Hasret çekmek zordur derler. Peki 6 yıl boyunca hasret çekmek? Hasretin azı çoğu olmak. Beklemek her zaman zordur. Önemli olan nasıl beklediğindir. Asena, 6 yıl boyunca bir kokuya hasret yaşayan genç bir hemşire. 6 yıldır pencere kenarında bir haber bekledi. Televizyonda çıkan her şehit haberinde "Acaba bu sefer o mu?" diyerek koştu. Her gün gözlerini kapadığında bir çift göz belirdi. Bazenleri ağlayarak bölündü uykusu. bazı geceler hiç uyumadı bile! 6 yıl boyunda tek bir haber bekledi: O yaşıyor mu? Onun Ay Yıldızlı tabuta bile gelmesine razıyken, ondan habersiz yaşamak cehennem azabı gibiydi. Mirsat, 6 yıl önce sınıf dışı bir göreve giderek izini kaybettirdi. O ve timi tek başlarında dağlarda dolandı. Günlerce aç susuz kaldı. Her Türk gibi o da Vatan'ı için canını vermeye hazırdı. Fakat geride bıraktıkları onu yaşamaya zorluyordu. Ailesi, arkadaşları ve en önemlisi de Asena'sı... Ondan ayrıldığı gün hâlâ gözünün önünden gitmezken yumruğunu kalbine vurup "Vatan Sağ Olsun!" diyerek kendini avuttu. Asena'dan sürekli haber aldı fakat bunlar yetersiz kaldı. Onu kendi gözleri ile sağlıklı görmedikçe yangını sönmedi. Ve o büyük gün geldi çattı. Asena ile hasret giderdikleri gün... Cennete düştüğünü hissediyordu ikisi de. Peki ya bu cennet ne kadar uzun sürecek. 10 yıl mı? 50 yıl mı? Sonsuz? Ya da birkaç ay... Hadi gelin de bunları da beraber görelim. Asena ve Mirsat tüm benlikleri ile hazır. Peki siz onların hikayesini okumaya hazır mısınız?

Asker'in Sevda'sı ve Bana Ellerini Ver kitabımdan sonra yeni bir kurguyla daha karşınızdayım. Yine bir hemşire ve asker hikayesi. •Umut sizce her şeyi düzeltebilir mi? •Çaresizliğin çaresi var mıdır? •Bir kalp kırığı ne zaman geçer? •Kırılan kalp düzelir mi? •Bir aşk yıllar geçse de devam eder mi? •Birinden vazgeçmek bu kadar kolay mı? Bunun gibi ve buna benzer bir sürü sorunun cevabı kitabımda sizleri bekliyor. Umarım kurgumu beğenirsiniz. Yorum ve votelerinizi bekliyorum. Keyifli okumalar...

🇹🇷💕 Ben Sevda Yılmaz. Doktor Sevda Yılmaz. Bu zamana kadar yılmayıp, pes etmeyip doktor oldum. Nice hayatlar kurtardım. Nice canlar iyileştirdim. Karşıma çıkan her insanın yarasına merhem oldum. Ben mahallenin süper ablası Sevda'yım. Her çocuğa yardım eden, düştüğünde yarasına yara bandı yapıştırandım. Oyunlarını kurar, çocukları bir araya toplayandım. Aralarında küslük olmasına engel olandım. Ben küçük Gökhan'ın aşkıyım. Yetimhane köşelerine bir başına iken karşısına çıkan annesiyim. Öz annesi gibi olmasa da ona annelip edip anne hasretini giderenim. Ben Hayat'ın Sevda'sıyım. Annesinin cenazesinde ona ağlayacak bir omuz oldum. Yıllardır aradığı dostuyum. Ben Prenses Sevda'yım. Abimin biricik prensesiyim. Babamın yokluğunda abime beceremesemde babalık yapanım. Ben annemin güzeller güzeli minik kuzusuyum. Babam yokken ona kol kanat gerip ona yaren olanım. Ben aslında hiçkimseyim. Ben kimsenin hayatında hiçbir zaman 'iyiki varsın' ı olamadım. Ben bu hayata gelen en gereksiz ve boş kişiyim. Bu hayatta yaşamak için hiçbir nedeni olmayan, günlerini sadece zaman geçsin diye geçiren ve elini değdirdiği her şeyi solduran, öldüren bir hiçim. Ben kendi hikayesinin bile kahramanı olamayan birisiyim. Evet ben aslında Hiçkimseyim.