Kitabı tamamen düzenlemeye aldım. İlk on bölüm kısa olduğu için uzatıyorum, yazım ve mantık hatalarını da düzeltiyorum. Düzenleme süreci bittiğinde bölümleri yenilenmiş hâliyle paylaşacağım. Kitapların arasında kaybolmak, Firuze için bir kaçıştı. Düzenli raflar, sararmış sayfalar ve eski ciltlerin kokusu... Hepsi dış dünyanın gürültüsünü susturuyordu. Sessizlik alışkanlıktı onun için. Güvenli, tanıdık, kimsenin karışmadığı bir dünya. Ta ki, bir mesaj yanlış kişiye gidene kadar. Ve o kişi, kitapların aksine sessiz değildi. Tahir'in hayatı; gece kadar karanlık, kuralsız ve tehlikeyle örülmüştü. Bir kitap listesiyle başlayan bu tesadüf tanışma, ikisinin de kaderini yavaş yavaş silmeye başladı. Tozlu sayfalar açıldıkça, geçmişin karanlığı satır aralarına sızacaktı. 060625 🕯️

"Doğru kız olduğuna emin miyiz?" "Eminiz." Cevabı oldulça netti. "Nasıl?" "Kırmız elbise giydiğini söylemişti." "Sahilde bir tek kırmızı elbise giyen, bu kızdı yani?" "Evet," dedi, "Bir tek oydu" Yalan söylüyordu. Sahil boyu beş tane kırmızı elbiseli kadın saymıştı. Ama o neyi aradığını biliyordu. Bu yüzden eliyle koymuş gibi bulmuştu onu. Aradığı bir kadın değildi. Aradığı; enkazdı. Kendi çabalarıyla diktiği binanın enkazında kalan bir kızdı.

20. yüzyılın ilk yarısında, Büyükada'nın meşhur konaklarının birinde filizlenen gizli saklı bir aşkın hikayesi. (...) "Ne yapıyorsunuz?" "Aşekayı söküyorum." Bakışları eldivenli ellerin söktüğü uzun sarmaşıklara yöneldi. "Fakat çok güzel görünmüyorlar mı?" diye sordu merakla. "Ne zararı var ki?" "Olmaz mı?" dedi adam abartılı bir tavırla. Müteakiben kovası dolunca alıp iki metre ötedeki bir diğer ağacın dibine geçti, Hülya da onu takip etmişti. "Güzelliğe aldanmamak gerek hanımefendi, güzellik yanıltıcıdır." "Doğru." diye onayladı onu genç kız dalgınca. "Aldanmamak gerek." "Bu sarmaşıklar ağaçların gövdelerine usulca dolanır. Pek de güzel dururlar ha. Lâkin bir bakarsınız mendeburlar iliğini kemiğini kurutmuş koskocaman çınarın. Geriye kof bir kabuktan ötesini de bırakmamış, her bir nimeti kendisine almış."

Siyah Sancak timi Kasap kod adlı teröristi yakalamak için baskın yaptıkları mağarada esir düşerler. Fakat her zamankinin aksine teröristler işkence yapmaz, onları öldürmezler. Kasap askerleri Akrep kod adlı başka bir teröriste götürür. Siyah Sancak timinin komutanı Barbaros Kalkanı orada bekleyen kötü bir sürpriz vardır. Çocukluk arkadaşı. İlk aşkı. İlk kalp yarası. Akrep kod adlı terörist hayatta kalmaya çalışırken tutunduğu tüm güzel anılarındaki o küçük kız çocuğudur. {28.05.2024}

🍂 'Geçmişi kirli olanın, geleceği temiz olmaz.' 🍂 Elvan Navaslı, geçmişi sessizliğe gömülmüş güçlü bir kadın. Aşka, en çok inandığı adamın ihanetiyle yıkıldığında, ardında her şeyi bırakıp karanlığıyla yüzleşmeyi seçti. Kalbini mühürledi, işinin başına geçti... Ta ki, yeraltı dünyasının adı fısıltılarla anılan adamı, Kağan Ravşan ile yolları kesişene kadar. Bir imza ile başlayan ortaklık, kurşun kadar soğuk; ama kalp kadar sıcak bir savaşa dönüşecekti. Bazı aşklar tutulmaz... bazı yaralar da unutulmazdı. Kimi kurşun ise öldürmezdi lakin süründürürdü. ... Kitabın ismi ilk ve tektir, başka kurgularda kullanılmasına iznim yoktur. ...

