Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Bilinmeyen Numara: Seni yakaladım, kalbime sakladım. Bilinmeyen Numara: Şimdi geldim güzelim. Bilinmeyen Numara: Sende beni yakala, gülüşüne sakla. Numarayı engellediniz. "Saçmalık." diye mırıldandım. Tamamlandı.

"Bazı aşklar ruhunu yakar... ama o küllerin içinden hâlâ onun adını fısıldarsın." Bal sıradan bir hayatın içinde sıkışmıştı. Ta ki gözleri, onunla sınıfta kesişene kadar. O adam... Çok fazlaydı. Fazla soğukkanlı, fazla bilmiş, fazla... tehlikeli. Ve Bal, yavaş yavaş öğrenmeye başladı: Herkesin kaçtığı şey, bazı kalplerin kaderi olabilir. Adını söylediğinde dudaklarını yakan, sustuğunda içinde yankılanan bir adamdı o. İki gözle bakıldığında bir öğretmen... ama üçüncü bir göz gerekirdi onun kim olduğunu anlamak için. Tutku başladığında, hiçbir şey göründüğü gibi kalmadı. Ne şehir, ne gökyüzü, ne Bal'ın bedenindeki sıcaklık. Aşk dönüştü. Bal dönüştü. Ve hayat... artık eski haline dönemeyecek kadar karanlıkla kutsandı. Ama bazı duyguların bedeli olur. Bazı sevişmelerin kefareti vardır. Ve bazen... doğum, sadece başlangıç değil, cehennemin ta kendisidir. Bal, kaderin en çarpık oyununun içine düştü. İki dünya arasında, iki adam arasında, iki gerçeklik arasında sıkıştı. Ve sonunda öyle bir karar verdi ki, gökyüzü bile nefesini tuttu. Ama tam her şeyin bittiğini sandığında, tanıdık bir ses yeniden fısıldadı: "Ölmene izin verir miyim sandın, küçük öğrenci?" Bu hikâye, bir aşk masalı değil. Bu, kaderin bile yazmaktan korktuğu bir hikâye. Ateşe uzanmış bir ruhun, cennete göz diken bir kalbin ve aşkın en karanlık halinin anlatısı. Bazı insanlar unutulmaz. Bazı bağlar kesilemez. Bazı aşklar... seni sonsuza kadar izler. #1-şeytan #1-sır #1-romantik #1-kurgusal #1-daddy #1-komedi #2-fantastik #3-roman #3-edebiyat

Leyl: Merhaba. Leyl: Baştan söyleyeyim sapık değilim. Leyl: Bugün koridorda günlüğünü düşürmüşsün. Leyl: Okumayı çok istesemde okumadım. Leyl: Hem bulmam benim için iyi oldu, seni ne kadar uzun zamandır sevdiğimden bahsetmeyeceğim. Leyl: Ama benim sana yazmam için bir şans oldu o günlük. Leyl: Yarın sabah sınıfına bırakacağım. Leyl: İyi geceler.

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

0535*: Pişt buraya bak komutan 0535*: ve gelecekteki karınla tanış Küfür içerir! Lütfen rahatsız olucaklar okumasın. UYARI: KÖTÜ YORUM YAPACAKSANIZ OKUMAYIN *** Başlangıç: 10.01.22 00.00 Bitiş: 30.05.23 02.35

24 Krallıktan gelen genç prens ve prensesler için kurulmuş bir Kraliyet Okulu. Ancak acımasız bir suikastçı kendini soyluları teker teker öldürmeye adamıştır. Kaçış yok. Teslim olmak yok. Oyuna hazır mısınız?

sert mafya KİM TAEHYUNG bebeksi bir yapıya sahip olan fakir bir aileden gelen JEON JUNGKOOK'a aşık olur