Sıkıntıyla iç çekti genç kadın. "Şu köye eski çorapçı bile gelse evlencem!" Sözcükler sihirlidir derler ve bazen söylediğin o söz senin kaderin olur. Fatma yaşadığı peş peşe acıların ardından ettiği o cümlenin gerçek olacağını nereden bilebilirdi ki?

Akyazı'da sırlar, hiçbir zaman sır olarak kalmaz. * 18 yaşındaki Mira Altınok ikiz kardeşinin aksine kural tanımaz, asi bir kızdır. Yaşadığı bir hayal kırıklığı sonucu doğup büyüdüğü Akyazı kasabasını terk etmek zorunda kalmıştır. Yaklaşık bir yıl sonra kasabaya geri döndüğünde karanlık zamanların geride kaldığına olan inancı tamdır. Ve sonra günlerden bir gün, bir katilden bilmeceler almaya başlar. * Lina Altınok ailesinin pırlanta çocuğudur. Kusursuzca piyano çalabilir, derslerinde her zaman başarılıdır, herkese karşı kibardır, kendi gibi popüler bir erkek arkadaşı vardır. Hayatı tam anlamıyla mükemmeldir. Ailesinin ona koyduğu kurallara her zaman uymaktadır. Biri hariç: kasabanın en zengin ailesinin serseri oğlu Egemen'den uzak durmak.

Bir varmış, bir yokmuş. Karanlıktan canavarlar çıkarmış, hepsi öldürmek için var olmuş. Zaman zaman içinde, kandan kubbeler İstanbul'un göbeğinde. Bir varmış, bir yokmuş, bu şehirde en çok ölüler konuşurmuş. Gök yer üstünde, bil bakalım sıra kimde? Ne var olmuş, ne yok olmuş. Doğru bildin, sıra sende. Av Zamanı efsanesi yenilenmiş bölümleri, daha sağlam kurgusu ile geri dönüyor. Keyifli okumalar.

"Çok özledim,"diye mırıldandı, dudakları boynumu talan ettiği sırada. Dokunuşu,beni ilk önce en uç noktaya çıkarsa bile ardından hakikat kanatlarımı kırdığında ben,yere sertçe çakıldım. "Sana dair her şeyi özledim..." Alt dudağı,köprücük kemiğimden çeneme doğru sürtünerek süzüldü. Kasıklarımda başlayan,bedenime uyarılar veren yoğun istek üzerine kendimi sıktım. Sırtımı kapıya daha da verip oradan güç alarak ayakta kalmaya çabaladım. "Gelmeyeceğim demiştin,"dedim. Gitmeden günler önce dönmem diyen adam şimdi kanlı,canlı karşımda duruyordu. Onu bir daha göremem sanmıştım,benim için hatıra kalır sanmıştım. Ancak öyle olmadı. "Karımı almaya geldim, evime götürmeye." Sehven Altan, ilk gördüğü an aşık olduğu adamla evlendiğinde her şey masallarda olduğu gibi yaşanır sanmıştı fakat kendi hikayesini yazan biri olacağından habersizdi. İlk kez sevdi. İlk kez incindi. İlk kez gidenin ardında kaldı. Bekledi. Günlerce. Vazgeçti. Her şeyden. ZAYNAHARA'DAN

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Mattel onu ve onunla ilgili her şeyi seviyordu ve bunu kendisine bile yüksek sesle itiraf etmek istemeyeceği kadar uzun yıllar geçmişti. Şimdi karşısındaki kadın da dâhil tüm dünyanın ona olan bağlılığını bilmesini istiyordu. Upuzun hayatı boyunca tek bir pişmanlığı bile olmayan adam şimdi onun yanında olmadığı onca yıl için kendine lanet edecek denli pişmandı. Onun zarif elbisesini çıkarırken ortaya çıkan teninin her santimine, vahşi arzularını ve çoğunlukla da bağlılığını gösteren öpücükleri bırakırken bundan sonra onu bırakmayacağının yeminini ediyordu ve okşayışlarıyla ona adeta tapıyordu. Anabelle sonunda onun gerçekte kim olduğunu ve ona karşı neler hissettiğini öğrenecekti.