Ankara'nın kalabalığından Mardin'in kadim taş sokaklarına savrulan Ruhefza, babasının borçları yüzünden eski bir dostunun oğlundan yardım istemesiyle kendini Miran Kandemir'in hükmü altındaki bir dünyada bulur. Miran'ın sertliği, suskun ama buyurgan bakışları ve tavizsiz karakteri Ruhefza'nın kırılgan ama isyankâr ruhuna çarparak büyük bir yangını başlatacaktır. Ama kader ona en büyük ihaneti babasının dilinden fısıldayacaktır: Miran'ın babasını öldüren, kendi babası Mustafa'dır. Mustafa, kızı için son bir iyilik yaptığını düşünerek onu "bir ay sonra döneceğim" diyerek Miran'ın konağına bırakır ve sessizce ortadan kaybolur. Ruhefza, babasının sözlerine güvenerek konakta kalmaya razı olur, ama bu konağa girerken bir gün oradan asla çıkamayacağını, Miran Kandemir'e mahkûm kalacağını henüz bilmemektedir. Miran ve Ruhefza birbirleriyle sürekli sürtüşür, Mardin'in katı gelenekleri arasında sıkışıp kalırlar. Miran, Ruhefza'nın hayatına en ince detayına kadar karışırken aralarındaki gerilim karşı koyamadıkları bir çekime dönüşür. Derken Mustafa yaralı halde konağa geri döner ve son nefesinde Miran'ın gözlerinin içine bakarak "Kızımla evlen, bu son isteğimdir" der. Ruhefza dehşete düşer, Miran karşı çıkar ama Mustafa'nın ölümü, konağın duvarlarına ağır bir vasiyet gibi çarpar. Miran ve Ruhefza istemeden de olsa evlenirler. Bu evlilik, ikisi için de bir cehennemle bir cennet arasında sıkışmış bir sınavdır. Birbirlerine sert ve acımasız davranırlar, kalplerindeki sevgiyi kabul etmemek için direnirler. Ancak en büyük kavgalarının ardından kırılan duvarlar, ikisini de birbirlerine aşklarını itiraf etmeye mecbur bırakır. Mutlularken kader son darbeyi vurur. Miran, babasının katilinin Ruhefza'nın babası olduğunu öğrenir. Artık aşk, ihanete; tutku, intikama; huzur, cehenneme dönüşür. AŞK-I FEVERAN

Bir anlaşmalı evlilik kurgusu********* Tüm dünyayı dolandım, tüm nehirlerde yıkandım. Bir kalp bulabilmek için... İzin ver kendi kalbimi bırakayım ayaklarının dibine. Kaşlarından süzülen yağmur damlasını kıskanıyorum. Parmaklarını konan kelebek, saçlarında gezinen rüzgar olmak istiyorum. Bu değersiz et ve bir gün onu terk edecek titrek ruh, sana feda edilecek basit bir hediye sadece. Sesim yok olana kadar senin için şarkı söyleyeceğim.

Armina Aksoy, hayatını mantık ve düzen üzerine kurmuş, zeki bir doktordur. Ama bir sabah, en güvendiği kişi tarafından ihanete uğradığını öğrenir. Eşi Yalaz'ı ve Berrin'i öpüşürken görmesiyle dünyası altüst olur. Acı, öfke ve ihanetle dolu bu an, Armina'yı beklenmedik bir yolculuğa sürükler: intikam mı, yoksa kalbini tekrar mı açacak? Aşk, ihanet, sırlar ve gölgeler... Armina'nın hikayesi, okuyucuyu tutkulu ve karanlık bir dünyaya davet ediyor.

Narin karabay: Hayata bir sıfır geride başlamış, tüm zorluklara inat kendi kanatlarıyla uçmayı başarmış, narin ama güçlü bir genç kadın. Öksüz ve yetim büyüdü, çabalarıyla tıp okudu ve memleketi mardinde aile hekimi olarak göreve başladı . Onun hayatı, sadece hastalarına şifa dağıtmakla sınırlıydı. Ancak o, farkında bile olmadan, çoktan bir Ağa'nın kalbine düşmüştü... Boran Arslanoğlu: Karşısında dağların bile saygı duyduğu, sert, acımasız ve sözü kanun sayılan Düşman Aşiretin Ağa'sı. Boran için hayat, aşiretin onuru ve toprakların güvenliğinden ibaretti. Ancak kimsenin bilmediği bir sır vardı: Boran, Narin'i, yani düşman aşiretin yetim kızını, uzun zamandır uzaktan izliyor ve ona delicesine aşıktı. Aşkını kalbine gömdüğü sırada, kardeşlerinin beklenmedik kaçışı onu korkunç bir kararın eşiğine getirdi: Berdel. Boran, kaderin bir oyunuyla, kalbini çalan kadını bu sefer kendi evine, zorla da olsa, gelin olarak getirmek zorundaydı. Narin, masumiyetin ve bilgeliğin timsali, karşısında duran bu heybetli adamdan, Ağa Boran'dan çok korkuyordu. Ancak bilmediği şey, bu zoraki esaretin Boran için bir ceza değil, gizli bir aşka uzanan çaresiz bir köprü olduğuydu. Zoraki bir evliliğin gölgesinde, iki zıt kutup. Biri korku ve çaresizlikle doluyken, diğeri yanan bir aşkın ateşiyle kavruluyor. Boran, bu zoraki esareti, Narin'in kalbini kazanacağı bir aşka dönüştürebilecek mi? Yoksa Narin, Ağa'nın gizli aşkını fark ettiğinde, bu aşk onu daha çok mu korkutacak?

Başını yana eğerek ellerindeki kana baktı. Elleri kanlıydı. Yine. Duygudan yoksun gülümsemesi dudaklarında can bulurken ellerini suyun altına uzattı. Orman yeşili gözleri aynadaki yansımasına takıldı. Hiç de ölüyor gibi görünmüyordu. Oysa ölüyordu. Kimse görmese de, anlamasa da ölüyordu. Sevdiklerini koruyamamak onu öldürüyordu. Kardelen Keskin acımasız bir kadındı. Yaşamdan vazgeçmişken eline tutuşturulan silaha sıkıca tutunmuş, yer altının karanlık kraliçesi olmuştu. Tetiği çekerken düşünmezdi. Pişman olmazdı. Vicdanı sızlamazdı. Bu sayede yanına aldığı dört kadınla birlikte insanların hem korktuğu hem de saygı duyduğu biri olmuştu. Bakışları saatler önce sevdiği adam tarafından öpülen dudaklarına indi. Hayatının neredeyse yarısını severek geçirdiği adamı öpemiyorken o saygının anlamı neydi? "Sevgini saygına kurban ettin, Kardelen Keskin. Yaşa şimdi yaşayabildiğin kadar."