Mezopotamya topraklarında kazanılan barışa sıkılan ihanet kurşununda birleşen iki kaderin hikayesi.

On yedi yaşım... Gençliğim... Tüm bedenimi ele geçiren gizli yaram. Aşkım, yalnızlığım, hüznüm... . Bir türlü kelimelere sığdırmayı başaramadığım ama tüm dünyama sinsice sızmış adam. Mutluluğa dair tüm hisleri acımasızca etimden koparıp beni boş bir bedene mahkum eden ama bir türlü arkamı dönüp gidemediğim yuvam. Sahi, neydik biz seninle? Kalabalık sokakta yıllar sonra karşılaşan iki tanıdık? Aynı mahallenin beraber büyümüş iki çocuğu? Sevgili? Yıllar sonra gözlerime değen gözlerinde gördüğüm neydi peki? Hasret? Aşk? Pişmanlık? Söylesene sevdiğim neydik biz şimdi seninle? *** Not: Kitabın çalınma ve kopyalama gibi durumlarında yasal işlem başlatılacaktır.

Yetişkin okurlar için uygundur. Hassas içerik ve +18 sahneler içerir. -- Hepimizin içini sıcacık yapacak olan gönülyazı mahallesi, yeni bir aşkı daha sokaklarına karıştıracak. Lara Kozacı üniversite için çıktığı mahallesine seneler sonra döndüğünde artık küçük bir genç kız değildir. Geçmişte fark etmediği şeyler şimdiler de düşüncelerinden, hayallerinden çıkmayacak hale geldiğinde ise görmezden gelmek için çok geçtir. Alparslan Turan Yıldırım, Gönülyazı mahallesinin gözde delikanlılarındandır. Mahalledeki kızların parmakla gösterip kulaktan kulağa fısıldadığı isimlerin başında gelir ancak o gözlerinin aradığı kişi gelene kadar aşkı hayatına almaz. O geldiğinde ise her şey çorap söküğü gibi birbirini izler. Kitap kapağı: matmazel_m 🌹

Arkadaşıyla girdiği iddia üzerine numarasını aldığı garsona mesaj atan Meltem Erge, garsonun kendisine yıllardır platoniği olduğu psikolog Batı Ayvaz'ın numarasını verdiğini fark eder.' 2020 ❝ Meltem Erge: Selam. Meltem Erge: Numarayı verdiğin için teşekkür ederim. Meltem Erge: Arkadaşımla iddiaya girmiştik, herhangi bir garsonun numarasını almam gerekiyordu. Batı Ayvaz: Selam, selam da Batı Ayvaz: Ben kimseye numaramı vermedim. Batı Ayvaz: Doğru kişi olduğundan emin olun lütfen. ❝

Kitabı tamamen düzenlemeye aldım. İlk on bölüm kısa olduğu için uzatıyorum, yazım ve mantık hatalarını da düzeltiyorum. Düzenleme süreci bittiğinde bölümleri yenilenmiş hâliyle paylaşacağım. Kitapların arasında kaybolmak, Firuze için bir kaçıştı. Düzenli raflar, sararmış sayfalar ve eski ciltlerin kokusu... Hepsi dış dünyanın gürültüsünü susturuyordu. Sessizlik alışkanlıktı onun için. Güvenli, tanıdık, kimsenin karışmadığı bir dünya. Ta ki, bir mesaj yanlış kişiye gidene kadar. Ve o kişi, kitapların aksine sessiz değildi. Tahir'in hayatı; gece kadar karanlık, kuralsız ve tehlikeyle örülmüştü. Bir kitap listesiyle başlayan bu tesadüf tanışma, ikisinin de kaderini yavaş yavaş silmeye başladı. Tozlu sayfalar açıldıkça, geçmişin karanlığı satır aralarına sızacaktı. 060625 🕯️

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Bir mahalle Hikayesidir. "Ben sana çocukken düştüm. Büyüyemedim."