Eski kocanızla bir yazlıkta kilitli bırakıldığınızı düşünün. Üstelik ondan ölesiye nefret ediyorsunuz. Rüya ve Yiğit başarısız bir evlilik sonunda çareyi boşanmakta görmüş ve birbirlerinin hayatından sonsuza dek çıktıklarını zannetmișlerdi. Ta ki arkadaşları onları iki sene sonra bir yazlıkta kilitleyene dek. *** Başlangıç tarihi: 26.06.2022

⚓️ Nilüfer, ismi gibi bataklıkta yetişen eşsiz bir çiçek. Yaşadığı hayat sebebiyle çoğumuzun anlayamayacağı kadar sevgiye muhtaç. Kalbi ise yaşadığı o bataklığa rağmen tertemiz. Onun için hayat, bir gece vakti çalıştığı bardan çıkarken mahallelinin kurduğu tuzak yüzünden kuzeni tarafından darp edilmesiyle başlıyor. Hem iyi ki hem keşkesi olacak insanlarla ilk defa o gece tanışıyor ve gizem, aşk, sırlarla dolu karanlık bir dünyaya adım atıyor... Kitabı okuyacaklar için bataklığa hoş geldiniz. Burada lotus çiçeğinin etrafını saran çamurlu yollara ve pis kokulara hazır olun. 🪷 Masanın üzerine iki küçük bardak, bir şişe rakı ve su bırakan adam içten bir tebessümle yanımızdan ayrıldı. "İçmem ben." Dedim hızlıca. "Hiç içmedim." "Barda çalışıyorsun," telefonunu masaya bırakarak rakı şişesine uzandı.Yüzünde benimle alay ettiğini belli eden gülümsemesini sabit tutarak bardaklara iki parmak kadarınca rakıyı paylaştırdı. "Hiç alkol almadın mı?" "Hayır." Dedim kaşlarımı yukarıya dikerek.Rakı şişesini masaya bırakarak bu kez su şişesini eline aldı. "İyi." Dedi, su ve rakının birbirine karışmasını sağlayarak. "İçtiğin ilk yudumun ardından yalanını karıştırmadığın yüz ifadeni merak ediyorum." "İçmeyeceğim." Ayrıca neden yalanı öne sürmüştü ki? "İçeceksin.Her şeyin bir usulü vardır.O usule uymalısın." "Ne usulü?" Merak içinde bekledim yeni bahanesini. "Rakı ve balığı ayıramazsın." Dedi. "Balıktan çaldığın o deniz için bu rakıyı içmen gerekiyor." Gülmemek için dudaklarımı ısırdım. "Ne yapacak balık, karnımda mı yüzecek?" Güldü.Ama o benim gibi gülüşünü saklamadı. Parmaklarını rakı bardağının etrafına sarıp dudaklarına götürmeden hemen önce "Onu da balık bilir." Dedi.

Yetişin içeriklidir! Dudakları, dudaklarımda kendini daha da sertçe belli ederken, yaşadığım arzu ile parmaklarım daha da battı, kolundaki sert tenine. Bedenimin her bir tarafı cayır cayır yanıyor,içimde bir yerlerde volkan patlıyordu. Lavlar,ruhuma bulaştığı an,ruhum yine kendini onda buldu. Sağ avcuyla kalçamı sertçe sıktığında onun ağzının içine istekten koyulaşmış sesimle inledim. "Gitmene izin vermeyeceğim,"dedi, dudaklarını çeneme dokunduğu an. Sesi emri vermiş, uygulamak için hazırda bekliyordu. "Benden kopup gitmene izin vermeyeceğim,Ela. Kendi ayakların ile bu evin kapısına sen gelmiştin, bunun için bir nedenin vardı. Şimdi de gitmemek için bir nedenin var. Beni ardında bırakma,beni nefessiz bırakma. Gönlümü çeldin be yavrum." Kurgu,1989 yılında Bulgaristan'dan zorunlu göç ile Adana'ya gelen bir kadının hikayesini ele almaktadır. N.K.🕸️

"Her zerreni istiyorum,"dedi, bedenime yürüyerek. "Seni,bana katmak istiyorum." "Kat,"dedim, cesurca. Onu istiyordum,hep olduğu gibi. Hep olacağı gibi. Onu her yerde istiyordum ve o benim her yerimdeydi. Aklımda, kalbimde... O,bendi. Düşündüğüm aksine arkama geçen beden ve hemen ardından bedenimde hissettiğim istek üzerine derince yutkundum. Kalçamın biraz üstünde bana baskı yapan ereksiyonu üzerine gözlerimi yumdum, dayanamadım. Söz konusu o olunca iradesiz biri oluyordum. "Gözlerini aç ve tam karşındaki aynaya bak,"dedi, nefesini kulağımın arkasına üflediği sırada. Kolumdan tutup olduğum yeri değiştirdi,bununla birlikte gözlerimi aralamak zorunda hissettim. Küçük bedenimin arkasında onun iri bedeni, yıkılmaz bir dağ gibiydi ve ben,o yıkılmaz dağa sırtımı yaslamıştım. Ona güvenmiştim,hep olacağı gibi. Siyah saçlarım,iki yana düşmüş az da olsa çıplaklığımı gizlemeye yetmişti. Askıları olmayan beyaz iç çamaşırım, sadeydi lakin bedenimde farklı duruyordu. Galiba... Seksi. "Bu gece aklını alacağım,"dedi, kulağıma doğru ama gözleri aynada benim gözlerime tutunmuştu. (Yetişkin içerik ve argo kelimelere yer verilmiştir!🥀)