtiğinizde mi? Yoksa, saatlerce beklediği salıncak sırasını size verdiğinde mi? Hazal, bu sorunun cevabını biliyordu. Fakat cevabı bilmesi gereken kişi, o değildi. * * "Eğer istediğin şeyin peşinden gitmezsen ona asla sahip olamayacaksın. Eğer sormazsan cevap hep hayır olacak. Eğer adım atmazsan, hep aynı yerde kalacaksın."

Şimdi düşününce o güne geri dönsem yine o arabaya biner miyim diye sorguluyordum. Bana attığı ilk mesaja cevap verir miydim? Bu yaşadıklarımızı yaşayacağımızı bilsem hayatımdaki ilk keşkeye dönüşen adama büyük bir aşkla tekrar bağlanır mıydım? Tüm bunların yaşanacağını bilsem bile yine o arabaya binerdim. Yekta benden gitmiş olsa bile onun arkasında bıraktığı şey benim için paha biçilemez değerdeydi. Şimdi buradayım, Yekta'nın karşısında. Kucağımda bir yaşına basmak üzere olan kızımla beraber. Kızım. Kızım diyordum çünkü Asya hiçbir zaman Yekta ile bizim kızımız olmamıştı. O sadece benim kızımdı. Yekta'nın Asya'nın üzerinde gezinen bakışları, gözlerinde ve yüzünde edinen o şaşkınlığı beni öfkelendiriyordu. Oysa ben Asya'nın yüzünü ona göstermeyecektim. Yekta hayatı boyunca Asya'nın yamacına bile yaklaşamayacaktı. Bunu hak etmiyordu. Yekta şu an kızımı görmeyi hak etmiyordu. Kader bir şekilde yollarımızı kesiştirmese dünyanın bir ucunda birbirimizden habersiz bir şekilde yaşamaya devam edecek, belki de birbirimizin adını ağzımıza almayacaktık. Çünkü ben iki yıldır onun adını ağzıma almamıştım. '310324 🔗

Ben Sevinç Mahallesi'nin Serçe'si. Bendeniz Asya Damla Kurtulmuş! Evde kalmış 29 yaşında bir abi ve yanlışlıkla olduğuna emin olduğum 18 yaşında bir erkek kardeşle yaşam mücadelesi veriyorum. Kimsenin hayatı mükemmel değildir. Benimki de değildi tabii. Mesela çoğu sabah karga kahvaltısını yapmadan okulda olmam ve bu işkencenin saatlerce sürmesi... En büyük problemim alamadığım uykumken hayatım bir anda tepetaklak oldu. Iyi ki de oldu. !!!DIKKAT!!! Okumaya başlamadan önce lütfen etrafı kolaçan edin. Yanınızda karşı cins olmadığına da emin olun olur mu? Sevinç Mahallesinin menopoza girmiş dedikoducu teyzelerine yakalanmak istemezsiniz! !Önemli bilgi! Yaşlı bir kadından daha tehlikeli olan tek şey menopoza girmiş yaşlı bir kadındır! Hadi o zaman kaçtım ben! *************** Tüm hakları annemin misafir odasında saklıdır!

Hava kararıyor, yağmur çiseliyordu. Esin, içindeki heyecanın, mutluluğun nişanlısının evine adımını atarak söneceğini hiç bilmiyordu. Ancak beklenen oldu. Esin o eve girdi, dünyası başına yıkıldı. Çok yağmurlar yağdı, çok havalar karardı ancak hiç kimse, hiçbir şey o acının üzerini kapatamadı. Biri hariç, Altay Mahir Karakaş. Gelişiyle tüm dengeler bozuldu, oyun sıfırdan kuruldu. ⛓️ Not: Yetişkin okurlar içindir.

Küçüklüğümden beri her köşesi zambaklarla dolu acı tatlı bir yerdi burası. İki çam ağacı ile başlayıp geniş bir tepe ile son buluyordu. Tepenin üzerinde mahallenin aksine manolya çiçekleri vardı, her zaman zambaklardan daha çok onları sevmiştim. Ya da onları seven birini. Kabul etmek en zoru demişlerdi. Bir daha asla dönmek istemediğim bu mahalleye yıllar sonra adım atma nedenim gitme nedenim ile aynı kişiydi. Bunu, yıllar sonra kabul etmek zormuş gerçekten. • Eflin Öztekin'in mahallesine konuk oluyorsunuz, yanınıza çekirdek almayı unutmayın. ・⁠∀⁠・

Annesinden kalan bir dükkan, babasından kalansa sadece bir kelime! Aramıza hoş geldin Zeynep Beyce! * O kuaför Nihal'in kızıydı, ne demekti gelinini üzmek, düğün üstü yüz üstü bırakıp gitmek? Hem de içinde bir bebek varken! Ölürdü de müsaade etmezdi. Yıllardır bu dükkandan bir tane bile gelin mutsuz çıkmamıştı. Çıkmayacaktı! Ne yapıp edip o damat bozuntusunu bulmalıydı ve işler iyice sarpa sarmadan düğününe katılmaya ikna etmeliydi. Geri zekalı cehenneme mi gitmişti? Eh, Zeynep için 18 yaşından beri hayatın kendisi cehennemdi. İnanın hiç fark etmezdi!

İstihbaratta gizli görevde olan Ali Haydar ve babasını aynı uğurda kaybetmiş Nazenin'in aile apartmanında geçen aksiyon dolu aşk hikayesi. Adam sır küpüydü, kadınsa sabır... Adamın sırrı kadının sabrına mağlup olmamalıydı. Fakat hayat bu ya; hep olmaması gereken olurdu... •Ben Nazenin, hafız Nazenin. Başlarda klasik denilebilecek bir hayat yaşarken birden bire alt üst olan hayatımı anlatacağım size. Babasız kaldığım küçük yaşımda, babamın ailesinden kopmamamız adına onlarla aynı apartmanda kalmayı tercih etmişti annem. Babaanne, dede, hala, amca, yenge ve kuzenler derken kocaman bir aileyle büyümüştüm. Bir erkek kardeşim, platonik bir sevdam ve acılarla, sevinçlerle yoğrulmuş bir hayatım vardı. Sonra biz bir dönemece girdik. Babamın sırlarla dolu geçmişinden gelen ve okunmayı bekleyen o tozlu sayfalar, Ali Haydar'la beni, hayalden öteye gitmez dediğim o gizli sevdamla bizi aynı dönemece sokmuştu. Ve o dönemeçten sonra her şey değişti, bambaşka oldu! Yollar çetinleşti, mevsim kışa döndü ve ben o ayazda yüreğimi yakan aşkın aleviyle, Ali Haydar'ın kanatları altında ısındım. Onun ayak izleri babamınkine öyle benziyordu ki, ister istemez o izleri takip ederken bulmuştum kendimi... [Ali Haydar ve Nazenin'in sırlarla dolu aşk hikayesine hoş geldiniz...]

"...Sen bana abi diyen kıza, yüreğimin çektiği hasretliği nasıl bileceksin?!" dedi Abdullah. ~ Kocaman bir apartman düşünün, birbirine can olmuş Allah rızasını gözeten 3 aileyi, aile dostlarını... Hepsinin neredeyse bir düzine çocuğu olduğunu düşünün. Evet, şimdi de o dostların tertemiz evlatlarını ve sevdalarını. Mimar Abdullah'ı, asker Abdulhak'ı... Tıp ve hafızlık öğrencisi Meryem'i, ilahiyat mezunu hafız Zeynep'i... Ve daha nicesini. . (Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları KÜBRA Ç. 'a aittir.™©