«Εκείνη, έχει επιλεξει ενα επάγγελμα από τα δυσκολότερα, όχι μόνο από τη φύση του αλλά και από το γεγονός πως θα τη φέρει αντιμέτωπη με κάποιες άλλες πτυχές του εαυτού της που δεν θα ήθελε να θυμάται. Σε καμία περίπτωση όμως δε πίστευε πως μπορεί να γίνει δυσκολότερο όμως το ηξερε κι εκείνη πως ήταν η μοναδική της επιλογή, δε θα της ταίριαζε τίποτε άλλο περισσότερο. Εκείνος, σε όλα του τέλειος, άριστος θα έλεγε κανείς. Τα καλά ομως δε κρατούν για πάντα. Βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με μια μεγάλη ποινή, όμως δε φαίνεται να τον απασχολεί, άλλωστε ήταν επιλογή του. Δε τον νοιάζει γιατί επέλεξε τη φύλαξη μόνος του». Μια ιστορία για μια αστυνομική εγκληματολόγο και έναν βαρυποινίτη όπου θα έρθουν αντιμέτωποι στους κρύους θαλάμους του ανακριτικού δωματίου. Επέλεξαν να βρίσκονται εκεί και τώρα η ζωή επιλέγει γι' αυτούς.

Εγώ, εσύ και ένα καλοκαίρι. ⭑･ﾟﾟ･*:༅｡.｡༅:*ﾟ:*:✼✿　　✿✼:*ﾟ:༅｡.｡༅:*･ﾟﾟ･⭑ Η Αμάρυλλις, μια ζωγράφος που άλλοτε έβλεπε τον κόσμο μέσα από τις πιο φωτεινές αποχρώσεις του, επιστρέφει στη Γαύδο αναζητώντας γαλήνη· μια γαλήνη που η ζωή της στέρησε με τρόπο κατακλυσμιαίο. Ο Μιχάλης, ένας άνδρας που είχε μάθει να θριαμβεύει, βλέπει τον κόσμο του να διαλύεται, μόνο και μόνο για να καταλάβει πως δεν του ανήκε ποτέ. Στρέφεται ξανά στη δουλειά του, στο επόμενο μεγάλο έργο του -κι αυτό το έργο τον φέρνει στη Γαύδο. Εκείνη είναι το λευκό, εκείνος το μαύρο. Και το μαύρο, πάντοτε, μοιάζει ικανό να καλύψει το λευκό. Εκτός κι αν το λευκό προλάβει να λάμψει, να το διαπεράσει, να το μεταμορφώσει. Και τότε... γεννιέται το γκρίζο. Shoutout στην @kastadiaverse για το εξώφυλλο.

Απρίλιος 1967 Ήταν Άνοιξη, ξημέρωνε μέρα Παρασκευή και ξάφνου όλα έγιναν ζοφερά. Ήταν Άνοιξη, η τελευταία. Ξημέρωσε Παρασκευή και έκτοτε μας τύλιξε σκοτάδι. Και απελπίστηκα, ώσπου διάβασα, ότι μετά το σκοτάδι, έρχεται πάντα το φως. Πράξη πρώτη: Θα ονειρευτώ τις μέρες του φωτός και ξάφνου θα είναι πάλι Άνοιξη. Φεβρουάριος 1973 Κι όταν σε είδα για πρώτη φορά, χαμογέλασα και σκέφτηκα ότι μέσα στο καταχείμωνο με βρήκε η Άνοιξη. Ξάφνου ευτυχία με πλημμύρισε και ευχήθηκα αυτό που ένιωθα ποτέ να μην τελειώσει. Πράξη δεύτερη: όλη η ελπίδα του κόσμου γεννήθηκε στα μάτια σου. Νοέμβρης 1973 Βράδυ Παρασκευής, ξημέρωνε Σάββατο, και εσύ βρισκόσουν απέναντι μου. Με κοίταζες με όλο το φως και το σκοτάδι που είχες μέσα σου, και ξάφνου σκέφτηκα ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα. Ώσπου το χέρι σου σηκώθηκε, τα συνθήματα έπαυσαν, το βλέμμα σου με απαρνήθηκε. Η τελευταία πράξη είχε ήδη γραφτεί: η ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη, τη σκότωσες εσύ, μαζί με εμένα. Φαίδρα - Πέτρος All Rights Reserved 2025 ©

Δαλιδά, για τους λιγοστούς φίλους. Λίδα με γιώτα για τους πελάτες που κατατρώνε την ψυχή και το κορμί της. Δάλια, σύντομα και γρήγορα για τους γονείς της που λείπουν. Και στα χέρια εκείνου... Νεράιδα και φώς, αγάπη και έρωτας. Από την κοσμική Αθήνα και τις εκδηλώσεις στα πανάκριβα εστιατόρια, στα σοκάκια των Εξαρχείων. Το αγαπημένο του Armani κουστούμι, μπερδεύεται με τα αγαπημένα της κίτρινα all star. "Όνειρα χρόνια μετρημένα, σε ένα κρεβάτι ξεχασμένα. Και μια υπόσχεση εκείνου, που έμοιαζε με έξοδο κινδύνου."

Η Ηρώ Βιτάλη ήταν 21 χρονών όταν έπρεπε να ξεκινήσει τη ζωή της από την αρχή. Μέχρι τότε η ζωή της βρισκόταν μέσα σε ένα γήπεδο στίβου, ένα λάθος την κράτησε για μήνες μακριά από το γήπεδο και δεν επέστρεψε ποτέ πίσω σε αυτό. Στα 23 της νόμιζε πως δε θα επέστρεφε ξανά στο τερέν μα ακόμη δεν είχε κρεμάσει τα παπούτσια της. Ο Ηρακλής Δενδρινός στα 27 του χρόνια είχε στεφθεί δύο φορές χρυσός ολυμπιονίκης, η προετοιμασία του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν σκληρή και δεν άφηνε τίποτα και κανέναν να του αποσπάσει την προσοχή. Το τερέν του στίβου ήταν το σπίτι του και εκεί έδειχνε την αξία του. Τα καλοκαίρια τους τα περνούσαν στα ελληνικά νησιά και λίγο πριν φύγουν για αυτά μια γλυκιά γεύση έμεινε στα χείλη τους, αυτή του παγωτού. Ένα όμορφο διάλειμμα πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες για τον Ηρακλή και μία περιπέτεια άνευ όρων για την Ηρώ. Μέχρι να βρεθεί η αγαπημένη τους γεύση...

Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// 2022

Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.