«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο. Κι αν μέλλει από το χέρι σου να διαλυθώ, τότε θα το δεχτω, σαν την πιο απόλυτη, ηδιστη και ολοκληρωτική καταστροφή μου.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτάδι και ύστερα της απάντησε. «Θα έδινα μέχρι και την ψυχή μου για να σε δω να καταστρέφεσαι.» (ΙΙ) ΜΕΡΟΣ : Η ύπουλη μορφή του χάους παραμόνευε, κοιτούσε με φθόνο την ελπίδα. Αδημονούσε να αναδειχτεί για μια φορά εκείνο νικητής. Το μαύρο του άρχισε να βρυχάται. Το κόκκινο της άρχισε να φθυρεται. (ΙΙΙ) ΜΕΡΟΣ : «Έχασες. Θυμήσου, όταν εγκαταλείπεις την βασίλισσα με τέτοιο τρόπο, υποχωρείς.» «Όχι! Ένας βασιλιάς δεν εγκαταλείπει ποτέ! Και εγώ δεν έχω μάθει να υποχωρώ σε τίποτα. Αντιθέτως. Ένας βασιλιάς, κάνει τους άλλους, να εγκαταλείπουν.» Ένοχη απόλαυση - Ολική καταστροφή Don't copy girlwhol0vesbooks© 2021 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

[Υπό Διόρθωση] Adria Nunez. Καλόκαρδο και ανοιχτό πνεύμα. Ευγενική. Γλυκιά. Μέχρι να ξυπνήσεις την σκύλα μέσα της. Η ειρωνεία δεύτερη της φύση. Apollo Armando. Αρχηγός της Ισπανικής μαφίας. Βασιλιάς στο είδος του θα έλεγε κανείς. Σκληρός και άκαρδος. Αλαζόνας και εγωιστής. >Ένας γάμος από ανάγκη. Ένας γάμος ανεπιθύμητος και από τις δυο πλευρές. Μπορεί κάτι όμορφο να γεννηθεί μέσα από κάτι σκοτεινό; Ποσό μπορεί να αλλάξει ο έρωτας έναν άνθρωπο; #1 mafia 10/01/22 #1 greekwattpad 02/05/23 #1 toxic 30/06/23 *Η ιστορία έχει υβριστικό περιεχόμενο όπως και μερικές ακατάλληλες σκηνές .* 1st book in Mafia Feelings series.

Μια μοιραία συνάντηση, δύο αντίθετες ψυχές και ένας άκαυτος πόθος. Εκείνη αρνείται πως θα πέσει πρόθυμα στο κρεβάτι του. Εκείνος της ορκίζεται πως θα την κάνει δική του. Μια ανήθικη συμφωνία που θα πλέξει τις μοίρες δύο ανθρώπων σε έναν επικίνδυνο ιστό μίσους και έλξης. *Αυστηρώς άνω των 18 (περιέχει υβριστικό περιεχόμενο, περιγραφή σεξουαλικών σκηνών και εμπλοκή με ναρκωτικά)

Σταύρωσα τα χέρια μου και έτριψα τα μπράτσα μου Κρυώνω πολύ άλλα σιγά μη του έλεγα Γιώργος "Μη περιμένεις να σου δώσω το φούτερ μου σαν φλώρος να μην ήσουν τόσο ξεροκέφαλοι να έπαιρνες" Πριν προλάβω να απαντήσω έβαλε μπρος το αμάξι Γαμώ πονάει τόσο το κεφάλι μου που αρχίζω να ζαλίζομαι Ξαπλώνω στην θέση και βάζω το χέρι μου στο κεφάλι Ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε τόσο απότομα που αν δεν φορούσα ζώνη θα είχα βγει από το αμάξι Και άρχισε να κοπανάει το χέρι του στο τιμόνι Εγώ τον κοίταγα χωρίς να καταλαβαίνω τι γίνεται Με μια κίνηση έβγαλα την ζακέτα και μου την έδωσε

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου, ενω κάνει έρωτα στην ψυχή σου. ", και ο δυόσμος μπλέχτηκε με το κεράσι. ΟΥΡΑΝΟΣ: "Σε περίπτωση που το ξεχνάς, είμαι η μούσα του Θανάτου καλέ μου.", τα μάτια της τον κεραυνοβολούσαν, ο ουρανός σκοτείνιαζε, "Αν εσύ είσαι η μούσα του Θανάτου mellilla...τότε εγώ είμαι ο ίδιος ο Θάνατος.", η θάλασσα σήκωσε τρικυμία, δεν υπήρχε πλέον διαφυγή... ΠΤΩΣΗ: "Αν δεν βρω τρόπο, τότε θα δημιουργήσω έναν.", η Ιθάκη ήταν που έδινε το ωραίο ταξίδι λοιπόν. "Η πληγή επουλώνεται, το σημάδι μένει.", και ίσως τελικά ο προορισμός να μην είχε τόσο μεγάλη σημασία. ΠΟΝΟΣ: "Μας αξίζει ένας λυτρωτικός επίλογος.", η φωνή της έσπαγε. "Εμείς γράφουμε τον επίλογο μας.", της απάντησε ξέπνοα. Μα γιατί δεν αισθάνονταν λυτρωμένοι; Τελικά, η θάλασσα και ο ουρανός αγγίζονται;

**Κάθε Αύγουστος Εσύ** Η Αριάδνη είναι 18 χρονών ,έμενε στην Θεσσαλονίκη και μόλις πέτυχε το πιο μεγάλο της όνειρο - πέρασε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας .Ύστερα από χρόνια θαμμένα σε βιβλία, ξενύχτια και θυσίες, το καλοκαίρι που της ανήκει επιτέλους ξεκινά. Ο Αύγουστος τη βρίσκει να ετοιμάζει βαλίτσες για το αγαπημένο της χωριό στα Χανιά· εκεί όπου μεγάλωσε η μητέρα της, εκεί που έζησε τα πιο ξέγνοιαστα καλοκαίρια της - όλα εκτός από το περσινό. Αλλά φέτος δεν ανυπομονεί μόνο για τη θάλασσα και τους φίλους.Ανυπομονεί για εκείνον. Ο Δημήτρης. Είκοσι χρόνων, ναυτιλιακά στον Πειραιά, με μάτια που μοιάζουν να ξέρουν μυστικά. Για εφτά καλοκαίρια, οι δρόμοι τους ενώνονται μόνο τον Αύγουστο. Κι ύστερα χάνονται ξανά, όπως τα κύματα που σπάνε και υποχωρούν. Χημεία που δεν βρίσκει ποτέ το θάρρος να γίνει φλόγα. Μα αυτό το καλοκαίρι δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Η σιωπή βαραίνει, η απόσταση μικραίνει και όσα καταπίεσαν για χρόνια, ζητούν επιτέλους να ειπωθούν. Κάθε καλοκαίρι τους έμοιαζε με τέλος. Ίσως, όμως, αυτό να είναι η αρχή. --- Μια ιστορία για όλους τους ανεκπλήρωτους έρωτες

Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.

«Που πας χωρίς εμένα πριγκίπισσα;» «Γιατί με εσένα που πάω;» «Στην κόλαση.» •she is his little princess • ❌DON'T COPY THIS STORY❌ {τα πρώτα κεφαλαία χρειάζονται οπωσδήποτε διόρθωση} 1ο βιβλίο (γράφτηκε σε ηλικία των 15-16)