Suskun şehir Amed. Yıkık kentin masalı. Acıların feryat olup yürek yaktığı şehir. Güneşin kızıllığa kanla büründüğü. Acının çiçek olup büyüdüğü. Yeşilin en güzel tonunda ölüm olduğu karanlıklar şehri. Törenin kanun kabul edildiği. Her sur taşında farklı bir sırrın gizli olduğu acının şehri yıkımın baş kenti... Acılarla dolu yüreğine sevdasını gömmek zorunda kalan bir adam. Vicdanını ruhuyla birlikte tabuta koyup sırtlayan gözü de vicdanı gibi körelen Ağa. O kıza her baktığında yok oluşunu görse de yok etmeye yeminli. Sevdiğiyle beraber yok olmaya mahkum bir kadın. Amedin yaralı gelini. Yok olan yüreğiyle bile herkese karşı dik duran, asla boyun eğmeyen, herkesin korkarak konuştuğu Ağayı tek lafıyla yok eden güçlü bir kız. Yüreklerindeki yara dile gelseydi yer gök onların acısıyla inlerdi. Her insan bir kitaptır. Kiminin ağır sözler ile yazılmıştır hikayesi. Kiminin çiçekli bir sözle. Bazıları vardır ki arafta kalmış bir şiirdir onlar. Öyle ağır ki cümleleri anlaşılmaz. ...

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

güçlü kadınlar herdaim. kitap önerileri

Karşımdaki güzel leydi siyah eteklerinden tuttu ve dizlerini kırarak selam verdi. Belli ki soyluydu. Bende aynı nezaketle şapkamı çıkardım ve tek elimde şapkamı tutarak selam verdim. Siyah ve parlayan gözlerine bakarak düzgün İngiliz aksanımla konuştum; "Adınız nedir güzel leydi?" Küçük bir gülümseme gönderdi. Az bildiğim bir dil olan Fransızca konuşuyordu bu güzel leydi. Baştan çıkartıcı ve mükemmel olan Fransız aksanıyla kendini tanıttı; "Moi je m'appelle mademoiselle noir Et comme vous pouvez le voir Je ne souris, ni ris, ni vis." Et c'est tout ce qu'elle a dit...

Jennie hiç de göründüğü kadar masum ve melek gibi bir kız değildi ama Lisa da en çok buna bayılıyordu. [jenlisa fanfiction] başlangıç tarihi: 23.8.19 bitiş tarihi:- #lisamanoban etiketinde #1 : 7.10.19