Bir okulda intihar ve cinayetlerin ardı ardına geldiği, ama ne olursa olsun okulun mühürleme kararı almadığı bir okulda olmak ister misiniz? "Yurtiçi Koleji" okulunda yaşanan bu olaylar bütün haber mensuplarına konuk olmuştu. Cinayetlerin işlendiği bu okulun mevcudu yavaş yavaş azalırken polisler ve yetkililerin okulu mühürleme kararı almaması iyice odak noktası haline gelmişti. "Sizce bu okulda neler oluyor?"

Gazete araştırmacıları Ezgi ve Buğra, patronları olan Engin Bey, bu otelde araştırma yapmalarını ve otel hakkında bilgi toplamalarını ister. Fakat otelde dehşet verici bir olay yaşanır. "Sırlarla dolu bir hikaye" Saklı Otel'deki yaşanan olaylara inanamayacaksınız, hazırsanız hikâyedeki gizemi çözelim...

Çocukluğumdan beri günlük tutmayı sevmemişimdir. Ancak öğretmenlerin zoruyla tutulan günlüğümü yazarken bile ne kadar gereksiz olduğunu düşünürdüm. Çünkü her gün aynı şeyleri yapan birinin günlüğü sadece tek sayfadan ibaret değil midir. Aslında duygularında yazılması gerekir ama birinin eline geçip okuması korkusuyla onları bile yazamazsınız o günlüğe. Duygular senelerce birikiiiir birikir. Artık biriktirmek istemedim. Öyle yüzlerce, binlerce kişi okusun çok beğenilsin diye bir kaygı taşımıyorum. Sadece aklımdan geçenleri ve anılarımı kaydediyorum...........

Acıları içinde büyüyen, acıları içinde yaşayan iki genç; Tolga ve Defne. Acılar içinde yaşamaya devam ederlerken en sonunda bir yol onları buluşturur. Bu yol onların yoludur, bu yol acılarının son bulacağı yoldur. Acılar içinde başlayan hikayemize renk katmaya hazır mısınız? Tolga ve Defne'nin hikayesine hoşgeldiniz...

Ve karşımda Aras Kandemir tüm şıklığı ve göz alıcılığıyla duruyordu Ne yalan söyliyim bir baktın mı tekrar bakmak istiyeceğiniz tiplerdendi ama bu zorla evlendiğim gerçeğini değiştirmiyordu Arasın ağzından ilk çıkan cümle anneme bakarak "Dışarı çık" demek oldu. Bense şaşkın şakın anneme gitme der gibi bakıyodum. Ama annem ne yazıkki beni şaşırtmadı ve odadan çıktı...

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."