Aşk Tutku Şehvet... Gizli yaşam, macera, göz yaşı, komedi... Peri ve Kuzey'in aşk hikayesi. İki zıt insan, bir birleriyle olmak için neleri göze alacaklar? Peki siz bu birbirine zıt iki insanın hikayesini okumaya ve tutkunu olmaya hazırmısınız? ~~~~ Usulca yanına yaklaştım, onun baktığı yöne gozlerimi dikip parmak ucumda yükseldim ve kulağına fısıldadım. "Eşcinselmisin?" diye sordum alayla. Ağzına doğru götürdügü bardakla donakaldı ve yavaş bir şekilde eğilip gözlerini gözlerime dikti. "Ne dedin sen ne dedin ne dedin?!" diye sordu buz gibi bir sesle. "Aslında insanlarin cinsel tercihini sorgulamam ama iki saatir abimi kesiyorsun. Eğer öyleyse, hiç şansın yok diyecektim". Sözlerimi bittirmemle, sırtımın buz dolabıyla buluşması bir oldu. Ben daha ne olduğunu anlamadan kucağına alması, bacaklarımı beline dolaması ve kendini bana bastırması aynı ana tekamül etti. O anda bacak aramda hissettiğim şeyle gozlerim kocaman acıldı. "Küçük Kuzey'in ilgisi sadece benim karşı cinsime küçük ergen". Dili boynumdan başlayıp kulağıma doğru ateşten bir yol cizdi. "Merakını giderebildim mi?" diye sorup kulak mememi dişlemesiyle inlemem bir oldu. ~~~~ Saygıyla ve edeple yorum yapmayacaksanız hiç okumayın. Kimsenin kimseyi kırmaya hakkı yok. Unutmayın bu bir kurgu. Kişinin hayal ürünü. Karşınızda tanımadığınız bir insan olsa dahi gönül kırmayın. Tüm hakları bana aittir çalıntı veya kopyalanmaya karşı derhal yasal işlemler başlatılacaktır. BU HİKAYEDE +18 Sahne mevcut.

Parmak uçlarımda yükseldiğim yerde bir türlü amacıma ulaşamıyordum. Kahretsin niye kısa insanları düşünmezler ki. Son defa ha gayret Özde. Parmak uçlarında tekrar yükseldiğim de kalçamda hissettiğim sertlik ile uzanmış olduğum dolabın kulpunu tutuyordum. saçlarımdan alınan derin nefesle 'Karanfilim'im ne yapıyorsun' diye sordu. 'Mur-at. Bardak alacaktım' 'Çağırsaydın ya' diyerek boynumu öpmeye başlayan adam ile nefesim kalbim de sıkışmış donuk bir vaziyette bekliyordum. Heyecan tüm bedenimi ele geçirmiş saatler önce görmüş olduğu bedenime verdiği tepkiler aklıma ansızın düşüyor sonuç olarak da kızarmama neden oluyordu. Hissettiğim sertlik artmakla beraber resmen tezgaha mıhlanmış gibiydim. O kadar yakındı ki nefes alamıyordum gerçi onun olduğu ortamda hep nefesim kesiliyordu ya. Üzerimden uzanıp aldığı bardak ile 'Al kafanfil' 'teşe-kkür ederim' diye kekeleyerek arkamdan gitmesini umdum. Biraz daha orada kalırsan bayılacak ve saatlerce uyanamayacaktım. Elleri ağır hareketlerle saçlarımı okşadıktan sonra kendine döndürmesi ile heyecandan dolmuş gözlerim, kıpkırmızı olmuş yanaklarım ile tutmuş olduğu ellerime bakıyordum. Elleri çeneme gelip bakışlarımı ona çevirdiğinde önce boynunda ki çiziği gördüm. Tırnaklarımla parçalamıştım resmen. Utancım her geçen saniye artarken bakışlarımı kahvelere çevirdim. 'Yarım kalanı bitirelim' demesiyle elimdeki bardak büyük gürültü ile yerde paramparça olmuştu. Düşen bardak korkumdan mı yoksa ona çoktan teslim olan ruhumdan mı bilinmez ama kararımı vermiştim.............. .................................. Bir gece öncesi..... 'Ben karanfillerden nefret ederdim' deyip burnunu göğüs oluğuma sürtüp derin bir nefes aldı 'Şu kokun için kaç can aldım Karanfil. Mezarıma karanfiller ekilsin' ..................................... ÖZDE&MURAT ............................... Kurgu +18