Her Şey Burada Başladı, Burada Bitmesi Umuduyla...

Kitabın başlangıç tarihi 12/09/2015. #1 Bilim kurgu **Dikkat! Parola Yayınevi ile yapılan anlaşma ile Unutulmuş: Türkiye iki ayrı kitap şeklinde basılacaktır. İlk on bölüm tanıtım amaçlı bırakılmıştır, kalan bölümler kaldırılmıştır** 21 Aralık 2012. Maya takviminin son günü. Çoğu kişinin bir şey olacağına inanmadığı, ufak bir kesimin ise dünyanın sonunun geleceğine inandığı o 'büyük gün'. Ben de çoğu kişi gibi o gün bir şey olacağına inanmıyordum. Daha fazla yanılamazdım... 21 Aralık gününün ilk saatlerinde Dünya'nın bir ülkesi hariç bütün ülkelerinde aynı virüs yayılmaya başladı. 21 Aralık günü ailemle birlikte sabah kahvaltısı yaparken, korku dolu spikerin söyledikleri bugün bile kulağımda. Spiker, gece saat 12'yi geçtikten sonra Dünya'nın bütün ülkelerinde aynı virüsün görüldüğünü söylemişti. Virüsün kim tarafından oluşturulduğu ya da tedavisinin olup olmadığı şimdilik bilinmiyordu. Bilinen tek şey virüsün, insanları birer zombiye dönüştürdüğüydü. Spiker o kelimeyi söylediğinde kendime hakim olamamış ve gülmüştüm. Keşke gülmeseydim... Haberler bittikten sonra ailemle şaşkın bir biçimde birbirimize baktığımızı hatırlıyorum. Haberlerde söylenilenler gerçek miydi? Yoksa bizim o harika medyamız oyuna mı gelmişti? Her şeyden önemlisi şimdi ne yapacaktık? Benim okula gitme saatim gelmişti. Anne ve babamınsa işe gitmeleri gerekiyordu. Bakanlıklar herhangi bir açıklama yapmadığına göre durum o kadar ciddi olamazdı. Sonunda hepimiz hazırlanarak evden çıktık. Keşke hiç çıkmasaydık...

"Sadece arkanı dön ve topu at. Kime gelirse o." "Ya bir erkeğe gelirse?" "O zaman baştan atarsın." "Bu saçmalık." dedim gülerek. "Hadi ama Harry, yoksa korkuyor musun?" "Hayır, sadece.. her neyse. Umarım güzel bir kıza gelir."

'Olabiliriz bence...'dedi gözleri gözlerime kilitlenmişken, sürekli yaklaşması cabasıydı. Sürekli bir karanlıktaydık, bilmem kaç tonluk yıldız kayaları ve gök taşları ile aramızda sadece bir cam katmanı vardı. Dünyanın yok oluşundan sonra Uzay'daki bu cam adada suda çırpınan karınca misali yaşama tutunmaya çalışıyorduk ve bu zordu. 'Artık denemeye çalışmaktan ve başa sarmaktan yoruldum. Olmuyor işte benimde bir sınırım var.' dedim ne kadar sınırlarımı yıkıp aramızdaki beş santimlik mesafeyi kapatmak istesemde. Cevap vermedi onun yerine kadife yumuşaklığındaki parmak uçları şakaklarımdan başlayarak boynuma doğru bir yol çizdi. Dışarıda saniyenin onda birinde milyonlarca kaya, gezgegen ve yaşam birimlerinin yok oluşunu hissettim. Karşımdaki adam sınırlarımı aşmaya çalışırken 'Her şey yok olurken, aşk nasıl varolabilir?' sorusuyla yaklaştım dudaklarına..

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Sadece yağmur şırıltıları ve hırıltı sesleri geliyordu.İnsanlar sessizce bir tarafa gizleniyor.O sırada karanlık sokaklarda ve aralarda onlarca insan silüeti beliriyordu..Ne oldu ne oldu bunca insana belki bir hastalık belkide tanrının insan oğlundan bunlarca yıldır yaptığı kötülükler için aldığı bir intikam ama bu şey her neyse dünya nüfusunun %80'ini aşırı saldırgan yamyamlara yani zombilere dönüştürdü.Kalan %20'lik kısım ise birer birer yamyamlar ordusuna katılıyordu.

Scott gözlerini açıp kendine geldiğinde yüzünü yıkamak için hantal adımlarla lavaboya gitti. Kendine gelip toparlanmalıydı dünya 24. yüzyılın vebasına yenik düşmüştü insan kalamazdı..

Hikayemiz güncellenmiş, yazım hataları düzeltilmiştir. Gözümden kaçanlar olmuşsa kusuruma bakmayın. Bazı bölümleri daha uzatıp uygun hale getirdim. Yeni kapak resminide umarım beğenirsiniz. ########## Benzeri olmayan bir zombi hikayesi... --------------- Klasik bir zombi hikayesinden çok daha fazlası. Aşkın, heyecanın, korkunun ve duygunun en güzel biçimde işlenmiş hali. --------------- Artık klişe bir hikaye gibi gelse de her zaman dünyanın zombiler altında kaldığını hayal edip ne yapacağımızı düşündüğümüz olmuştur. 17 yaşındaki bir gencin zombi hayalini ve aşkının peşinden gitmesine tanık olacağınız bir zombi hikayesi.. NOT/ Artık hikayemizi Google Play Store'dan hiç bir ücret ödemeden indirebilir, her yerden dilediğinizce okuyabilirsiniz. --------------- https://play.google.com/store/books/details/Alper_Arslan_Zombi_G%C3%BCnl%C3%BCkleri?id=HEveBQAAQBAJ --------------------- " Zombi Günlükleri ™ " © Tüm hakları saklıdır. Çoğaltılması, satılması yasaktır. ------ ---------------