O soğuk kodes demirlerini tutan ellerin nasırlaşmışta ne olmuş, ölmedin ya! Ruhun iki paragraf, bir madde, üç satırla umutsuzluğa hapsedilmişte ne olmuş, ölmedin ya! Göz altların çökmüşse, Nefeslerin yitip gitmeye gebeyse, Ruhun özgürlüğe bu denli yakınsa.. Üstümde hayatın kanlı lekesi, Tuttuğunu koparamayan aptalların silsilesi, Kahrın cümle gariban üzerine hükmedişi... Ne sanıyordu insanoğlu doğarken bu dünyaya Mutlu olan kimdir bir bak etrafa Tanrının sokağa terk ettiği bir köpek eniği hissi, Yalnızlık senfonisi dünyanın etrafını saran, atmosfer değilki.

•|Aile-Abi kurgusu|• Bir baba daha ne kadar acı çekebilir? Bir kız daha ne kadar susabilirdi? Bir abi,kardeşine en son ne zaman sarılabilirdi? Her seven, sevdiğinin kalbine girebilecek miydi? Bir acı insanın yüreğini daha ne kadar kahredebilirdi? Her acının bekçisi,Lâl olmaya tutsak mıydı? ** ** ** Kitabımda olan her bir cümle bana aittir.Çalınma durumunda,çalan kişinin kitabı şikayet edilecektir, Wattpad'e bildirilecektir. |KİM BİLİR?|

"Öldü dedim ya, kaybettim. Hayallerimi onunkiler ile gömerken, onun hayallerini gerçekleştirdim. Sonra zaten hayallerimin de hayatımın da yalanlardan ibaret olduğunu öğrendim. Ve bir gün kendimi Ela gözlerinin içinde gördüm, hayatım yeniden başladı sanki. Bal'ım oldun.." . . "Varlığımın sonunda, gitar tellerinin arasından çıkan her nota Melodilere karışmış olarak gözlerimi kapatacağım. Ölsem de şarkılarımda bul sen beni. Sesimde yaşa aşkımızı, yanıma geleceğin vakte kadar. Şimdi hoşçakal, şimdi sen uyuyana kadar ben gökyüzünden ilaç olan gülüşünü izlicem.."

22 yıl... Belki yolun yarısıydı belki de her şeyin başlangıcı... 22 sene önce verilen yanlış kararlar, yapılan hatalar, göz ardı edilen gerçekler... Karşınıza aldığınız kişi en fazla ne kadar ileriye gidebilir? Küçücük bir bebeğin hayatı ailesi hariç kimin umrundadır ki? -22 yaşında bir doktorun gerçek ailesine kavuşma hikayesi... . |02.05.21| -Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır.

Hayatta herkes'in önceliği olan bir kişi vardır ya da hayatta herkes'in önceliği olduğu bir kişi vardır. En azından genelinin öyledir . Ama bazı istisnalar olur kimse önceliği olmayan ya da kimsenin önceliği olmayan kişiler . Mesela ben... Belki de sen ... Ben kim miyim ? İnan bana bende bilmiyorum çünkü ben kim olmam istenilirse o oluyorum. Hayat benim hayatım ama kararları ben vermiyorum.Yaşayan benim ama benim istediğim gibi yaşamıyorum. Yaşayamıyorum... İzin vermiyorlar... Ben çocuk yaşta ama yaşlı olanım... Ben sürekli yatan ama yorgun olanım... Ben konuşkan ama sessiz olanım... Ben kalabalıkta ama yalnız olanım... Ben sosyal ama içine kapanık olanım... Ben hayatta ama ölü olanım... Kimseyi üzmemek için çabaladığı halde herkesin üzdüğü olmaktan , Yalanı sevmediği halde yalan bir hayat yaşayan olmaktan, Kendi hayatımda herkes senarist olurken başrol bile olmamaktan bıktım. Peki ya yıllar sonra tüm hayatımın yalan olduğunu öğrenirsem? Geç kalınan bir hayat'ın düzelmesi için yeterli mi ? Yaşanmayan bir hayat'ta neler olabilir ki?

Ben Nil. Hira Nil Gündüz. Hayatımın hatasını yaşadığım mahalle yani 'Demirci' mahallesinde doğarak yaptım. Kalbime bir mühür vurulmuştu. Mührün sahibi Demirci mahallesinin liderinin veliahtı yani Uygar Demircioğluydu. Zor bir hayatım vardı. Bunu zorlaştıran bana takıntılı aşık olan Uygardı. Sadece o değil beni onun karısı, Demircioğullarının gelini ilan eden tüm mahalleydi...